«Не атрымалася сабраць на Ferrari, таму пабудаваў яе сам»

Як беларус сваімі рукамі зрабіў аўто мары.

Было ўсё: і дзіцячыя мары, і зламаны матор, і пена са шкловалакном, і друк элементаў на 3D-друкарцы, і фурор на аўтафэсце. Ці планаваў гэтую чараду падзей стваральнік аўто Сяргей? Наўрад ці. Кажа, яму проста не хацелася выкідваць 2,5-літровы V6 ад спорткупе Ford Cougar. Тут жа ўсплылі ўспаміны з дзяцінства, убачаныя ў сетцы фоткі цяпер забытага канцэпту Ferrari, прыгожае імя Ізольда. А далей - справа тэхнікі. Якой менавіта - распавядае onliner.by.

Выпадковы праект

Чаму Izolda? Сяргей сцвярджае, што ў яго няма знаёмых з такім імем, сувязі з бялявай прынцэсай Ірландыі, што вылечыла Трыстана, таксама ніякай. Проста гучыць прыгожа. Пасля «брэнд» сталі крэатыўна раскручваць - трэба бо было выдумаць лагатып. Так імя падзялілі на два словы - «з лёду». Невялікі мазгавы штурм, пабудова лагічнага ланцужка, і лагатып гатовы - вядома, айсберг.

Па адукацыі Сяргей - вайсковы радыёінжынер. Калі служба ва Узброеных сілах скончылася, ён пачаў думаць, чым сябе заняць. На заднім двары свайго дома ў Бярозе (Берасцейская вобласць) мужчына адкрыў СТА з двума пад'ёмнікамі. Запусціў цалкам паспяховую ўласную справу. Успамінае: «Аднойчы прыехала жанчына на спартыўным купэ Ford Cougar. Мне адразу спадабалася пярэдняя панэль гэтай машыны. А ў ходзе дыягностыкі стала зразумела, што рухавіку патрэбная «капіталка». Гаворка ідзе пра 2,5-літровым V6 з магутнасцю ў 170 к. с. Гаспадыня махнула рукой на рамонт і наважыла купіць іншы (б/у) рухавік. Калі праца па замене агрэгатаў была завершана, спытаў у яе: «А што рабіць са старым?» Яна адказала, маўляў, што хочаце».

Што рабіць з рухавіком? Не здаваць жа на металалом. Тут Сяргей успомніў пра канцэпт Ferrari F250. У сетцы можна знайсці не так шмат малюнкаў той мадэлі, але менавіта гэты дызайн урэзаўся ў памяць жыхару беларускай Бярозы. Мужчына не стаў чакаць моманту, калі запрацуе на гіперкар, а наважыў стварыць копію самастойна. Прынамсі, паспрабаваць.

Форма кузава

«Першапачаткова планаваў пабудаваць аўто на раме, але ніяк не атрымлівалася праз недахоп прафесійнага абсталявання. Таму спыніўся на варыянце апорнага кузава, - успамінае суразмоўца. - Да таго моманту я ўжо знайшоў скрынку перадач, адшараваў, адмыў яе. Тая ж працэдура рэнавацыі ўжо была праведзеная з V-падобным рухавіком. Пазней з'явіўся донар - Ford Mondeo. У яго падкапотную прастору ідэальна клаўся рухавік. Пярэднюю частку адрэзалі і паставілі назад - такім чынам, каб атрымалася сярэднерухавіковая кампаноўка. Потым у яшчэ аднаго Mondeo адрэзалі пярэднюю частку і паставілі яе на гэты раз спераду. Паміж двума палоўкамі лёг дах ад Toyota Celica. Так вырашылі, каб спрасціць задачу па падборы ветравога шкла. Дзесьці чытаў, што пры пабудове самаробнага аўто пошук «лабавіка» патрэбнага памеру становіцца дзікай праблемай. А вырабляць пад заказ - справа дарагая. Нарэшце каркас быў гатовы».

Крыху пра хадавую частку. «Макферсан» сюды не паставіць - занадта нізка размешчаны корпус у дачыненні да колаў. Вышыні не хапіла б. Таму выкарыстаная двухрычажная сістэма. Рычагі і бэлька - ад «Жыгулёў». А вось ступіцу давялося вынаходзіць. Сяргей рабіў чарцяжы, якім чынам яна павінна выглядаць, каб ідэальна ўстаць на аўто. А пасля ступіца выточвалі на станку. У пары задніх колаў месца больш, сістэма «Макферсан» змясцілася.

