«Сухая» каўбаса бывае ў нашай хаце пару разоў на год - па святах»

Швачка шчыра распавяла пра свае даходы і выдаткі.

Швачка аднаго з баранавіцкіх прадпрыемстваў распавяла intex-press.by пра тое, колькі зарабляе, як эканоміць на адзенні, чаму не купляе цукеркі, і на што плануе выдаткаваць першыя «свабодныя» грошы:

- Я з дзяцінства любіла шыць. Спачатку адзенне лялькам і мяккім цацкам, а да гадоў дзесяці пачала шыць і для сябе. Таму ў сярэдняй школе я выразна ведала, куды пайду вучыцца. Пасля 9-га класа паступіла ў каледж. Адвучыўшыся, стала працаваць швачкай на адным з гарадскіх прадпрыемстваў. Гэта было чатыры гады таму, тады я зарабляла крыху больш за 300 рублёў. Адпрацаваўшы амаль год, я пайшла ў дэкрэт, а некалькі месяцаў таму зноў выйшла на працу.

У мінулым месяцы я атрымала 440 рублёў (220 даляраў) і думаю, што гэта нядрэнны заробак для майго стажу. У мужа заробак на заводзе меншы за мой, але і ён не спяшаецца сыходзіць, пакуль не знойдзе нешта лепшае.

Мы здымаем аднапакаёвую кватэру. Арэнду і камуналку з заробку аплачвае муж. З ягоных грошай мы таксама плацім за садок сына. Але цяпер на лета мы адправілі дзіця да бабулі ў вёску. За тры месяцы зэканомім прыкладна 150 рублёў. За гэтыя грошы зможам абуцца на зіму.

З астатнімі выдаткамі стараемся ўкласціся ў мой заробак. На ўліку кожны рубель, але я не магу сказаць, што мы жыве бедна. Хутчэй, сціпла.

Абышліся б без мяса, калі б не сын

Асноўны артыкул выдаткаў - купля прадуктаў. Калі б не сын, мы маглі б абысціся без мяса ці садавіны, але дзіцяці трэба паўнавартаснае харчаванне.

Адразу пасля заробку закупляемся ў вялікай краме: бярэм некалькі кілаграмаў макароны, некалькі пачкаў аўсянкі ды іншыя крупы. З мяса выбіраем курыныя кумпячкі - нядорага і многа мяса. Заўсёды купляем вараную каўбасу, яе любіць сын, а вось «сухая» бывае ў нашай хаце пару разоў на год - па святах. Таксама бярэм белую рыбу. Гэты вялікі паход каштуе рублёў 150-170.

Па малочныя прадукты і хлеб ходзім праз дзень. З гародніны заўсёды купляем капусту, а вось агуркі, памідоры і перац ямо толькі ў сезон. Па-першае, тады ў іх няма хімікатаў, па-другое, зімой кошты на гэтую гародніну як на мяса.

Бульбу, цыбулю, буракі і моркву прывозім з вёскі. Абавязкова робім кансэрвы.

Для дзіцяці стараемся браць бананы, ёгурты ці тварожныя сыркі. А вось цукеркі і печыва не купляем. Калі захочацца салодкага, магу сама спячы пірог або печыва. Хатняе печыва ў грошым вылічэнні выходзіць прыкладна ўтрая таннейшае за крамнага.

Шыць танней, чым купляць

У краму па абноўкі выбіраемся практычна кожны месяц. Часцей за ўсё купляем нешта сыну - ён хутка расце. Крамы, вядома, выбіраем тыя, дзе тавары таннейшыя. Якая розніца, танную або дарагую кофту я яму куплю, калі праз пару месяцаў альбо рукавы стануць кароткімі, альбо сын яе парве? Абутак яму таксама даводзіцца абнаўляць кожны сезон.

Сабе і мужу абноўкі купляем толькі па патрэбе. Абутак і адзенне бярэм недарагое. Пакуль была ў дэкрэце, сама пашыла сабе некалькі сукенак. Праўда, кофты і штаны адшываць пакуль не рызыкую.

Самаробныя рэчы каштуюць у некалькі разоў танней. Напрыклад, восеньскае паліто, якое я нагледзела ў краме, каштуе 600 рублёў. Знайшла выкрайку ў інтэрнэце, купіла тканіну і пашыла сама. У выніку паліто каштавала 200 рублёў. Можа, тканіна горшая, затое трайная эканомія.

Тахту ўзялі ў растэрміноўку

З абавязковых штомесячных выдаткаў - аплата за інтэрнэт і мабільныя размовы. Адмовіцца ад інтэрнэту немагчыма. Там я шукаю схемы для шыцця, размаўляю са знаёмымі, падбіраю мультфільмы для сына. На мабільнікі і сабе, і мужу кладу па 15 рублёў на месяц.

Пару месяцаў таму дзіцячы ложачак, якідля сына пазычыла мая знаёмая, давялося вярнуць - у яе нарадзілася другое дзіця. Каб сын не спаў з намі, надумалі купіць яму тахту. Для нас гэта буйная купля, таму аформілі ў растэрміноўку. Штомесячная аплата - блізу 50 рублёў. Частку плачу я, частку - мае бацькі. Яны самі падахвоціліся нам дапамагчы.

На працу я дабіраюся на аўтобусе, заўсёды купляю сабе праязны.

Прыстойная сума сыходзіць на бытавую хімію і касметычныя сродкі. Але дзіця маленькае, шмат прання. Праўда, у мэтах эканоміі купляю гэтыя тавары ў знаёмага - ён прывозіць іх з Польшчы.

Адпачываем у вёсцы

Нейкіх забаў і паездак мы, на жаль, цяпер не можам сабе дазволіць. Адпачываем у вёсцы. Вядома, мне б хацелася з'ездзіць на мора. Спадзяюся, праз пару гадоў гэтая мара здзейсніцца.

Цяпер муж шукае працу, дзе ён зможа зарабляць больш. Мы дамовіліся, што з першых жа «свабодных» грошай я пайду на курсы кройкі і шыцця. Так я змагу падвысіць кваліфікацыю і пачаць шыць адзенне на заказ сваім знаёмым. Такая падпрацоўка не перашкодзіць. Хацелася б жыць, не лічачы кожны рубель.