Надзвычайны прызначэнец

Па краіне раптам пракацілася хваля гневу.

Усе надзвычай абураныя - і ўлада, і тыя, хто супраць яе нязграбнага дыктату. Аднак прадстаўнікі двара і агарода абураныя здарэннем асабліва: ды як ён наважыўся!.. А вінаваты ва ўсёй гэтай віхуры ў шклянцы нейкі Бабіч. Ён здзіўлена глядзіць па баках і прастадушна пытаецца: а што тут такога?

І сапраўды, а ў чым прычына раптоўнай успышкі праведнага гневу? Што новага распавёў постсавецкай прасторы расейскі амбасадар? Чаго тутэйшыя наіўныя пакуль яшчэ не ведалі?

Нічога. Гэты скандальны выступ было толькі рэхам даўно вядомага ўсім Берасцейскага ўльтыматуму, выстаўленага ў мінулым снежні Дзмітрыем Мядзведзевым. Ён - прэм'ер. А таму не заўсёды можа сабе дазволіць абсалютную свабоду ў стылі паведамлення. Новы ж расейскі амбасадар, улічваючы яго спіс заслуг і асаблівую місію, цырымоніцца з мясцовым кантынгентам не мае намеру. Думаць трэба было, калі выдавалі агрэман. Выдатна ведалі, з якой мэтай і з якім канкрэтна даручэннем ён сюды накіраваны. Але тады пасля кароткай паўзы неяк мітусліва раптам змянілі гнеў на літасць і сталі разважаць аб тым, што сілавік – гэта для дакучліва спартыўнай улады тое, што трэба. Будзе разам з прыдворнымі скакунамі ўпрыгожваць менскую лыжню. А вось там, пасля фінішнай лазні, можна будзе з ім пра ўсё дамовіцца.

Аднак самым уражлівым у скандале з канферэнцыяй расейскага амбасадара, якой той адзначыў пятую гадавіну анэксіі Крыма, быў водгук на смяхотную падзею чыноўніка мясцовага міністэрства замежных спраў. Яго бескампрамісная фармулёўка павінна была проста ўшчэнт знішчыць няўдачлівага дыпламата краіны-суседкі. «Ён проста не зразумеў розніцы паміж федэральнай акругай і незалежнай дзяржавай»

Дзіўны пасаж! Гэта прафесійны спецназавец, які прайшоў гарачыя мясціны, гэбіст, які выканаў не адно спецзаданне ў месцах з заблытаным да крайнасці становішчам, чагосьці не зразумеў у прамалінейнай калгасна-дыктатарскай герархіі?.. Той самы надзвычайны прызначэнец, якому Пуцін, уручыўшы тэлефон прамой сувязі, у тэрміновым парадку адкамандзіраваў у Менск, так і не зразумеў, куды і з якім такім асаблівым заданнем яго накіраваў шэф?

Відавочна, гэта мясцовая ўлада яшчэ не зразумела, у якую трапіла калатнечу, склаўшы ўсе яйкі ў адзін кошык. А таму ў сваёй бесцырымоннай прамове амбасадар нагадаў некалькі лічбаў, якія красамоўна сведчаць аб поўным разявацтве тутэйшых разгневаных начальнікаў. Паводле расейскіх разлікаў 80 адсоткаў беларускай сельгаспрадукцыі рэалізуецца на іх шырокім рынку. І паводле ўсіх іншых параметраў лічбы сведчаць аб поўнай і беспрасветнай залежнасці ад Расеі. Пра нафтагазавую пятлю і казаць не даводзіцца. Чым яны займаліся ўсе гэтыя гады?

Пасля той канферэнцыі, падчас якой яе ініцыятар так паспешліва і бесцырымонна прымераў на сябе пасаду намесніка далучанай правінцыі, у інфармацыйнай прасторы пайшоў блукаць нават новы палітычны тэрмін - «ультыматум Бабіча». Гэта занадта. Бабіч не стварае ультыматумы. Як і належыць выканаўцу, ён іх тлумачыць. Вось і цяпер ён проста ў даступнай форме пераказаў усё той жа ультыматум Мядзведзева. Пераклаў яго на мову казармы паўночнакаўказскіх кантрактнікаў. Растлумачыў для асабліва адораных кіраўнікоў вышэйшага звяна, што кошт нафты і газу з гэтага часу будзе намёртва ўвязаны з рэалізацыяй дамовы аб саюзнай дзяржаве.

