Ва ўсім вінаватыя леснікі ды марсіяне

Краіну падпільнавала неймаверная небяспека.

Цалкам магчыма, што калісьці менавіта так знікла Атлантыда. Усяго толькі за хвіліну да той забытай катастрофы яе адказныя стражы яшчэ бесклапотна сузіралі блакітным акоем. Або абмяркоўвалі дробныя падрабязнасці казарменнага побыту. А найвялікшая бяда ўжо стаяла на парозе.

З таго дня прайшлі стагоддзі. Але фактычна нічога не змянілася. Вось і 23 траўня гэтага няпростага года ніхто ніякіх інтрыг лёсу не чакаў. Менчукі ішлі кудысьці па сваіх справах. Хныкалі немаўляты. Дзяўчаты шчабяталі. Хмурныя супрацоўнікі АМАП у баявым камуфляжы ўпэўнена крочылі побач з усім вядомым «Макдональдсам», каб на яго куце заняць свой неспакойны патруль. Чамусьці менавіта гэтае скрыжаванне праспекта і вуліцы Леніна ва ўладаў заўсёды ўважалася за месца надта падазронае і нават небяспечнае.

І сапраўды па-над правым кутам універмага ўжо вісела лятаючая талерка. Звычайная, з Марса. Прыляцелі баявыя хлопцы з зусім мірнай мэтай - устанавіць кантакт дзявятага парадку. Цывілізацыя, якая даўно пайшла ў глыбіню сваёй некамфартабельнай планеты, мела вострую патрэбу ў піламатэрыялах.

Марсіянскія навукоўцы, апрацаваўшы неймаверны аб'ём інфармацыі, далі дакладную наводку: манументальнае збудаванне камерцыйнага тыпу з загадкавай назвай ГУМ. Толькі ў такіх пампезных палацах могуць укладацца ўгоды на пастаўку міжпланетнага дэфіцыту. Заставалася хіба што ўстанавіць кантакт цывілізацый і даведацца, ці магчымы крэдыт. Асцерагаліся злёгку, ці не ўстрывожыць выпадковых відавочцаў раптоўнае з'яўленне чужога аб'екта.

Аднак грамадзян, якія чакалі на прыпынку аўтобус, гэта не ўсхвалявала. Вісіць, значыць, так і трэба. Хутчэй за ўсё, гэта нейкая мудрагелістая загагуліна рыхтуецца да параду. А калі што не так, начальства разбярэцца. І пільным вартавым парадку на гэтую анамалію было папросту начхаць. На ўсякія неапазнаныя аб'екты ў нас ёсць КДБ. Да таго ж у падземны пераход ужо прашмыгнула нейкая бабуля з пучком кропу, які з асаблівым цынізмам выглядаў з цэлафанавага пакета. А калі гэтая шустрая бабулька задумае раптам камерцыйную ўгоду ў гэтым падземным пераходзе, тады што?..

У той самы момант на вастрыі ўладнай вертыкалі ўжо разгортвалася непрадказальная драма. І вінаватыя былі ў стварэнні такой экстрэмальнай сітуацыі ўсе тыя, каго ў колах кіроўных называлі прастадушнымі леснікамі. Яны раптам падалі на самы верх дзёрзкі да крайнасці рэскрыпт. Прасілі дазволіць у парадку выключэння продаж замежным пакупнікам сціплай партыі ўжо гатовай драўніны. Ні многа, ні мала - 900 мільёнаў кубаметраў. Звычайнага, нахабнага, круглага бервяна.

Па вертыкалі пракаціўся нервовы шоргат: як жа так?.. Яшчэ не ведае хтосьці, што страшэннае слова «дрэваапрацоўка» ў нашых варунках страшнейшае за іржавую міну, якая стаілася ў глухім гушчары. Колькі кіроўнага народа заўчасна пакінула чынавенскія шэрагі, захапіўшыся злашчасным лесам-кругляком. Нездарма ж 1 студзеня 2018 года ўвайшоў у поўнае дзеянне найвышэйшы ўказ, падпісаны яшчэ ў 2016 годзе, аб забароне экспарту круглых лесаматэрыялаў.

І чым жа адказалі леснікі на гэтую забарону? Да як звычайна - лесапавалам. Яны быццам бы размахнуліся, захапіліся, перавыканалі нормы. Вось і ўзнікла ў выніку гэта анамальнае прашэнне і амаль мільён кубоў у сухім астатку. Ляжаць гэтыя бярвёны. Дажджы ідуць. Караед радуецца - можна адкрываць на лесасеку бестэрміновы фестываль «Тугое брушка». Не прападаць жа дабру. Вось і ўзнікла шалёная ідэя - усё прадаць. Пра прыкры промах начыста забыцца. І жыццё пачаць спачатку.

