Крошкі з панскага стала

Нездарма Пуцін зладзіў «сеанс нечуванай шчодрасці».

Паабяцаў падарункі, паганарыўся новымі цацкамі, пабразгаў зброяй - вось і ўвесь змест паўтарагадзіннага пуцінскага паслання.

Вядома, не проста так Пуцін выступіў у ролі спазнелага Дзеда Мароза і зладзіў «сеанс нечуванай шчодрасці». А для таго, каб выправіць свой рэйтынг, які прадаўжае падаць пасля «падарункаў» мінулага года - рабаўніцкай пенсійнай рэформы і падвышэння падаткаў, піша тэлеграм-канал «СерпомПо».

Наўрад ці гэта дапаможа, але добра, што ўпершыню за доўгі час прэзідэнт узгадаў пра жабрацкі народ і паспрабаваў хоць неяк згладзіць наступствы сваіх непапулярных рэформаў.

Гучала першая частка пуцінскага паслання «багата». Але два меркаванні перашкаджаюць ушанаваць хвалу шчодрасці і мудрасці прэзідэнта.

Па-першае, усе новыя ініцыятывы Пуціна нейкія маленькія. З прыблізных прыкідаў яны цягнуць усяго на сотні мільярдаў рублёў у разліку на 3 найбліжэйшыя гады. А на рахунках ва ўрада цяпер 14 трлн руб. І толькі за студзень гэтая сума вырасла на палову трыльёна. Вось гэтую студзеньскую дабаўку Пуцін і раздаў сасмагламу люду: i шматдзетным, і пенсіянерам, а яшчэ на фельчарскія пункты і сельскіх настаўнікаў. На новыя латкі на лахманах выстарчыць. А назапашаныя 14 трлн пакінуў сабе на цацкі: ракеты, субмарыны, караблікі...

Па-другое, усе гэтыя ініцыятывы «са смуродам»... Людзям самім давядзецца зарабляць на пуцінскія «падарункі»: укладаць сацыяльныя кантракты, залазіць у пазыкі ў іпатэцы (пераплачваючы за жыллё ўдвая, а то і больш разоў), нараджаць дзяцей «звыш плана», збіраць стос паперак...фанцікі ж у Дзеда Пуціна прыгожыя, а вось што апынецца ўнутры... Самі ведаеце, як гэта звычайна бывае. У сакавіку 2018 года Пуціна на чацвёрты тэрмін ужо дружна абралі. А ў чэрвені так жа дружна паплакалі.

Відавочна самая эмацыйная частка прэзідэнцкага паслання, як і летась, стасункі з амерыканцамі і новыя зброевыя цацкі. Менавіта гэта, а не сумныя ўнутраныя праблемы хвалююць Пуціна.

Нездарма ж на сцэне было напісана: «Моцная Расія». Няхай расейцы бедныя. Але - моцныя.

Звышдзяржаўнасць - тое, што сапраўды цікавіць нашага прэзідэнта. Адсюль пра ўсё астатняе ў пасланні: развагі пра інвестыцыйны клімат, крымінальны пераслед прадпрымальнікаў, рост прадукцыйнасці працы, нават падачкі грамадзянам - без агеньчыка і натхнення. Фактычна нічога новага, сумны паўтор мінулых пасланняў.

Таму і мульцікаў не было. Пасланне было заяўленае як сацыяльнае. Але не пра бедных жа мульцікі паказваць? І роля Супермэна на ракеце падабаецца Пуціну куды больш, чым роля Дзеда Мароза, які разлівае поліўку беднякам.