Печы: куды знік шараговец Неўмяржыцкі?

Рэпартаж з палескай вёскі, дзе ўсе чакаюць і спадзяюцца.

Вёска Грабяні ля самай украінскай мяжы цяпер разам варожыць, куды мог падзецца іх аднавясковец Саша Неўмяржыцкі. Пакуль далей здзіўленых воклічаў «на яго гэта непадобна» і ціхіх заўваг «хоць бы быў цэлы» думка не ідзе. Проста цяжка ўявіць, дзе можа знаходзіцца салдат на працягу тыдня так, каб не пакінуць ніякіх слядоў, піша onliner.by.

Знік

Аляксандр Неўмяржыцкі быў прызваны ў войска паўгода таму. Дзіўна, але з тых часоў навабранец паспеў двойчы пабываць дома ў працяглых звальненнях: далі па тры дні да 8 Сакавіка і 23 лютага. Прыязджаў прыгожы і задаволены жыццём, хадзіў на канцэрт у бібліятэцы. Значыць, нармальны надзейны салдат, абы каго не адпусцяць жа...

Паводле звестак Мінабароны, Неўмяржыцкі знік 19 сакавіка. Відавочна на тое, яго недалічыліся на вячэры. Кажуць, вайскоўцы адразу пачалі шукаць - з прабівання магчымых кантактаў, месцаў, дзе баец можа знаходзіцца. У тую ж ноч прыбылі людзі ў Грабяні.

Праз тры дні пасля знікнення Аляксандра была распачатая крымінальная справа за самавольнае пакіданне часткі.

Яшчэ праз некалькі дзён, 25 сакавіка, інфармацыя вылезла за межы вайсковага ведамства.

Увесь гэты час вайскоўцы і міліцыя вялі вышук, звярталіся за узмацненнем да памежнікаў (тут іх пост). У тым ліку на гэтыя дні прадстаўнікі МА прапісаліся ў Грэбенях - рэгулярна маюць зносіны з мамай і бабуляй Сашы, аднавяскоўцамі.

Толькі пакуль глуха.

«Спакойны як удаў»

Грабяні - мілая палеская вёска з добразычлівымі людзьмі, якія раз-пораз клічуць піць гарбату ці наровяць падарыць незнаёмаму чалавеку 5-літровую бутэльку бярозавага соку.

Жыхары паўтараюць: «Мы ў шоку».

На краі вёскі стаіць шэраг своеасаблівых дамоў, мясцовыя людзі называюць іх чамусьці катэджамі. На гэтай вуліцы жывуць родныя Аляксандра.

Мама Сашы адразу папрасіла яе не чапаць: і так перажыванняў стае. Яго маладая бабуля таксама пазбягае зносін: «Выбачайце, прашу мяне зразумець...»

Вёска невялікая, зразумела, усе ў курсе таго, што адбылося. Ну як у курсе... Аднолькава не разумеюць, з чаго раптам такое ўвогуле адбылося. Акрамя тыповых характарыстык «так нармальны хлопец» і «ніколі не пройдзе, каб не паздароўкаўся», распавядаюць, што Аляксандр наогул быў чалавекам з рукамі і галавой.

- Ён не нейкі там... - мужыкі кідаюць працу ў адным з двароў. - Здаровы, спакойны як удаў усю дарогу. Прываду ў міліцыю ніводнага не было. У радыётэхніцы, у кампутарах разбіраецца - нават безнадзейныя, ад якіх адмаўляліся ў майстэрні, ён рабіў.

Наогул-то, у Аляксандра прафесія іншага профілю: скончыў «хабзу» у Лельчыцах, атрымаў некалькі спецыяльнасцяў у будаўнічым профілі. Паспеў папрацаваць па размеркаванні ў Салігорску. Адтуль і прызвалі ў войска.

- Прыязджалі, тут усіх апытвалі, - кажа іншы мужчына практычна на ўкраінскай мове, такі тут дыялект. - Казалі: можа, ў Расею ён пабег? Там дзядзька ў яго. Я адказваю: як у Расею пабяжыць, так назад пешшу і прыбяжыць. Там дзядзька строгі, калі б даведаўся, што Сашка з войска ўцёк, дык сам бы яго назад прыгнаў.

З версіямі напружана

Вайскоўцы ў прыватных гутарках кажуць, што робяць усё магчымае для вышуку. Але дзе шараговец у форме і без асаблівых сродкаў можа знаходзіцца так доўга, не выяўляючы сябе, - загадка.

Што тычыцца прычын таго, што адбылося, то асаблівых версій у вёсцы могуць пералічыць не шмат. Дзедаўшчына або цяжкасці ў службе? Так службу ў Печах цяпер некаторыя параўноўваюць з піянерскім лагерам. Ды і якія могуць быць цяжкасці для звыклага да працы псіхічна ўстойлівага чалавека, калі яго ўжо на першым перыядзе двойчы дахаты адпраўлялі?..

«Жаночы» варыянт у вёсцы разглядаюць хіба што ў прывязцы да нейкіх немясцовыя дам.

- Ды ў нас у вёсцы і дзяўчат-то асаблівых няма, пенсіянеркі адны засталіся... Можа, ён пазнаёміўся з кімсьці, калі працаваў.

У любым выпадку ўсе кантакты, якія ўдалося знайсці, вайскоўцам і міліцыяй неаднаразова апытаныя. Таксама паціскаюць плячыма.

«Быў у сеціве»

Двое школьнікаў, якія прыехалі на канікулы да бабуль, за пару хвілін знаходзяць новую старонку Аляксандра ў сацсетках. Ранейшую, кажуць, выдаліў даволі даўно, яшчэ да ўсёй гэтай гісторыі. Цяпер ён з іншай назвай.

На цяперашняй старонцы Аляксандра публікацый не так шмат. Пераважае любоўная лірыка, на некаторых здымках ён з дзяўчынай.

- 50 хвілін таму быў у сетцы, - пракручваюць стужку пацаны. Аляксандр гэта быў ці опера - ідзі ведай... - А гэта на фота ён з сябрам, які два гады таму адслужыў, яны з ім у WoT гулялі...

Здымак апублікаваны ў той дзень, калі Аляксандр першы раз прыехаў у звальненне. Тады ж створаная і старонка.

За Аляксандра з усіх сіл шчыра перажываюць ў вёсцы: «Толькі б з ім нічога не здарылася!» Вайскоўцы чакаюць яго не менш. Крымінальную справу ўжо нікуды не падзець. Цяпер гаворка ідзе пра цяжар адказнасці.