У Менску расейцаў затрымалі праз здымак са скульптурай гарадавога

Міліцыі не спадабалася кофта, у якой быў адзін з турыстаў.

Пра гэта распавяла дзяўчына з Расеі на рэсурсе Pikabu.

Публікуем аповед расейкі цалкам:

«На выходных са мной здарылася такая абсурдная сітуацыя, што захацелася падзяліцца гэтай гісторыяй з людзьмі. Малаімаверна, што з кімсьці гэтая непрыемнасць паўторыцца, але «папярэджаны-значыць узброены»).

Паехалі мы з маім хлопцам Кірылам на выходныя ў Менск. Першы раз, так сказаць, пазнаёміцца з горадам і краінай. Грамадзяне мы законапаслухмяныя, ні ў Расеі, ні ў шматлікіх паездках ніякіх праблем у нас з законам не ўзнікала, таму ўжо ў Беларусі (дзе няма моўнага бар'ера і кардынальных культурных адрозненняў) мы непрыемнасцяў не чакалі. Але не тут-то было).

Ідзём мы спакойна сабе, збіраемся засяліцца ў гатэль. Даслоўна за тры кварталы ад яго сустрэлі на вуліцы Гарадскі Вал скульптуру гарадавога.

Гэта я цяпер адмыслова пагугліла, і даведалася, што з гэтым помнікам наогул нічога рабіць нельга. Але мы ж звычайныя турысты, скульптур у Менску ве-е-ельмі шмат, пра кожную не прачытаеш. А побач (прашу заўважыць!) ніякай папераджальнай таблічкі не стаіць, і агароджы няма. І вось бачым мы сімпатычнага бронзавага мужчыну з сабачкам і ідзём фатаграфавацца. І вось тут у сюжэце з'яўляецца кофта. Вось такая.

Вядома, па горадзе Кірыл хадзіў у кофце без башлыка. Яна цёплая, зручная, смешны прынт - але цяпер жа ўсе ходзяць у чым хочуць, галоўнае, каб не голымі. Але пару разоў ён ужо паспеў сфатаграфавацца з башлыком: У аўтобусе і ў кавярні. Зразумелая справа, ад навакольных людзей - ніякай рэакцыі, яны напэўна і не такое бачылі. Так і тут - Кірыл стаў ззаду гарадавога, вызірнуў з-за яго (прыкладна так).

Я яго два разы сфатаграфавала, і мы пайшлі далей.

Не паспелі прайсці і аднаго дома, Як да нас з двух бакоў падрулілі супрацоўнікі міліцыі. Размова была нядоўгай. Яны спыталі, што мы рабілі з помнікам, пераканаліся, што мы "проста сфатаграфаваліся", што гэта не "маска", а башлык, і што мы не хуліганы. Але папрасілі выдаліць фатаграфіі. Ок, добра, калі такія праблемы - выдалілі. І нас адпусцілі.

Рана радаваліся. Як сказаў нам потым адзін супрацоўнік міліцыі, "трэба было па-хуткаму ўцякаць адтуль". Але мы ж без дсведу, думаем, раз адпусцілі, значыць усё ОК. Ха!

Дайшлі мы да скрыжавання, і нас зноў даганяе міліцыянт. А потым іх раптам становіцца чацвёра. Неяк зашмат. І яны ўжо пачынаюць патрабаваць пашпарт, прайсці з імі "да высвятлення абставін". І высвятляецца, мы ўжо "затрыманыя". На просьбы растлумачыць, што наогул здарылася, і чаму нас затрымалі, супрацоўнікі адмоўчваліся, то казалі, што" ўсё будзе добра", то адмахваліся фразай аб"адміністрацыйным парушэнні". Халера, дык што мы парушылі?! Нельга фатаграфавацца? - кажуць, можна. І быццам бы не маска ў вас, а кофта - таксама не забаронена... Тады што нельга? "О! - кажуць. - Вы ззаду гарадавога на пастамент сталі, гэта вандалізм! "І халера з ім, што пастамента там няма.

Павялі нас на тэрыторыю музея МУС, сказалі чакаць, пакуль рапарт напішуць. Час ідзе, настрой і першае ўражанне ад горада псуецца. Паўгадзіны пісалі рапарт. А потым-што вы думаеце? - павезлі нас ва УУС у іншы раён горада. Адзін супрацоўнік як заведзены паўтараў, што ўсё будзе добра, і нам трэба толькі правесці некаторы час у іх кампаніі. Іншы мацюкаўся і абураўся, якія ўсе тупыя, што не могуць хутка рапарт напісаць. І на нашы абгрунтаваныя прэтэнзіі абодва ішлі ў адкат: «Гэта не мы вас затрымалі, мы толькі таксісты!»

Ва УУС весела. У нашай кампаніі апынуліся яшчэ шэсць затрыманых, у тым ліку смярдзючы валацуга ў клетцы. Усе бегаюць, мітусяцца, гарлапаняць адзін на аднаго. Чутныя фразы : «У вас тут палітычныя, а вы ўсякай х й з гарадавым займаецеся!» Але адпускаць нас не спяшаюцца. Больш за тое, астатніх затрыманых адводзяць, а нас саджаюць у клетку, бо дзеля нас зараз прыедзе генерал, будзе разбірацца. І паказваюць, што паводле закона могуць затрымаць на тры дні. Адчуванне трызнення таго, што адбываецца, ужо пераходзіць усе межы. Вось сур'ёзна?! За фатаграфію, да таго ж выдаленую, трэба ладзіць такія разборкі, прычым з замежнымі грамадзянамі? Мы ўсяго на два дні прыехалі, а з іх чвэрць праводзім у кампаніі міліцыі, як злачынцы.

Што ўвогуле ў такой сітуацыі рабіць? Звязвацца з Пасольствам? Але ў суботу-нядзелю ў іх выходныя. Можа, хто ведае?

Нас у выніку адпусцілі. Сказалі, каб мы не крыўдзіліся, уважалі ўсё гэта за пацешную прыгоду і прыязджалі часцей у госці ў Менск. Я, хлусіць не буду, моцна пакрыўдзілася. У мяне ўсе паездкі па часе выразна распланаваныя, а тут паўдня ў нікуды, стрэс, нервы, пагрозы ўсякія выслухоўваць, сядзець у клетцы, прапахлай валацугам - выдатна адпачываем! А яшчэ паўгадзіны пешшу назад да цэнтра дабірацца. «Навошта пешшу? - кажа нам супрацоўнік. - Сядайце на тралейбус. Няма гатоўкі? Нічога, галоўнае ад кантралёраў уцякайце хутка». Эээ....Гэта каб нас яшчэ раз загрэблі, а можа і штраф павесілі?

Дома я пачытала. Праз гэтую скульптуру ўжо некалькі мірных жыхароў Менска займелі праблемы. За злачынства ўважаецца ўсё: пацалунак, абдымкі, павязаны шалік. Ніякіх прэтэнзій-калі б скульптуру абгарадзілі. Але ўжо два гады стабільна ўзнікаюць новыя скандалы, а гарадавы так і стаіць, не абаронены нічым, акрамя камер відэаназірання і пільных супрацоўнікаў МУС.

Увогуле, майце на ўвазе! Калі будзеце ў Менску - акуратней з гарадавым. Быццам бы фатаграфавацца з ім можна, але гэта не дакладна. Чапаць яго ўжо відавочна сабе даражэй», - падагульніла свой аповед расейка.