Дзеянне, пасля якога супраць Пуціна паўстане нават ФСБ

Кіраўніку Крамля дастаткова здзейсніць адзіную памылку.

Расейская журналістка Юлія Латыніна ў праграме «Код доступу» на «Эхе Москвы» пракаментавала паказанні Ахмеда Закаева, якія былі абвешчаныя на Парламенцкай асамблеі АБСЕ падчас дакладу, прысвечанага забойству Нямцова.

– Нагадаю, што і ПАРЕ і АБСЕ цяпер займаюцца гэтай справай. І вось учора дакладніца АБСЕ Маргарэт Седэрфелт, якую прызначылі вясной, якая павінна даклад прапанаваць у ліпені наступнага года. 7 ліпеня прайшлі спецслуханняў. Расейскай дэлегацыі накіравалі спецзапрашэнне. Расейская дэлегацыя нічога на гэта не сказала.

І, вядома, на мой погляд, на гэтых слуханнях адбылася абсалютная сенсацыя, якая ў выніку будзе мацнейшай за «Боінг». Я маю на ўвазе паказанні Ахмеда Закаева. Я вам шчыра скажу, што карціна забойства Барыса Нямцова ў мяне сфармавалася ў галаве. Першы званок гэтай карціны празвінеў яшчэ тады, калі ніхто не быў арыштаваны, і раптам Кадыраў заяўляе, што забойца Нямцова – гэта ворагі Пуціна, якія хацелі падставіць Пуціна. І потым арышт чачэнцаў з гэтага спецназу, потым няўлоўны Герамееў, які не адчыніў дзверы і таму яго не могуць дапытаць.

І ў мяне ў галаве склалася цалкам сабе карціна, якая была, у сутнасці, вельмі крыўднай для Крамля, якая падмацоўвалася выцечкамі. Я не ведаю, наколькі яны былі справядлівыя, але ўвесь час сцякалі, што Пуцін быў у лютасці пасля гэтага забойства, што было некалькі брыгадаў кілераў, што было некалькі мэтаў, не толькі Нямцоў, адпаведна, яны засталіся жывыя. І ўсё гэта складвалася для мяне ў такую несупярэчлівую карціну, якую я для сябе называла «Гоцкі кароль пры не вельмі моцным рымскім імператару».

Было шмат такіх гісторый у гісторыі Рыма. Напрыклад, быў імператар Феадосій. Ён быў не зусім слабы імператар. Ён якраз вельмі ўчэпіста трымаўся за ўладу, але, тым не менш, ён вельмі моцна залежаў ад готаў, перад якімі ён капітуляваў, якіх ён не змог перамагчы, адпаведна, якіх ён выкарыстаў супраць сваіх палітычных праціўнікаў, іншых прэтэндэнтаў на пасад, і, адпаведна, за гэта даволі сур'ёзна плаціў.

Вось, напрыклад, гісторык Засім апавядае гісторыю, калі готы, якія былі блізкія да імператара і ў іх нават былі залатыя пярсцёнкі, падораныя імператарам, яны ехалі проста міма нейкага гарадка, нейкай крэпасці і надумалі на яе напасці і абрабаваць. А ачольца гэтай крэпасці даў гэтым блізкім да імператара готам бой. І, адпаведна, пасля гэтага ачольцу крэпасці судзілі і звольнілі з фармулёўкай «Як ты пасмеў супраціўляцца сябрам імператара?!» І была такая непрыемная гісторыя для Феадосія ў Салоніках, калі готы пасварыліся з насельніцтвам горада і перабілі 7 тысячаў чалавек.

І перад Феадосіем была жудасна складаная дылема. Ён мог сказаць, што гэта адбылося без ягонай каманды, і тады б усе падумалі, што готы яму не падпарадкоўваюцца. Ён мог сказаць, што гэта адбылося на ягоную каманду, і тады гэта была б жахлівая жорсткасць. І Феадосій абраў другі варыянт. Ён сказаў, што «так, гэта я загадаў». І, вядома, гэта прывяло неўзабаве пасля смерці Феадосія да распаду імперыі, да дэградацыі ўлады.

І гэта была для мяне такая зневажальная гісторыя ўлады, якая дэманструе сваю ўсёмагутнасць.