На каркас павінна была легчы сама форма кузава. Практычна ўсю машыну па баках пакрылі тоўстым пластом будаўнічай пены. З яе ўжо выводзілі формы, выгібы і куты, пасля выразалі адтуліны пад оптыку і паветраводы. Гэты пласт пены быў зашпакляваны. Атрымаўся аўтамабіль сапраўды такой жа формы, што і канчатковы варыянт у чырвонай фарбе, толькі з пены. Пасля застылыя кавалкі падзялілі на элементы (капот, крылы, бамперы). Іх пакрылі шкловалакном для стварэння матрыцы. Выключэнне - бакавыя люстэркі, іх абрыс вылепілі з пластыліну. Матрыцу як форму для адліўкі выкарыстоўвалі для стварэння саміх элементаў. У адліўцы удзельнічала тое ж шкловалакно і эпаксідная смала. Пасля матрыца, як і пена, была ўжо не патрэбная. Але Сяргей яе не выкінуў - жартуе, што пакінуў на выпадак серыйнай вытворчасці. На элементы легла шпаклёўка, кожны з іх падганяецца да іншага з міліметровай дакладнасцю.

Блізу чатырох месяцаў сышло на канструкцыю дзвярэй - крылаў матылька. Сяргей кажа, гэта не самае добрае рашэнне: нязручна садзіцца за стырно, перашкаджае бакавое шкло ў паднятым стане. Завесы мацуюцца да стойкі, а ролю пад'ёмнага механізму гуляюць два газавыя амартызатары па 750 ньютанаў кожны. Асобная праблема - як менавіта іх размясціць і схаваць у поласці дзвярэй, каб не страціць у эстэтыцы і выйграць у функцыянальнасці.

Пад пярэднім вечкам капота пакуль нічога, акрамя радыятара. Але месца стае для ўладкавання невялікага багажнага аддзялення.

Дэталі і канчатковы выгляд

Унутры «Ізольда» выглядае нашмат больш празаічна, чым звонку. У аснове - тая самая якая спадабалася Сяргею прыборная панэль ад Ford Cougar. У салоне ёсць месца толькі для двух чалавек, за спінкамі крэслаў можна пакласці хіба што сярэдніх памераў чамадан. Самі крэслы таксама без асаблівых вынаходстваў.

Фары адлівалі асобна - з празрыстай «эпаксідкі». Корпус ліхтароў галаўной оптыкі ад Fiat Punto з некаторымі дапрацоўкамі (напрыклад, «анёльскімі вочкамі»). У аснове задняй оптыкі - чырвоная форма, аддрукаваная на 3D-прынтары. Яна запоўненая ювелірнай эпаксіднай смалой (з якой робяць штучныя камяні для упрыгожванняў). Жоўтыя паваротнікі - з таго ж матэрыялу. Толькі пасля таго, як дэталі былі гатовыя, прыступілі да афарбоўкі кузава.

«Каб абліць машыну, запрашаў іншага маляра: сам я не майстар, - кажа стваральнік і ўладальнік унікальнага аўтамабіля. - Папаўся скурпулёзны таварыш. Некалькі разоў прыязджаў і патрабаваў ліквідаваць няроўнасці або шурпатасці. Паралельна з гэтымі падзеямі ішлі дэбаты з маёй жонкай з нагоды расфарбоўкі. Я адназначна выступаў за кіслотны колер, але толькі сіні ці чырвоны? У выніку доўгіх абмеркаванняў саступіў жонцы - выбар упаў на чырвоны. Думаю, не пралічыліся».

На мінулых выходных Izolda ўпершыню выехала ў свет - на аўтамабільны фестываль SunDay пад Горадню. Сяргей кажа, яго машына ўвайшла ў шорт-ліст пераможцаў, але першае месца дасталася іншаму праекту. Жыхар Бярозы успамінае: «Рэакцыя гледачоў была накшталт «Гэта яшчэ што за...?». Вызначана атрымалася здзівіць публіку. Вёз туды-зваротна яе на лафеце. Рухацца па дарогах яна можа і ўмее. Але легалізаваць яе - цэлая гісторыя, на якую патрэбны час і грошы. Мне займацца гэтым зусім не хочацца. У гаражы папрацаваць - гэта я люблю. А паперкі збіраць для адміністрацый - зусім не маё».

Цяпер жа Сяргей не без ноткі суму кажа, што вымушаны прадаць «Ізольду». Уклаў блізу 20 тысяч даляраў, аддае за 7. «Ёсць фінансавая неабходнасць», - коратка, не ўдаючыся ў падрабязнасці, тлумачыць стваральнік аўтамабіля.