«Дзеля працы падымаюся а 4 ранку»

Беларусы распавялі, як кожны дзень праязджаюць сотні кіламетраў і прыязджаюць дадому толькі паспаць.

Барысаўцы распавялі kp.by, навошта ездзяць на працу ў Менск.

Марыя: «Заробак стаў вышэйшы ўдвая»

- Я мянчучка, ды яшчэ і з менскай кватэрай. Але, нібы жонка дзекабрыста, пераехала з дзецьмі па службе мужа ў Барысаў. У яго графік ненармаваны, праца начамі бывае, таму яго праца ў прыярытэце. Я ж педагог паводле адукацыі. Пражываем у Барысаве ўжо амаль 2 гады. Вельмі задаволеная дзіцячым садком і школай, усё ж тут больш, так бы мовіць, людскае стаўленне да дзяцей. Іх паменш у групе ці класе, так і адчуваецца, што для дзяцей пераезд быў станоўчым момантам. Паспрабавала папрацаваць у Барысаве выхавальніцай, але вышэй за 300 рублёў у маім садку было для мяне не пераскочыць, ды да таго ж адзін лісток непрацаздольнасці на дзіця на 4 дні прынёс мне за паўмесяца працы аплату 80 рублёў, а праца была па 10 гадзін. Думаю, што многія выбіраюць для сябе зручнасць - праца побач з домам. А мне пакуль больш выгадна працаваць у Менску. З працай працягласцю 5 гадзін я атрымліваю 40 рублёў, з гэтай сумы 10 рублёў аддаю на дарогу ў Менск, назад і праезд па Менску, Барысаве. Але ўсё адно заробак удвая вышэйшы, чым у садку, нават калі адняць праезд. Плюс мне не трэба працаваць на пляцы, насіць пясок у вёдрах і бясконцыя працы на карысць садка, хоць я дагэтуль вельмі паважаю і цаню працу выхавацеля. Калі затрымліваюся, то за дадатковую плату, а не таму што дзіця не змаглі забраць своечасова з садка, пры гэтым многія нават не просяць прабачэння.

З дарогай раней было цяжэй, я прачыналася а 5.30 і бегла на хуткасную электрычку, якая адпраўляецца а 6.30. Праца пачыналася а 9.00 на Каменнай Горцы. Выходзіла з дому і вярталася дадому, калі было цёмна. Для арганізма гэта вялікі стрэс, Я ўвесь час хацела спаць, на працы толькі кава дапамагала. Цяпер працую з 10 раніцы, і месца працы ў Бараўлянах, адпаведна, і дабірацца зручней на маршрутцы. Арганізм адаптаваўся, ужо лягчэй. Можа, гэта звязана з паравінай года - вясна, лета. Узімку ж шмат праблем: трэба не змерзнуць, ды і трэба, каб табе пашанцавала з вагонам альбо з маршруткай.

У маёй сям'і цяпер востра стаіць пытанне з грашыма, крэдыты трэба плаціць, таму не працаваць для мяне - раскоша. Пакуль ахвярую здароўем і тым, што, стомленая, менш часу надаю сям'і. Магчыма, калі фінансавая сітуацыя паправіцца, вярнуся назад у Барысаў у садок.

Віталь: «Збіраецца некалькі чалавек ды імчым у Менск на аўто!»

- Я працую мулярам. Стаж ужо 14 гадоў. Пачынаў у Барысаве, але ў нас праца ў брыгадзе: усе грошы, што зарабіла брыгада, дзеляць на ўсіх. Але з 10 чалавек працуе 3-4!

Пасля двух гадоў такі фактычна бясплатнай працы ў Барысаве надумаў паспрабаваць сябе ў Менску. І трапіў у добрую брыгаду, куды людзі сапраўды прыходзяць працаваць. Спачатку ў Менск ездзіў на электрычцы, а па горадзе на метро. Праз 2 гады купіў аўтамабіль. Так атрымалася, што ў брыгадзе пару чалавек былі з Жодзіна. У складчыну нам атрымлівалася выгадна ездзіць, а гэта 5 рублёў з чалавека.

У нас вахтавы метад працы. Тыдзень працуем, тыдзень адпачываем. І так з 8 да 20. У Барысаве прачынаюся а 6.00, а ў 6.30 ўжо выязджаю. Дадому вяртаюся толькі а 21:30.

