Як стылістка ператварае беларусак у Анжэліну Джолі, Сару Конар і іншых зорак

З прыходам вясны кожнай жанчыне хочацца змяніцца да лепшага.

Пра тое, як дасягнуць жаданага эфекту без пластыкі, а пры дапамозе нажніц і брашынгаў, пэндзлікаў і пуховак ведае берасцейская стылістка Ала Канавалава, якая ў прафесіі ўжо больш за 10 гадоў.

Напярэдадні свята Zarya.by зазірнула да яе ў госці, каб распытаць адразу пра два яе творчыя праекты - «Пераўвасабленне» і «Двайнікі».

НІЯКАГА ФОТОШОПА

У сацсетках, дзе Ала выкладвае фатаграфіі сваіх работ, яе называюць чараўніцай. Такія кампліменты можна прачытаць даслоўна пад усімі кадрамі з серыі «да і пасля», бо з тымі, хто апынуўся ў крэсле гэтага майстра, сапраўды адбываюцца магічныя ператварэнні. Жанчыны маладзеюць адразу на некалькі гадоў і прыкметна худнеюць на пару кілаграмаў.

- Ніякага фотошопа, - смяецца Ала. - Хоць мяне не раз спрабавалі выкрыць у падмане. Асабліва запомнілася пераўвасабленне, якое набрала ў інтэрнэце рэкордную колькасць праглядаў - 31 тысячу. Адна дзяўчына напісала пад гэтым допісам: маўляў, вы выклалі фатаграфіі з розніцай у год, жанчына проста схуднела, такога эфекту нельга дамагчыся пры дапамозе прычоскі і макіяжу. Памыляецеся, можна. Прычым зрабіць гэта па сілах не толькі прафесійным стылістам, але і любой жанчыне, якая задасца мэтай. Стробінг, а гэта стварэнне контуру твару за кошт выкарыстання хайлайтэру, і структуравання дзеюць цуды: у чалавека змяняецца форма твару і набліжаецца да ідэальнай - авальнай. Акрамя таго, візуальна падцягнуць твар здольная і пісьменная падабраная прычоскі. Але самае галоўнае - людзі проста забываюць пра тое, што маладзіць можа і самая звычайная міміка: тое шчасце, якое жанчына адчувае ад свайго пераўвасабленне.

Захопленыя «ахі» у студыі ў Алы - звыклая справа. Самая папулярная рэакцыя, калі жанчына ўпершыню бачыць сябе ў люстэрку пасля паўтарачасовага марафону прыгажосці (менавіта столькі ў сярэднім займае стварэнне выявы), - трохі разгубленае і ў той жа час захопленае «гэта не я».

- Яшчэ кліенткі часта кажуць: «Я ніколі такой не была». Асабліва прыемна чуць такія словы ад жанчын 50 - 60 гадоў, - прызнаецца стыліст. - У гэтым і была асноўная цікавасць, калі задумваўся праект «Пераўвасабленне», - паказаць чалавека з другога боку, якім ён сябе не бачыў. І невядома, хто яшчэ больш шчаслівы ў канчатковым выніку, - я ці мае кліенткі. Бо я адчуваю самы сапраўдны кайф ад таго, што сваімі рукамі ствараю прыгажосць.

Са слесараў у стылістаў

У прафесію стыліста Ала Канавалава прыйшла не адразу. Працы ва ўласнай студыі папярэднічала атрыманне трох дыпломаў. Спярша вывучылася на прадаўца, потым атрымала спецыяльнасць «Эканоміка кіравання прадпрыемствам», «Фінансы і крэдыт».

- Дзевяць гадоў, не лічачы дэкрэтнага адпачынку, я прапрацавала слесарам механазборачных работ на «Газаапараце». Гэта вельмі цяжкая прафесія, якая вымотвае не толькі фізічна, але і маральна, - успамінае суразмоўніца. - Я як чалавек творчы заўсёды шукала для сябе нейкую аддушыну: адзін час займалася дызайнам адзення, а потым прачнулася цікавасць да прычосак і макіяжу. З кожным новым кліентам я разумела, што на сваім месцы. І хай не дасканала валодала майстэрствам, але людзей усё роўна нешта скарала, яны заставаліся са мной.

Сёння многія кліенты называюць Алу Канавалаву цырульнікам і візажыстам ад Бога, кажуць, што ў яе практычна не бывае няўдач. Толькі перамогі.

- Шчыра кажучы, я проста не запамінаю свае прамашкі. Можа, таму што іх рэальна вельмі мала? На сто Пераўвасабленняў знойдзецца, магчыма, усяго адзін «чарвячок», - разважае яна. - Але я заўсёды імкнуся прадухіліць гэта, кажу кліентам, што над чым мы павінны працаваць разам, прашу шчырасці: калі нешта не падабаецца - падказвайце. Я люблю крытыку і спакойна прымаю яе.

Самае галоўнае ў сваёй працы Ала лічыць уменне адчуць чалавека, зразумець, на якія змены ён гатовы. Бо, па сутнасці, амаль кожную жанчыну можна ператварыць у Памелу Андэрсан: зрабіць аб'ёмную прычоску, намаляваць смокі айс і ярка-чырвоныя вусны. Але ці будзе ў такім вобразе камфортна кожнай - іншае пытанне.

