Washington Post: Як Пуцін і Крэмль страцілі расейскую моладзь

Пуцін і Крэмль страцілі падтрымку моладзі.

«У апошнія гады моладзь Расеі жорстка крытыкавалі за палітычную апатыю і канфармізм, а таксама за небяспечныя формы актывізму і патрыятызму. (...) Але ў сакавіку 2017 года тысячы маладых расейцаў, насуперак усім чаканням, выйшлі на вуліцы ў знак пратэсту супраць карупцыі ва ўрадзе. Так Крэмль перамагае або страчвае свае сэрцы і розумы?» - задаюцца пытаннем на старонках The Washington Post (пераклад - inopressa.ru) Уладзімір Мілаў, расейскі апазіцыйны палітык, аўтар і экспэрт Фонду «Свабодная Расея», які ў 2002 годзе быў намеснікам міністра энэргетыкі Расеі, і Вольга Хвастунова, дырэктарка Інстытута сучаснай Расеі і супрацоўніца Фонду «Свабодная Расея».

«Хоць на гэтае пытанне няма простага адказу, наш новы даклад для Фонду «Свабодная Расея» прымушае выказаць здагадку, што прэзідэнт Уладзімір Пуцін і Крэмль, магчыма, ужо страцілі нязменную падтрымку моладзі», - пішуць аўтары публікацыі, паказваючы, што новае пакаленне расейцаў ва ўзросце ад 17 да 25 гадоў аказалася «ў значнай ступені адарванае ад старэючага кіраўніцтва краіны, настальгічнай савецкай рыторыкі і пратэкцыянісцкіх прынцыпаў. Хоць сярэдні рэйтынг адабрэння Пуціна застаецца адносна высокім (больш за 60%), яго падтрымка сярод моладзі за апошняе дзесяцігоддзе рэзка знізілася: 32% у студзені 2019 года ў параўнанні з пікам у 80% у 2009 годзе».

З іх слоў, «адным з ключавых фактараў росту раз'яднанасці паміж кіраўніцтвам Расеі і яе моладдзю з'яўляецца канфлікт пакаленняў»: «Пуціну 66 гадоў, і большасці яго атачэння ўжо за 60. Гэты узроставы разрыў пагаршаецца рознымі каштоўнасцямі, поглядамі і стылямі зносін. Сумна вядомыя лаянкі Пуціна і той факт, што ён рэдка карыстаецца інтэрнэтам, прымушаюць яго выглядаць састарэлым».

«(...) Па меры таго, як узровень жыцця пагаршаецца, расейцаў, у тым ліку моладзь, ахоплівае неспакой», - адзначаецца ў артыкуле. «Маладыя расейцы ўсё больш усведамляюць, што карупцыя і кумаўство ўносяць уклад у іх эканамічную нявызначанасць. Яны не могуць не заўважаць, што многія вышэйшыя пасады размяркоўваюцца сярод прыхільнікаў Пуціна і іх дзяцей. Нядзіўна, што, паводле апытання, праведзенага ў снежні 2018 года, 41 % маладых расейцаў - рэкордна высокі паказчык - кажуць, што маюць намер эміграваць», - адзначаюць Мілаў і Хвастунова, дадаючы, што «намаганні Крамля па выяўленню Захаду і ЗША ў якасці замежнага ворага церпяць няўдачу».

«Але, мабыць, самы цікавы фактар на парадку дня - правальная моладзевая палітыка Крамля. У 2000-я гады расейскі ўрад карыстаўся пэўным поспехам, набіраючы тысячы ў прапуцінскім моладзевым руху ў стылі камсамола («Идущие вместе» і яго пераемнік, рух «Нашы» ). Але адсутнасць у Крамля доўгатэрміновага бачання будучыні і няздольнасць наладзіць канструктыўны дыялог каштавалі яму часткі гэтай падтрымкі», - гаворыцца ў артыкуле.

Аўтары паказваюць, што наадварот, апазіцыянеру Аляксею Навальнаму ўдалося прыцягнуць маладых расейцаў, звяртаючыся да тых самых пытанняў, якія іх хвалююць. «(...) Дзіўна, паводле некаторых ацэнак, 75% дэманстрантаў у масавых акцыях пратэсту 2017 году былі маладзейшыя за 30 гадоў. Пратэсты, магчыма, з часам яны перасталі чуць, але гэта не азначае, што першапачатковая фрустрацыя была дазволена», - падкрэсліваецца ў публікацыі.

«Хоць толькі 14% маладых расейцаў заяўляюць, што гатовыя ўдзельнічаць у пратэстах, а 72% лічаць яго неэфектыўным спосабам уздзеяння на ўрад, многія з іх задзейнічаны ў грамадзянскім актывізме на мясцовым узроўні», - паведамляецца ў публікацыі. Гаворка ідзе аб экалагічнай дзейнасці, гарадскім актывізме і валанцёрстве - «палітыцы малых спраў».

«Тым не менш, падобна, што Крэмль зараз абдумвае стратэгію па вяртанні моладзі. Паводле паведамленняў, нагляд за моладзевай палітыкай быў даручаны Сяргею Кірыенку, першаму намесніку кіраўніка адміністрацыі Пуціна і арганізатару, які стаяў за яго перавыбраннем. Федэральнаму агенцтву ў справах моладзі быў выдзелены бюджэт у сем разоў большы, чым у 2018 годзе».

«Неабходны гады на тое, каб новыя намаганні Крамля ў прыцягненні моладзі на свой бок прынеслі вынікі. Але калі гісторыя апошняга часу хоць нешта значыць, гэтыя намаганні не будуць паспяховымі, - мяркуюць аўтары публікацыі. - Па меры таго, як пуцінскі рэжым старэе, становіцца больш жорсткім і рэпрэсіўным, яго канфлікт з больш маладымі расейцамі будзе станавіцца ўсё больш вострым».