«Тэрміны замены пашпартоў задоўжваюцца»

Ліст з зоны.

«БелГазета» публікуе ліст былога зняволенага адной з беларускіх калоній. Паводле словаў аўтара ліста, адміністрацыі турмаў і калоній спецыяльна задоўжваюць тэрміны замены пашпартоў асуджаных.

– Падставай для звароту сталі такія акалічнасці: у перыяд з 4 снежня 2015 г. да 4 снежня 2018 г. я пабываў у розных пенітэнцыярных установах нашай краіны ў якасці абвінавачанага, асуджанага, які адбывае пакаранне.

Са студзеня 2017 г. я адбываў пакаранне ў ВК-3 г.п. Віцьба. Дык вось, адно з чытэльных там выданняў – «БелГазета», асабліва інфармацыя, датычная асобаў, якія адбываюць пакаранне. Усе публікацыі адсочваюцца вязнямі і адміністрацыяй. Такая ж сітуацыя ўласцівая і іншым установам ДВПа. І з дапамогай вашай газеты хацелася б паказаць рэальную карціну таго, што адбываецца пры ўтрыманні зняволеных у ВК-3 з агучваннем праблемных пытанняў: праца адміністрацыі з заявамі асуджаных; удзел у аплачваных працах; захаванне АД і ТБ, ППБ; фармальныя адмовы пры пастаноўцы на палепшаны рэжым і г.д.

Магчыма, агульнымі намаганнямі мы змаглі б змяніць сітуацыю, якая склалася. Таксама ўсім было б цікава ведаць парадак дзеянняў у першыя дні пасля вызвалення, бо не ва ўсіх ёсць магчымасць з першага дня атрымаць адказы на пытанні, якія ўзнікаюць, хоць бы з дапамогай таго ж інтэрнэту.

І адным з найбольш праблемных пытанняў для асуджаных з'яўляецца наяўнасць пашпарта з пратэрмінаваннем дзеяння, г.зн. у сувязі са сканчэннем тэрміну дзеяння і неабходнасцю ягонай замены, бо без гэтага дакумента камiсiяй не прымаецца станоўчая пастанова пры разглядзе пытання пра замену рэжыму ўтрымання. У сувязі з гэтым пытанне: як паўплывае адсутнасць дзейснага пашпарта ў асобаў, якія адбываюць пакаранне ў выглядзе пазбаўлення волі, на выкарыстанне планаванай амністыі, прымеркаванай да 75-годдзя вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў?

На гэтае пытанне ніхто не можа даць адказ. Хоць такая сітуацыя дастасоўная да многіх у сувязі з тым, што як мінімум два разы ў жыцці грамадзянам Рэспублікі Беларусь неабходна мяняць пашпарт пры дасягненні пэўнага ўзросту. А гэтым жа працэсам займаюцца супрацоўнікі адміністрацыі папраўчых установаў, і працу, што праводзіцца ў гэтым кірунку, можна ацаніць як нездавальняльную.

Тэрміны замены пашпартоў задоўжваюцца (у выпадку пратэрмінаванасці пашпарта больш за месяц прадугледжаная адміністрацыйная адказнасць паводле КаАП), а гэта, у сваю чаргу, уплывае на ўжыванне да асуджаных, якія знаходзяцца ў ВК, замены рэжыму ўтрымання на больш мяккі (ІКП, УДВ і г.д.).

Асуджаны, які жыве паводле рэжыму ўтрымання, які не мае парушэнняў дысцыпліны паводле ўсіх прапанаваных крытэраў УВК, які падпадае пад ўжыванне гэтай працэдуры, перад днём пасяджэння камісіі даведваецца ад кіраўніка атрада пра тое, што яго не могуць падаць на камісію ў сувязі з пратэрмінаваннем дзеяння пашпарта. І як толькі зробяць пашпарт, ён (асуджаны) адразу будзе пададзены на пасяджэнне камісіі. Але так можа адбывацца вельмі доўгі перыяд часу. І асуджаны, асцерагаючыся ўжывання да яго прадузятага стаўлення з боку адміністрацыі ўстановы, не можа паўплываць на сітуацыю.

На маёй памяці аднаму з асуджаных мянялі пашпарт больш за 9 месяцаў, да гэтага часу я і не ведаю, зрабілі яму новы пашпарт ці не, бо я пакінуў выпраўленчую ўстанову ў сувязі са сканчэннем тэрміну пакарання.

Але чаму нядобрасумленнае стаўленне да выканання сваіх службовых абавязкаў супрацоўнікаў ВК нікім не адсочваецца? І ці магчымае ўжыванне планаванай амністыі 2019 г. да асуджаных з пратэрмінаваным пашпартам?

Вельмі спадзяюся, што такія пытанні на старонках вашай газеты паўплываюць на існую заганную практыку бяздзейнасці службовых асобаў ДВП МУС. І ў дачыненні да асуджаных, якія адбываюць тэрмін пакарання, захадаў дысцыплінарнага ўздзеяння не будзе.

P.S. Свайго імя-прозвішча я не хаваю, і калі давядзецца, то за свае словы я магу адказаць, але ў мэтах стварэння бяспечных умоваў для асуджаных і невыяўлення іх з боку адміністрацыі ІЧ прапаную маё імя ў артыкуле не афішаваць.