29 сакавiка 2024, Пятніца, 2:24
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Няўзораў пра артыкул Суркова: Прысуд Расеі падпісаны

10
Няўзораў пра артыкул Суркова: Прысуд Расеі падпісаны
Аляксандр Няўзораў

Дарадца Пуціна распавядае, як будзе выбудаванае жыццё краіны.

Вядомы расейскі публіцыст Аляксандр Няўзораў выказаў у эфіры «Эха Москвы» сваё меркаванне наконт нашумелага артыкула дарадцы Пуціна Уладзіслава Суркова:

- І тут мы пераходзім да суркоўскага Маніфеста. Што гэта наогул такое? Гэта выдатны артыкул. У ім абсалютна невыразная, як вы адзначылі, назва. Але я дапамагу Уладзіславу Юр'евічу Суркову, бо ў мяне для гэтага артыкула ёсць назва дакладная і вычарпальная. Але аб назве крыху пазней.

Інтэлігенты напісалі вельмі шмат з'едлівых прыгожых і раздражнёных слоўцаў. Іх можна зразумець, бо нармальны рамантык заўсёды спадзяецца, што вяроўка абарвецца, але гэта, здаецца, не той выпадак. Ніхто, адзначце, не сказаў Суркову дзякуй за пяшчоту, далікатнасць, за тое, што пажаданні ўсякіх там іншадумцаў уцякаць адсюль былі выказаныя з такой грацыяй і з такой мілай усмешкай і ўпершыню з такой шчырасцю. Гэта ж не запрашэнне да размовы, як думаюць некаторыя дамы. Не ашуквайце. Гэта развязанне і, мяркуючы з усяго, усё ж прысуд краіне падпісаны.

Бо Слава ж не свабодны мастак, які будзе там дзесьці грызці пяро, раздзіраць кучары і пісаць навобмацак у надзеі, што цар прачытае, а потым проста як Пушкін пацець і чакаць рэакцыі. Не, Слава не дурань. Слава калі не кожнае слова, то, прынамсі, кожную думку звярае з тым, з кім яе трэба зверыць.

І хто не заўважыў, гэта, вядома, хвальба, гэта нястрымная хвальба. Гэта тон пераможцы, гэта тон доктара, прычым доктара Менгеле, які звязанаму пацыенту кажа: «Так, клізмачка. Так, з канцэнтраванай сернай кіслатой. Так, трохі непрыемна, але ўнутры будзе так прыгожа ўсё дыміцца!»

Суркоў распавядае, як будзе выбудаванае жыццё Расеі. І ён шчыра кажа, што колькасць пакаленняў, якая будзе прынесеная ў ахвяру ідэі велічы, ніякай ролі зусім не адыгрывае. Ён кажа, што асновай Расеі было, ёсць і будзе права на ўсякае злачынства супраць уласнага народа ў імя сваёй велічы. І ў ягоных словах велізарны і, дарэчы кажучы, абсалютна заслужаны гонар. Яму ёсць чым ганарыцца. Цяпер растлумачу.

Сапраўды, рэжым здолеў знайсці крыніцу энэргіі для таго, каб існаваць абсалютна вечна. І Суркоў нагадвае аб гэтай казачнай знаходцы. Бо гэта нават больш крута і стабільна, чым скачкі кошту нафты і канчатковая нафта. Гэта больш эфектыўна, чым тая вадкасць, на якой на мапах XVIII, XIX і XX стагоддзя Расея разрасталася да неймаверных памераў. Бо разумееце, што пакуль ўласцівасці нафты не былі адкрытыя асноўнай вадкасцю, якая дазваляла краіне рабіць велізарныя геаграфічныя набыцці, была вельмі танная, бязмоўная і пакорлівая кроў жаўнераў, якую можна было ліць, не задумваючыся мільёнамі літраў.

Ну, рэжым працуе то на нафце, то на крыві. Гэта вельмі рацыянальнае выкарыстанне прыродных рэсурсаў. Нічога асабістага. Калі б спальванне часткі насельніцтва...траціны было б справай энэргаэфектыўнай, то ў ход бы яно пайшло, не сумнявайцеся. І духоўную базу б падвялі і змацаванне б абвясцілі і чэргі ў печы былі б такія ж, як у «чорныя пятніцы» ў Hertz. Гэта ўсё напраўду арганізаваць было б няцяжка.