Спрабаваў блізу года таму знайсці працу ў Барысаве, але, як заўсёды, з абяцаных пры працаўладкаванні 700 рублёў я атрымаў 500. І зноў тая ж сітуацыя: палова брыгады не працуе. Напэўна, у Барысаве людзі такія. Давялося вярнуцца назад у сталіцу.

З выдаткамі на паліва я зарабляю ўдвая больш, чым у Барысаве.

Ды і 2 тыдні выходных на месяц без справы не сяджу: стараюся дзесьці падпрацаваць. Дзякуй Інтэрнэту, што можна знайсці шмат розных аб'яў - нават аднаразавай працы. Цяпер сястра будуе свой дом, выходныя праводжу ў яе. Звычайна сваякам або знаёмым дапамагаю, падзарабляю, усюды трэба нешта будаваць і перарабляць. Цяпер думаю пераехаць у Менск з сям'ёй. Хоць раней сумняваўся.

Павел: «У Менску ўсе кудысьці бягуць!»

Я працую спецыялістам у кааперацыях, забяспечваю вытворчасць неабходнымі матэрыяльнымі рэсурсамі. Працу ў іншым горадзе я абраў з адной простай прычыны. Калі я працаваў у Барысаве, кожны дзень назіраў сітуацыю: людзі не хочуць працаваць, сядзяць на наседжаных месцах і ні да чаго не імкнуцца, усё робяць апусціўшы рукавы. У Менску ж усё наадварот: тут рух, людзі заўсёды кудысьці бягуць, імкнуцца да чаго-небудзь. Адным словам, не сядзяць на месцы, і мяне гэта натхняе. Калі з'явілася магчымасць працаваць у Менску, я адразу пагадзіўся.

Менск - эканамічны цэнтр краіны. Тут больш развіты рынак, колькасць насельніцтва большая, а што ўжо казаць пра ўзровень заробку! Заробак у Менску адрозніваецца ў разы ад Барысава.

Кожны месяц я купляю праязныя, таму на праезд сыходзіць блізу 150 рублёў на месяц. І магу спакойна сказаць, што яно таго варта. Прачынаюся а 4 раніцы, а дадому прыязджаю а 7 вечара. Калі працаваў у Барысаве і уставаў а 6 раніцы, то дакладна гэтак жа не высыпаўся, як і цяпер. Але графікам я задаволены. Стаў больш паспяваць, а ў дарозе чытаць кнігі. А першы час было цяжка: часам адчуваўся недасыпанне, не было жадання ўставаць раніцамі. Цяпер жа не ўяўляю іншага распарадку дня. Ды і, напэўна, кожнаму б параіў паспрабаваць працу ў Менску, калі ёсць такая магчымасць, вядома.

Крысціна: «Жыла як зомбі»

Задумалася аб працы ў Менску, таму што прапановы заробку ў Барысаве не задавальнялі. Сябар акурат распавёў, што цяпер у Менску многія ідуць у продажы - нават без досведу, ну я і пачала шукаць. Патэлефанавала па некалькіх нумарах, усюды патрабаваўся досвед ці гэта было агенцтва. Але знайшлася адна фірма, якая гатовая была разгледзець маю кандыдатуру.

Цяпер працую экспедытарам у сферы грузаперавозак. У гэтай сферы заробак не абмежаваны, бо аснову плацяць ад адсоткаў.

Шчыра скажу, было вельмі цяжка першы час, пад'ём а 5 раніцы, ездзіла спачатку на звычайных электрычках, на іх танней за ўсё было, на працы была з 8.45 і да 18.00. Дадому прыязджала пад 21.30-22.00. А гэта павячэраць, душ - і спаць. Недасыпанне было страшнае плюс новая сфера для мяне, а там быў вельмі вялікі аб'ём інфармацыі. Як вынік - стан зомбі.

Праз пару месяцаў заробак стаў большы, таму магла часам паехаць на маршрутцы, праўда, ад недасыпання гэта не вельмі ратавала.

Што да заробкаў, то скажу так: праз год працы я змагла пераехаць у Менск - хай і на здымнае жыллё, але гэта важна!