Будзе такая дзяржава, усе спрэчныя пытанні проста знікнуць па меры яго прасоўвання. І ніякіх іншых варыянтаў ужо няма і быць не можа. Таму што крамлёўскія аналітыкі выразна пралічылі: аптымальным спосабам легітымнага падаўжэння ўладных паўнамоцтваў Пуціна застаецца толькі абвяшчэнне новай дзяржавы. Таму і выцягнулі з архіваў недарэчную дамову аб саюзе Беларусі і Расеі даўно забытых часоў.

У канцы мінулага тыдня Міністэрства замежных спраў атрымала пакет дакументаў аб пытаннях далейшага паглыблення той самай быццам бы інтэграцыі. Аднак аб сутнасці расейскіх прапаноў пастанавілі не распаўсюджвацца. Улада ў такіх выпадках аддае перавагу маўчаць. А правадыр, нібы ўсё гэта яго не тычыцца, наогул перад усім непрыемным клопатам аддаў перавагу выправе ў Баранавічы. Адтуль нават на гэтую беспрасветную перспектыву адкрываецца зусім іншы від.

Раптам апусцелы горад. Цішыня падкантрольных спецслужбам тэрыторый. Картэж, які ляціць бесперашкодна картэж. І светлая зала, у якой - пазнавальныя твары сталічных і мясцовых чыноўнікаў. Вялікае мноства міліцэйскіх і пракурорскіх мундзіраў. Таталітарны рай. І, натхнёны гэтым відовішчам, ён адразу ўзяў у кар'ер, рассунуў далягляды. «Увесь свет сёння глядзіць на Беларусь, пачынаючы з тых краін, якія знаходзяцца ў нашым рэгіёне, - Нарвэгія, Швэцыя, Фінляндыя, заканчваючы далёкай дугой, афрыканскай».

Вось што значыць быць стратэгам! Адразу зразумеў, што ў рэгіёна няма іншых надзей. Толькі тут, у нас, бліскучыя ідэі, найноўшыя тэхналогіі і іншыя ноў-хаў. І свет ужо зразумеў, хто тут бясспрэчны лідар. Але ў гэтым усеагульным прызнанні крыецца і немалая небяспека. Пакуль гультаяватыя чыноўнікі будуць разважаць пра тое, як больш эфектыўна прасоўваць нашы ўнікальныя вынаходкі на Заходні рынак, якая-небудзь увішная Нарвэгія наладзіць у маланаведвальным фіёрдзе вытворчасць сельгасмашын паводле лякалаў «Гомсельмаша» і загаціць імі ўвесь расейскі рынак. Гэтая быццам бы чыста эканамічная сітуацыя мае і іншы, палітычны аспект. Як будзе паводзіцца тады ўсё той жа Бабіч?

Як гэта ні сумна, аднак пракуроры і міліцэйскія так і не даведаліся, што з гэтай нагоды думае маўклівая Ісландыя, і ці не маюць намеру яе гномы інвеставаць свае немалыя капіталы ў нашу перадавую прамысловасць. На гэта проста часу не выстарчыла. Трэба было яшчэ акрэсліць найбліжэйшыя перспектывы. Росквіт не за гарамі, а яго канкрэтныя параметры размытыя і невыразныя. Зразумела ўсім, што грошай у скарбніцы будзе як у пячоры Аладзіна. Але калі пачнём дзяліць, ці дастаткова будзе на ўсіх? Аднак мудры стратэг гэтыя шарыкаўскія намеры смела адхіліў. Канкрэтная мэта вызначаная. Сярэдні заробак - тысяча рублёў!

І ўсё ж дзіўна. Яшчэ дзесяць гадоў таму быў пазначаны ўладай гэты натхняльны арыенцір. Тыя самыя няўлоўныя «папіццот». Толькі чамусьці ў далярах. Ішлі да таго сярэдняга заробку доўга і пакутліва. Фантом то набліжаўся, то знікаў бясследна. Але па выніках мінулага снежня ўжо афіцыйна раптам абвясцілі: мэта дасягнутая!

Прайшла зіма, і зноў на гарызонце маячыць тая ж лічба. А таму ўзнікае ўсё тое ж пытанне недарэчнае: дык што ж там здарылася, у тым снежным снежні? Ці гэта ўсё той жа ультыматум Мядзведзева зблытаў планы і звёў на нішто высакародныя ідэі сацыяльнай дзяржавы? Адказу няма і не будзе.

Але гэта ж дэталі. Дробязь. Усё будзе добра. І нават цудоўна. Вось толькі адсвяткуем дваццаціпяцігоддзе аднаасобнай улады, і адразу ў дарогу. Да вялікай мэты.

Уладзімір Халіп, спецыяльна для Charter97.org

Калі вам спадабаўся артыкул, вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL 97 1160 2202 0000 0002 1671 1123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com