Выкліканыя з нагоды такога інцыдэнту на высокі дыван віцэ-прэм'ер і галоўны кантролер нічога добрага не чакалі. Бесцырымоннага парушэння ўказаў у гэтым кабінеце не даруюць. Вось і тэлекамеры тут уключаныя, каб трансляваць на ўсю краіну чарговы ўрок барацьбы з парушэннем жорсткага парадку. З хвіліны на хвіліну грымне гром праведнага гневу. Пранізлівая маланка спапяліць усіх вінаватых. У тым ліку і злашчасную талерку, экіпаж якой адразу павінен быў зразумець, што без санкцыі вярхоўнай улады такія пытанні не развязваюцца.

Аднак гром не грымнуў. Катастрофы не здарылася. Проста зажурчаў раптам ціхамірны ручаёк вертыкальнай прамовы. З лёгкім дакорам, але не больш таго. «Я бываю часта (не толькі пралятаю - я зверху бачу, што адбываецца) у лесе, і як працуюць нашы леснікі. Ні па пасадках, ні своечасова спілаваць спелы лес, каб яго перапрацаваць, ні дарог...увогуле, мала парадку. Мы проста бязладна ставімся да гэтага дару прыроды. Гэта найвялікшы дар! Я ўжо не кажу пра эканоміку. Амаль 40 адсоткаў - гэта лес. Гэта добрая сыравіна. А вы там навалілі дзесьці лясы, нават ужо часопісы выявілі, і не можаце яго перапрацаваць... Вы зноў мне ўносіце прапанову аб продажы нават не пілаванкі, а бярвёнаў».

Вось так - усё тое ж страшэннае бервяно. А чаго яшчэ можна было чакаць, калі апетыты бязмерныя, а ў бюджэце ганебная прарэха. І ніхто з тых, каго сёння ён дае справаздачу, яшчэ не забыўся, што да лютай забароны экспарт займаў, прыкладна, палову валютнага прыбытку прадпрыемстваў Мінлясгаса і складаў блізу 70 мільёнаў даляраў штогод. Калі ўлічыць сапраўдны парад, Дажынкі, еўрапейскія і ўсякія простыя гульні, страты па лініі «Дружбы», «палатачныя» і прэзідэнцкія выбары, і іншыя выдаткі, няцяжка ўявіць, што чакае ў найбліжэйшай будучыні гэты закатаваны да крайнасці лес.

На інфармацыйных сайтах ужо гуляе аптымістычны ролік. Рэдкі сасоннічак. Бойкая зграйка адпаведнага начальства ў гальштуках і касках. І на чале - дыктатар у простай рабочай робе. Ён рашуча бярэ ў быццам бы выпадковага лесаруба бензапілу. І вось ужо гатовы да адпраўкі першы, старанна апрацаваны, дубец. Такі вось сціплы гімн лесапавалу.

Простыя кадры. Нічога выпадковага. І ў той жа час - выразная праграма новага этапу ў развіцці эканомікі нашай квітнеючай краіны. Грошай няма, амбіцыі растуць. Касцянее, знаходзячы выродлівыя формы, гандлёвы канфлікт з асноўным партнёрам і хаўруснікамі. Недарэчныя пражэкты накрыліся медным тазам. Дзіўны фокус з бруднай нафтай прынёс шматмільённыя страты. А таму каманда пацярпелых катастрофу прывідных надзей рашуча кідае ў ненажэрную топку апошні рэзерв няўдачнікаў - лес-кругляк.

Вялікі прарыў скасаваны і не прадбачыцца. Інвестыцыйны клімат непрадказальны і непрывабны. І нават прастадушныя іншапланецяне, адчуўшы нядобрае, наважыліся пайсці па-ангельску. Ім пашанцавала. Памылку ў разліках выявілі хутка. Своечасова набралі неабходную касмічную хуткасць. А ўлада з бервяном на гэты раз перахоп не абвяшчала.

Ёй патрэбныя былі толькі вялікія грошы. Пажадана ў цвёрдай валюце. Шмат і адразу. А з наіўных марсіян што ўзяць?

Уладзімір Халіп, спецыяльна для Charter97.org

Калі вам спадабаўся артыкул, вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL 97 1160 2202 0000 0002 1671 1123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com