Але кроў і нафта - гэта бздура ў параўнанні з той абсалютна невычэрпнай крыніцай энэргіі, здабытай шмат у чым намаганнямі Суркова. Вось пакуль усякія інтэлігенты хіхікалі і тонка здзекаваліся, крамлёўцы здолелі дасвідравацца да такіх пакладаў сапраўднай, народнай злосці, шэрасці, невуцтва і пакоры, што вось гэты рэсурс, сапраўды, можна выкарыстоўваць вечна для падтрымкі ўсякага рэжыму.

- Вы маеце на ўвазе «глыбінны народ», як сказаў Суркоў?

- Глыбінны народ, зусім дакладна. Яны наладзілі здабычу таго, што гэты глыбінны народ вырабляе і цяпер яе пампуюць ужо ў прамысловых маштабах. І на гэтай энэргіі, сапраўды, дзяржаўная машына пачынае працаваць.

І не адыгрывае пры гэтым ніякай ролі, што ніякай Расеі не існуе, што ёсць некалькі ўзрушаючых, шыкоўных дэкарацый тыпу Піцера і Масквы. За гэтымі дэкарацыямі схаваныя мільёны, сотні, прынамсі, тысячы дэпрэсіўных, спустошаных, абабраных цэнтрам гарадкоў, пасёлкаў рознага памеру з надворнымі сарцірамі, разбітымі паліклінікамі. Там мядзведзі ўжо белыя ходзяць па парадных. Але, наогул, незразумела, чаго яны цацкаюцца з гэтымі мядзведзямі. Трэба, па-першае, мядзведзяў прыняць у «Адзіную Расею», вылічыць самага тупога мядзведзя, зрабіць яго прадстаўніком прэзідэнта, і там наладзіцца жыццё.

- Гэта таксама ў Якуціі.

- Так, гэта таксама ў Якуціі. Дарэчы, гэта абсалютна натуральным чынам выцякае з артыкула Суркова. Вось гэтыя ўсе чорныя дзіркі расейскай глухмені з фекальнымі рэкамі і свіннямі, якія паспешліва даядаюць сваіх уладальнікаў, вось гэтая ўся дэкарацыйнасць — гэта такі факт вядомы, але нікому, як мы бачым, мазгі не прачышчае, ён не ставіць нішто на месца. І пры такім раскладзе, як піша Суркоў, гэта не адыгрывае ніякай ролі. Вось ідыятызм, спусташальнасць бессэнсоўных войнаў, ракеты, крадзеж, беззаконне — гэта ўсё губляе сацыяльную таксічнасць і ператвараецца ў пацешную годнасць. Гэта ўжо таксама не мае ніякага значэння пры такой геніяльнай мадэлі.

Вось расейскае радовішча народнай злосці і шэрасці выявілася вельмі багатым, ледзь не самым багатым у свеце. І Слава па-сапраўднаму шчаслівы.

Ну, хутчэй маразм, бо абсурд - гэта ўсё ж высокая катэгорыя. Дарма Суркоў называе гэта пуцінскім рэжымам. Гэта стандартная расейская мадэль улады. Яна ніколі не была іншай. Па магчымасці зрабіць дэбіламі, вось дамагчыся той самай народнасці. Затым абаперціся на народнасць, на тупасць, шэрасць, непісьменнасць і беспрасветнасць і правіць да пасінення. Невыпадкова была вядомая формула: праваслаўе, самадзяржаўе, народнасць. Цяпер я растлумачу.

Вось інтэлігенты, яны дарма хіхікаюць, дарэчы кажучы. Я паглядзеў усе водгукі. У іх ілюзія, што з імі абсалютна няма каму разабрацца, бо здаецца, што ўсё войска крамлёўскага Мардора — гэта такія гнілыя, зладзеяватыя, кардонныя паяцы... гэта дзікая легкадумнасць. Паяцы там ёсць, вядома, вельмі шмат блазнаў-«патрыётаў», але можна суцяшаць толькі сябе, што ўсе сабакі рэжыму, такія кардонныя і баязлівыя зладзюгі, але гэта не так. Давайце ўгледзімся ў іх мілыя морды. Таму што там не ўсе паяцы. Там ёсць рэальныя монстры. Вось адзін Прыгожын, напрыклад, чаго варты.

Напісаць каментар 10

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках