Як амерыканец спрабаваў у Беларусі ўзяць аўто напракат

Пяць смешных замалёвак.

Нават непрацяглыя паездкі ў іншыя краіны часам дазваляюць раскрыць вочы на некаторыя аспекты жыцця ў роднай Беларусі. Яшчэ больш погляды мяняюцца пасля таго, як з'яўляецца досвед пражывання за мяжой. Сваімі назіраннямі з abw.by падзяліўся Андрэй, які з'ехаў з Беларусі ў ЗША блізу дзесяці гадоў таму, а падчас нядаўняга наведвання роднай краіны паспрабаваў узяць аўтамабіль напракат. Што з гэтага выйшла - у збольшага смешным, шмат у чым павучальным і трохі сумны аповедзе. Далей - ад першай асобы.

- У Беларусі мне было неабходна з'ездзіць у Мазыр, таму вырашыў для гэтага арандаваць аўтамабіль. Уяўляў сабе гэта так: прыходжу ў офіс, чытаю кантракт, гляджу на аўто. Звычайная, здавалася б, практыка. На справе ўсё аказалася зусім па-іншаму.

Кампанія №1

- Прыязджаем па адрасе, указаным на сайце. У нейкім падазроным офісе сядзіць жанчына. На пытанне аб арэндзе машын паведамляе, што нічога не ведае і наогул яна бухгалтар. Хочаце арандаваць аўтамабіль? Тэлефануйце па тэлефоне. Інакш ніяк. Едзем далей.

Кампанія №2

- Знайшлі класны сайт. Здаецца, усё добра. Паехалі па ўказаным адрасе, а там аўтасалон. Ходзім-ходзім, нічога знайсці не можам. Убачылі нейкую жанчыну, якая паліла, седзячы на бардзюры. Вырашылі спытаць у яе арэнду аўто. Далей - нямое кіно. Замест адказу на пытанне аб арэндзе жанчына моўчкі ўстае і ідзе. «Напэўна, нам за ёй», - падумалі мы.

На паўдарозе разумеем, што жанчына проста ідзе да сметніцы. Па-дурному, так? Пасля гэтага ўсё ж такі трапляем разам з ёй у нейкую будку. Жанчына па тэлефоне нешта спрабуе высветліць пра арэнду, адначасна вырашаючы нейкія свае пытанні. Пасля дзесяці хвілін размовы проста моўчкі ідзе займацца нейкімі дакументамі. Мы таксама моўчкі выходзім. Што гэта было?

Кампанія №3

- Паехалі па адрасе трэцяй фірмы, у якой быццам бы і сайт класны, і водгукі добрыя, і аўто ў пракаце шмат. Прыязджаем у прыватны сектар. Знаходзім нейкі гараж з шыльдай «Пракат аўто», а побач згарэлая хата. Гараж, натуральна, зачынены, таму тэлефануем па тэлефоне. Па тэлефоне таксама ўсё самавіта: аўтаадказчык просіць пачакаць злучэння з аператарам. Але нешта не зрастаецца - і ўсё той жа аўтаадказчык абяцае, што нам ператэлефануюць. Наважылі званка не чакаць, нам пара ехаць далей. Але не ператэлефанавалі і ў далейшым...

Кампанія №4

- Патэлефанаваў у яшчэ адну фірму. Водгукі класныя. З тэлефоннай размовы стварылася адчуванне, што хлопец, што адказваў на званок, толькі што прачнуўся. Нездарма абудзілі: зноў трэба ехаць незразумела куды і прама на капоце запаўняць дамову. Не тое…

Кампанія №5

- Ужо нічога не хочацца, але трэба зрабіць яшчэ адну спробу. Прыходзім па адрасе: ура, ёсць офіс і стаянка! Пачынаем афармляць KIA Rio 2012 года. Кошт нешта каля 70 рублёў за суткі. Пры гэтым яшчэ патрэбен заклад 100 рублёў. У водгуках аб залогу ўжо нехта папярэджваў, што з яго вяртаннем могуць узнікнуць праблемы. Але нам шанцуе: залог узяць забываюць, хоць у дамове ён прапісаны.

Нарэшце-то можна ехаць. Але вось бяда: пры націску на тормаз машына яшчэ метр коціцца, прычым гэта суправаджаецца скрыгатам. Вяртаюся ў офіс і паведамляю пра праблему. Мэнэджар да апошняга не верыць ці робіць выгляд, што не верыць, і спрабуе рэзка тармазіць сам - нібыта тармазы працуюць. Але ўсё роўна нешта не тое. Просім іншую машыну.

Ёю аказваецца KIA Rio ўжо 2017 года. Цана за арэнду вышэйшая, але ніхто даплаціць не просіць. Заўважаю пад машынай пляма на дарозе, відавочна свежая. Але мне ўпарта даказваюць, што гэта ад іншага аўтамабіля. На ўсялякі выпадак правяраем узровень алею і, нарэшце, выязджаем у Мазыр. За тры дні арэнды знайшоў час і спецыяльна пераканаўся ў цечы масла: спачатку падклаў пад аўтамабіль газетку, а затым яшчэ і ў гаражы на яме на свае вочы ў гэтым пераканаўся. Узровень алею правяраў увесь час. Выходзіць, за машынамі наогул не сочаць, абы свае грошы адпрацавала?

Прыязджаю здаваць аўто і яшчэ раз паведамляю мэнэджару аб цечы масла. «Кандыцыянер цячэ», - тут жа знаходзіцца тлумачэнне. Як хочаце... Раптам высвятляецца яшчэ адзін нюанс: аўтамабіль неабходна вяртаць альбо пасля мыйкі, альбо гэтую самую мыйку аплаціць асобна. Я яшчэ разумею правіла пра запраўку, калі неабходна вяртаць машыну з поўным бакам. Але з мыйкай - гэта за гранню.

Самае цікавае адбываецца, калі справа тычыцца вяртання закладу. Мэнэджэр са свайго кашалька аддае «заклад» 100 рублёў, наракаючы, што грошы, якія звычайна захоўваюцца з дамовай, кудысьці зніклі. Шчыра вяртаем заклад, бо мы яго і не давалі. Нас доўга не разумеюць: «Мы даем вам 100, потым вы нам 100?»

Пасляслоўе

На пакуты з пошукам арэнды аўто прыйшлося выдаткаваць цэлы дзень. Цяпер я ўжо разумею, як працуе гэтая сфера ў Беларусі і што многія фірмы па аўтапракату з'яўляюцца проста пасярэднікамі паміж кліентамі і ўладальнікамі аўтамабіляў. Але чаму хаця б не падзяляць юрыдычную і фактычную інфармацыю на сайтах? Чаму з мэнэджараў усё прыходзіцца «выцягваць»? Чаму можна чакаць званка, але так ніколі і не дачакацца?

Дарэчы, была спроба ўзяць аўтамабіль напракат і ў міжнароднай кампаніі, філіял якой ёсць у Беларусі. Пасля рэзервавання аўто на сайце ўжо ў офісе высветлілася, што аўто за 120 даляраў няма, затое ёсць аўто класам вышэй за 300 еўраў. Але проста так яго не возьмеш: трэба адразу аплачваць заклад з крэдытнай карты. У Амерыцы і Еўропе закладам з'яўляецца сама крэдытная карта, хоць быццам бы кампанія адна.

У выніку на выпадак будучых візітаў у Беларусь я падлічыў, што лепш скарыстацца каршэрынгам. Ясна, што тарыфы ва ўсіх розныя і днём у спальным раёне машыну знайсці не так ужо проста. Але я знайшоў выйсце: можна зарэгістравацца ва ўсіх аператараў і выбіраць ужо па факце. Зрабіў шыльду ў Exel, куды убіў усе тарыфы. Уводзіш суткі/адлегласць/час, атрымліваеш звесткі па аплаце - выбіраеш, на чым ехаць. У выніку ўмовы ў фінансавым плане будуць не моцна адрознівацца ад класічнай арэнды аўто, у той час як усе астатнія пытанні можна вырашыць куды прасцей і хутчэй.