- Тое ж самае можна сказаць пра трэнды, размовы пра якія я наогул не люблю, - усміхаецца Ала. - Я заўсёды паўтараю: мода ў нас усярэдзіне і не трэба гнацца за тэндэнцыямі. Наадварот, цяпер такі час, калі можна ўспамінаць былыя трэнды. Я не кажу пра модныя ў 1990-я чубы - гэта відавочны кітч, але чаму б пісьменна не выкарыстаць папулярную ў 1930-я «хвалю» ці яшчэ што-небудзь?

Ала згадвае, як аднойчы да яе звярнулася кліентка амаль з маленнем: «Робіце вы ракавінку?». - «Вядома, раблю». Дзяўчына здзівілася, бо даўно беспаспяхова шукала салон, дзе б ёй пагадзіліся зрабіць гэтую прычоску, але ўсюды адказвалі адмовай: «Што вы, гэта не модна!». А Канавалава вырашыла ў што б там ні было здзейсніць шматгадовую мару кліенткі. І атрымалася вельмі нават сучасна і актуальна.

ЯК ДВЕ КРОПЛІ ВАДЫ

Ужо некалькі гадоў Ала ўвасабляе ў жыццё і такія мары берасцейцаў, пра якія яны, магчыма, і не здагадваліся да знаёмства з ёй. Пры дапамозе прычоскі і макіяжу наша гераіня стварае двайнікоў знакамітасцяў. У яе партфоліа ўжо ёсць «Брыджыт Бардо», «Шэр», «Сара Конар», «Сафія Ратару», «Лада Дэнс» і многія іншыя.

- Тыя двайнікі, якіх я прэзентую публіцы, - не дасканалыя копіі, таму што мой праект - гэта не перадача «Рыхт у рыхт», дзе выкарыстоўваецца грым і патрабуецца максімальная набліжанасць да выявы. Яго ўнікальнасць у тым, што тут удзельнічаюць самыя звычайныя берасцейцы. Вы нават уявіць сабе не можаце, як шмат нас, падобных на зорак. У маёй запісной кніжцы на прыкмеце 150 чалавек, з іх 30 - гэта стопрацэнтныя двайнікі.

Ідэя праекта нарадзілася гадоў 15 таму, калі Ала выпадкова заўважыла падабенства сваяка свайго мужа з акцёрам Ліамам Нільсан. «Гэта ж дзядзька Бора!» - сказала яна, калі глядзела фільм з галівудскай зоркай. І панеслася. Заразіўшыся гэтай ідэяй, як вірусам, Канавалава стала вышукваць двайнікоў ледзь не ў кожным мінаку.

- Мае дзеянні заўсёды аднолькавыя: падыходжу да патэнцыйнага двайніка - не важна, дзе: у тралейбусе, кавярні або проста на вуліцы, - сцісла расказваю пра праект і прашу тэлефон. Што самае цікавае, амаль ніхто не адмаўляе, бо прымерыць вобраз зоркі ўпотай мараць многія.

Так у Алы атрымалася з «Табаковым». Мужчыну, падобнага як дзве кроплі вады на вядомага актора, яна сустрэла ў рэстарацыі, не пасаромелася, падышла і прапанавала творчае супрацоўніцтва, а ён адразу ж пагадзіўся: маўляў, быў у Маскве, і яго пастаянна спынялі людзі, прымаючы за знакамітасць.

- Шкада, што артыста ўжо няма ў жывых, - кажа стыліст, - добры мог бы атрымацца розыгрыш, як калісьці з «Анжэлінай Джолі», якая рассякала па Берасці на лімузіне, або «Марадонай», якога мінулым летам многія прынялі за сапраўдную зорку футбола.

Аднойчы, дарэчы, і сама Ала трапілася ў падобную пастку - праўда, з адваротным эфектам. Думала - двайнік, аказалася - знакамітасць.

- Гады два таму напаткала ля гатэля «Беларусь» дзяўчыну, падобную на Алену Ваенгу, падышла да яе і, як звычайна, прапанавала супрацоўніцтва. На што тая адказала: «Я не двайнік, я - Ваенга». Аказалася, гэта сапраўды вядомая спявачка, у якой праз пару дзён у Берасці павінен быць канцэрт.

КРЫНІЦА: ZARYA.BY

Як стоадсоткавы візуал і ўладальнік хвацкай фатаграфічнай памяці Ала распазнае агульныя рысы заўсёды з ходу. А вось для таго, каб у чалавеку ўбачылі знакамітасць і іншыя, трэба нямала папрацаваць. У гэтым выпадку макіяж адрозніваецца ад звычайнага, бо часам даводзіцца не хаваць, а, наадварот, дадаваць маршчынкі, не змяншаць, а пашыраць твар.

- З прафесійным грымам я працавала толькі аднойчы, калі стварала вобраз Уладзіміра Леніна на дзень нараджэння Ленінскага раёна, - успамінае майстар, - а так абыходжуся звычайнымі касметычнымі сродкамі. Бо часам самі людзі, якія ўжываўся ў вобраз, пры дапамозе сваёй мімікі, паводзінаў могуць дадаць значна больш падабенства, чым той жа самы грым.

Сама Ала, дарэчы, таксама вельмі любіць пераўвасабляцца. На сценах яе студыі - фатаграфіі, дзе яна выяўленая ў вобразе Одры Хепберн і Майкла Джэксана. На пытанне, адкуль у яе такая цяга да акцёрства, стыліст загадкава ўсміхаецца:

- Гэта зусім іншая гісторыя - мара родам яшчэ з дзяцінства. Магчыма, калі-небудзь я раскажу вам пра яе...