Закаеў даў паказанні ў АБСЕ пра тое, як ён звязаўся з Нямцовым і сказаў, што яго хочуць забіць. І той не моцна ў гэта паверыў. І, перш за ўсё, кінулася глядзець, ці быў Пуцін у Чачні, і да свайго здзіўлення бачу, што так, 10 снежня быў мітынг на Балотнай. І вось 20 снежня – гэта быў дзень ЧК, – Уладзімір Пуцін з Золатавым наведаў Каўказ. І нават спецыяльнае паведамленне, што ён заехаў у мясцовы аддзел ФСБ у Гудэрмесе і там правёў нараду. Ну, ведаеце, калі Пуцін прыехаў у Гудэрмес, дзе знаходзіцца рэзідэнцыя Кадырава, то не толькі, каб паведаміць, што трэба ствараць працоўныя месцы.

З іншага боку, зноў жа зразумела, што ў Пуціна ёсць спосаб сустрэцца з Кадыравым і не прыязджаючы да яго ў Гудэрмес, і мы ніколі пра гэта не даведаліся б. Так што гэтыя паказанні, з другога боку, гэта трошачкі тыпу «пад гэтым дубам я закапаў скарбы, а вось і дуб».

І я падумала, што нядзіўна, што на мяне гэта зрабіла такое ўражанне, таму што любая разводка на тое і задуманая, каб зрабіць уражанне. І, магчыма, усё было, напрыклад, наадварот, што Пуцін прыехаў, яму падчас прыезду такую паслугу прапанавалі і ён прыняў. Таму што, пагадзіцеся, прайшло тры гады паміж гэтай гісторыяй і забойствам.

Што мяне вельмі насцярожыла ў паказаннях Закаева – тры рэчы. Першая – гэта фантастычная гісторыя пра арышты, якія відавочна Пуцін не будзе абмяркоўваць з Кадыравым. Гэта як бы не пытанне паўнамоцтваў Чачні.

Ну, і другое – гэта якраз фантастычная гісторыя пра тое, што Пуцін збіраўся чачэнскімі батальёнамі разганяць маскоўскія мітынгі. Гэтая гісторыя хадзіла яшчэ ў снежні 11-га года. І, з майго гледзішча, абсалютна чорны піяр. Таму што у чым заўгодна можна падазраваць Уладзіміра Уладзіміравіча, але ў яго абсалютна беспамылковы інстынкт чалавека, які ўсімі сіламі хапаецца за ўладу. І зразумела, што ёсць адзінае дзеянне, пасля якога ўлада дакладна будзе страчаная і пасля якога супраць Пуціна паўстане нават ФСБ – гэта калі напусціць чачэнцаў на расейцаў.

Трэцяе пытанне – гэта, вядома, тое, што гэтая качка расказаная ў паказаннях Закаева як сур'ёзная, да яго вельмі сур'ёзна падрывае давер. І трэцяе пытанне: чаму Закаеў маўчаў столькі гадоў? Ён публічная фігура. І ўяўляеце, забілі Нямцова і Закаеў кажа: «Слухайце, вось было так і так». І тут бяруць выканаўцаў, і яны аказваюцца з чачэнскага батальёна...

З іншага боку, ёсць люты 12-га года, калі Пуцін паведамляе, што апазіцыя рыхтуе сакральную ахвяру, гэта значыць наўпрост кажа... Неяк дзіўна, устае лідар краіны і паведамляе, што адзін з лідараў апазіцыі будзе забіты, ён гэта ведае, прадухіліць не можа, але ведае, што гэта зробяць ворагі Пуціна.

Увогуле, я нагадаю, што ўсе гэтыя размовы, пра якія кажа Закаеў, і забойства Нямцова падзеленыя трыма гадамі, што яны адбыліся пры моцна іншых абставінах, якія не вяжуцца з тым, што кажа Закаеў. І вось калі я стала правяраць, што думаюць іншыя...

Уладзімір Кара-Мурза сказаў, што ён ніколі не сумняваўся, што санкцыя на забойства адно з лідараў апазіцыі магла прыйсці толькі з самага верху. Я гаварыла з Сяргеем Сакаловым, тым самым, якога Бастрыкін вывозіў у лес, таму што Сяргея Сакалова я ўважаю адным з нешматлікіх нашых расейскіх журналістаў-следчых, якія прафесійна займаюцца расследаваннем, з аднаго боку, палітычных справаў, з другога боку, менавіта з тэхнічнага боку . І Сакалоў кажа, што гэта хутчэй разводка, і перад намі, як ва ўсякай разводцы пастаўленыя побач падзеі, якія былі звязаныя не так і не тым, як паведамляе Закаеў.

Я магу сказаць, што трымаюся гледзішча Сакалова. Але трэба разумець, што гэтыя паказанні будуць жыць сваім жыццём, і ніхто ў Еўропе на фоне Скрыпаляў і Боінга не будзе разбіраць дэталі.