The Telegraph: Кім Чэн Ын быў «маленькім дыктатарам», які накідваўся на больш разумных вучняў

Многія з праблем паўночнакарэйскага кіраўніка родам з дзяцінства.

«Новая біяграфія лідара-пустэльніка Паўночнай Карэі Кім Чэн Ына раскрывае свежыя дэталі аб прывілеяваным, але адасобленым дзяцінстве, якое праклала шлях да ягонага тыранічнага праўлення ў якасці самага маладога лідара ў свеце, які валодае ядзернай зброяй», - піша The Telegraph, (пераклад - inopressa.ru).

«Паводле кнігі «Вялікі пераемнік: таемны ўздым і праўленне Кім Чэн Ына», напісанай журналісткай The Washington Post Ганнай Файфілд, адзінокія раннія гады жыцця Кім праводзіў у шыкоўных комплексах, аточаных сцяной з 15-футавай жалезнай брамай, у сталіцы Пхеньян, або ў сямейным доме каля пляжу ў прыморскім горадзе Вансан. Ён ні ў чым не меў патрэбы, бо тагачасны лідар рэжыму Кім Чэн Ір, ягоны нябожчык бацька, сачыў за тым, каб у яго былі відэагульні Super Mario, аўтаматы для пінбола і велізарная колькасць гаджэтаў, больш, чым у кожнай еўрапейскай краме цацак.

Фільмы пра Бэн Гура, Дракулу і Джэймса Бонда паказвалі ў прыватных кінатэатрах з гукаізаляцыяй, - гаворыцца ў артыкуле. - Маленькі Кім быў апантаны мадэлямі самалётаў і караблёў, але ў яго таксама быў сапраўдны аўтамабіль і сапраўдны пісталет-аўтамабіль, які ягоны бацька мадыфікаваў так, каб той мог вадзіць яго ва ўзросце 7 гадоў, і пісталет Colt 45, які ён насіў на сцягне, калі яму было 11».

«Яшчэ ў раннім дзяцінстве яго рыхтавалі да кіраўніцтва. «Хлопчык рос, думаючы, што ён асаблівы», - адзначае аўтар. Свой восьмы дзень нараджэння ён правёў не ў кампаніі іншых дзяцей, а ўбраны ў чорны гарнітур і гальштук-матылёк, і высокапастаўленыя чыноўнікі, якія выказвалі пашану і падавалі яму букеты кветак. (...) Магчыма, ягоны моцны характар дазволіў яму здабыць добразычлівасць бацькі ў абыход старэйшага зводнага брата Кім Чэн Нама, мяцежнага плэйбоя, пазней сасланага ў Макаа, і Кім Чон Чхоля, іншага старэйшага брата, які быў бліжэйшым па ўзросту, але быў замкнёным і крэатыўным».

«Адзін інцыдэнт, які ўспамінае Кэндзі Фудзімота, японскі шэф-кухар, які шмат гадоў працаваў у сям'і Кімаў, відавочна, сведчыць аб тым, што рыса бязлітаснасці выявілася ў ім рана: калі ён упершыню сустрэў 6-гадовага Кіма, які быў апрануты ў мініяцюрную вайсковую форму, дзіця адмовілася паціснуць яму руку і паглядзела на яго «пільным позіркам», нібы думала: «Вы, японцы, агідныя».

«Кіму было ўсяго 12 гадоў, калі яго адправілі ў школу ў Берне ў Швайцарыі ў 1996 годзе. Ён быў падстрыжаны «пад гаршчок» і насіў фірмовыя спартовыя гарнітуры і абутак Nike. Яму прысвоілі псеўданім «Пак Ун», і ён разам з Чон Чхолем першапачаткова жыў з цёткай па матчынай лініі Ко Юн Сук і яе мужам Ры Гангам, якія прадстаўляліся іх бацькамі, перш чым яны пераехалі ў ЗША праз два гады. Са слоў былых аднакласнікаў, у Кіма былі абмежаваныя акадэмічныя здольнасці, і яму была ўласцівая запальчывасць. Падлетак, які, стаўшы дарослым, загадае забіць свайго дзядзьку і зводнага брата, быў вядомы тым, што накідваўся на сваіх аднагодкаў, штурхаў іх па нагах і пляваўся, калі яны гаварылі па-нямецку, на мове, з якой ён спрабаваў даць рады. Ягонае хобі было баскетбол, і калі ён выйшаў на пляцоўку ў сваёй арыгінальнай футболцы Chicago Bulls з нумарам Майкла Джордана-23, выявіўся ягоны спаборніцкі бок. Казалі, што ён быў агрэсіўны і часта ўступаў у слоўныя перапалкі», - піша газета.

«(...) Аднак гады фармавання ў Швайцарыі замест таго, каб зрабіць будучага лідара больш прагрэсіўным, мяркуе Файфілд, «далі яму зразумець, што калі б ён жыў у вонкавым свеце, ён быў бы зусім нічым не характэрным. Нікім, - тлумачыць яна. - Замест таго, каб пераканаць яго змяніць сваю краіну, гэтыя гады паказалі яму неабходнасць увекавечвання сістэмы, якая ператварыла яго, ягоных бацькоў і дзеда ў багоў».

«(...) Але бязлітаснасць Кіма не заплюшчыла яму вочы на неабходнасць паляпшаць узровень жыцця ў Паўночнай Карэі, асабліва сярод пакалення міленіялаў. У паўночнакарэйцаў падчас кіравання Кіма больш свабоды зарабляць грошы з дапамогай індывідуальнага прадпрымальніцтва, і, прынамсі, у сталіцы, яны могуць выкарыстоўваць іх для куплі смартфонаў або каб паабедаць піцай і капучына», - піша аўтар публікацыі.

«Цягам апошніх некалькіх тыдняў экспэрты разважаюць пра тое, ці было рэзкае прыпыненне Кімам Масавых гульняў справакаванае публічным нараканнем. (...) Удзел тысяч дзяцей - пасля некалькіх месяцаў знясільваючай практыкі - зазнаў рэзкую крытыку за межамі краіны і прывёў да незадаволенасці бацькоў, частка якіх спрабуюць з дапамогай хабараў забраць сваіх дзяцей», - адзначае The Telegraph.

«Гэта пустая трата часу, вучняў адцягваюць ад іх заняткаў. Кім Чэн Ын, магчыма, наважыў вярнуць дзяцей у школу, - кажа Андрэй Ланкоў, прафесар Універсітэта Кукмін у Сеуле. - Кім Чэн Ына турбуе ўплыў, які гэта робіць на базавыя стандарты адукацыі».

Крыстафер Рычардсан, аўстралійскі навуковец і экспэрт што да Паўночнай Карэі, мяркуе, што раптоўнае закрыццё гульняў ілюструе дылему, з якой сутыкаецца рэжым Кіма, які змагаецца за тое, каб захаваць уладу ў сучасную эпоху.

«Яны ведаюць, што яны знаходзяцца паміж молатам і кавадлам. Калі яны правядуць рэформы, іх чакае падзенне, але калі яны прадоўжаць рассусольваць як ёсць, без зменаў, іх пазіцыя таксама будзе ўсё больш нестабільнай, - сказаў ён, - як ім лавіраваць паміж гэтымі дзвюма сіламі? У Пхеньяне пануе нейкі параліч, бо ён не насамрэч не ведае, што рабіць».