20 красавiка 2024, Субота, 5:53
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Лецішча ў форме галавы сфінкса: хто і навошта пабудаваў такое пад Віцебскам

5
Лецішча ў форме галавы сфінкса: хто і навошта пабудаваў такое пад Віцебскам

На пад'ездзе да лецішча-сфінкса стаіць памежны слуп.

- Праедзеце праз лес, а там ужо не заблукаеце, усё пабачыце! - тлумачыць kp.by Руслан дарогу дадому, які знаходзіцца за 20 км ад Віцебска.

Журналісты выязджаюць з лесу і разумеюць: так, ужо не заблукаюць! Прама на іх ярка-сінімі вачыма глядзіць велізарны сфінкс. Заязджаеш у казку.

«Іклы ў льва з каровіных рогаў»

Казку сваімі рукамі на дачным участку вось ужо больш за дваццаць гадоў стварае Руслан Кушчын. Кожнага з насельнікаў ён сюды пасяліў з сэнсам.

- Першым з'явіўся леў, - распавядае Руслан. - Я ж Леў па гараскопу! Тады ў мяне яшчэ не было агароджы, і леў быў не размаляваны. Неяк прыязджаю на лецішча, гляджу, пры дарозе аскепкі шкла валяюцца. Суседзі распавядаюць: дзве машыны сутыкнуліся. Адзін кіроўца загледзеўся на льва, а другі не паспеў ухіліцца.

Іклы у льва з каровіных рагоў. Руслан у сваёй творчасці што толькі не выкарыстоўвае! Пенапласт, пясок, сетку, керамзіт, цэмент... Многія элементы, якія здаюцца масіўнымі, на самай справе лёгкія, зробленыя з падручных матэрыялаў альбо полыя ўсярэдзіне.

- Змяя з раскрытым капюшонам - гэта ў гонар жонкі, яна ў мяне змяя!

- Як - змея ў гонар жонкі? Для сябе льва, а для жонкі - змяю?

- Ды я дзеля жонкі жыву. І ствараю ў гонар яе, - усміхаецца Руслан. - А змяя Ірына толькі па гараскопу.

У сфінкса свой дачны дом Руслан таксама ператварыў для жонкі. Хацеў зрабіць для яе нешта незвычайнае. Спачатку думаў аформіць дом у выглядзе чэрапа - байкерскага знака. Але гэтая ідэя Ірыне не спадабалася. А на адно з цудаў свету яна пагадзілася з радасцю. Але паставіла ўмову: чалавек-леў не павінен быць такім, якім яго зараз бачаць якія прыязджаюць у Егіпет турысты, бязносым і патрапаным. Прыйшлося Руслану шукаць карцінкі з рэканструяваным сфінксам і ўжо па іх ляпіць свайго.

- Па прафесіі я тынкоўшчык-плітачнік. Маляваць ніколі не вучыўся. Ды і не думаю, што ўмею добра маляваць. Змалёўваць - калі ласка! І аб'ём добра бачу, - распавядае Руслан.

Карцінку з выявай свайго сфінкса Руслан спачатку раскрэсліў на клеткі, потым павялічыў маштаб. Ад карцінкі да ўвасаблення прайшло блізу трох гадоў.

Сінія вочы не проста для прыгажосці - гэта вокны

Будаваў яго Руслан разам з сынамі. Дарэчы, яшчэ не скончыў - плануе, што хутка ў міфічнай істоты з'явяцца лапы.

Сінія вочы не проста для прыгажосці. Гэта вокны, за імі - памяшканне, якое Руслан плануе абсталяваць пад майстэрню. А галава - імправізаваная назіральная пляцоўка. Забрацца туды можна толькі па канаце.

Раз у тры-чатыры гады Руслан сфінкса фарбуе. Заўсёды ў адзін і той жа колер - пясочны. На твар сыходзіць дзесяцілітровае вядро фарбы, яшчэ адно вядро - на заднюю частку. Пасля таго як у дрэва побач з домам ударыла маланка, зрабіў громаадвод, каб васьміметроваму сфінксу ўжо сапраўды нічога не пагражала. А дажджоў і вятроў ён не баіцца - праверана часам.

Сфінкс, што свеціцца, палохае нецвярозых мінакоў

- Вось яшчэ пацешны выпадак, - успамінае Руслан. - Мужчына быў у гасцях у кагосьці з суседзяў, выпіў, вяртаўся дадому ўжо ў цемры. А сфінкса мы ў цемры падсвятляем! Ён убачыў - спалохаўся. Усё не мог зразумець, дзе знаходзіцца. На наступны дзень, працверазеўшы, прыехаў яшчэ раз, разглядаў сфінкса, фатаграфаваўся.

На ахвочых сфатаграфавацца на фоне сфінкса або ў абдымку з памежным слупом у Кушчыных ужо імунітэт. Можа, і не кожны дзень, але раз на тыдзень абавязкова хто-небудзь згорне з трасы і праедзе праз лес да садаводчых таварыстваў «Будаўнік», каб палюбавацца на дзіўны дом.

Ёсць тут яшчэ арлы, атланты. Спачатку яны былі белымі, а потым «загарэлі» - Руслан іх размаляваў. У прылазніку - велізарны цмок, распластаўся на сцяне.

А яшчэ на пятнаццаці сотках дачнага ўчастка Кушчыных мноства матылькоў. Прычым не толькі традыцыйных для Беларусі крапіўніц ды бялянак. Мільгаюць нейкія амаль экзатычныя матылі, аксамітна-сінія стракозы... У вальеры важдаюцца куры, у сажалцы плаваюць рыбы і... адзін рак. Часам ён трапляецца ў сетку разам з карасямі і карпамі, але Руслан яго заўсёды адпускае. Вось так і жывуць у кушчынскай казцы.

Напісаць каментар 5

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках