Кіраўніца праўладнага Камітэта салдацкіх маці: Калі хлопец без канечнасцяў - пытанняў няма, калі інакш - трэба служыць

Галіна Чыгрынава трапіла ў скандал.

Галіна Чыгрынава ўжо больш за 20 гадоў узначальвае Камітэт салдацкіх маці. Калісьці ў войску загінуў яе сын.

Маці загінулых жаўнераў яшчэ ў 1990-х аб'ядналіся, каб атрымаць ад дзяржавы дадатковую сацыяльную падтрымку. Арганізацыя неўзабаве знайшла агульную мову з Міністэрствам абароны.

Нядзіўна, што Галіна Чыгрынава рашуча падтрымала змены ў заканадаўстве аб прызыве. У эфіры дзяржаўнай тэлевізіі яна заявіла, што служыць абавязаныя ўсё. Nn.by ўдакладніла ў кіраўніцы Камітэта салдацкіх маці яе пазіцыю.

***

Адны хлопцы служаць, а іншыя - не. Чаму так? Незразумела. Я казала не толькі ад свайго імя, але ад імя ўсіх хлопцаў, якія служаць.

Калі мы выязджаем у воінскія часткі, то пытаем, хто служыць па жаданні. І рук няма.

Па абавязку, па неабходнасці яны служаць. І яны задаюць пытанні: чаму мы служым, а іншыя - не. Чаму? І што ім адказаць?

Гэта ж сапраўды нядобра. Аднаго заклікалі, а іншы прымудрыўся не служыць. Атрымліваецца сацыяльная несправядлівасць.

ВНУ адзін скончыць, потым яшчэ адзін...вось яму і 27, так ён і пазбягае службы. Хлопцы мяркуюць, што гэта несправядліва. Так яно і ёсць.

***

Вядома, вазочнік не павінен служыць, гэта зразумела. А ўсе хлопцы, якія могуць, хай служаць паўтара года. Ніякай трагедыі не было б. Я не бачу трагедыі і ў тым, што раней было некалькі адтэрміновак па вучобе, а цяпер толькі адна. Ну калі такая неабходнасць у краіне, калі бракуе хлопцаў для службы, то трэба шукаць, якім чынам укамплектаваць. Войска ж павінна быць баяздольным і ўмець абараніць насельніцтва. Вядома, і прэзідэнт, і міністр абароны зацікаўленыя, каб войска было баяздольным.

І знайшлі вельмі бязбольны, вельмі мяккі захад. Усё, што робіць прэзідэнт, ён робіць правільна.

***

Адслужыць — і ён паступіць у магістратуру, калі гэта мэта яго жыцця. А, можа, перадумае за гэты час.

***

Чалавек, які думае аб незалежнасці, павінен разумець, што гэты суверэнітэт неяк трэба забяспечваць. Вельмі правільны гэты захад.

***

У 1990-я ў нас было па тысячу зваротаў на год, цяпер, можа, дзвесце. І калі скардзіліся на дзедаўшчыну, то цяпер на стан здароўя, чаму хворых заклікаюць.

***

Калі чалавек без канечнасцяў і цяжка хворы, то гаворкі няма. А калі лёгкае захворванне - то павінны быць умовы для іх службы.

Ці яны там шаўцамі будуць, ці ў лякарні дапамагаць. Шмат рознай працы. Прызываць усіх, толькі трэба разнастаіць форму службы, каб ім было цікава служыць.

***

Калісьці наш Камітэт салдацкіх маці выступаў за кантрактнае войска, але выявілася, што кантрактнае войска не забяспечвае абароназдольнасць дзяржавы.

Я чытала ў газеце пару гадоў таму, што Швэцыя заявіла NATO, што кантрактнае войска не можа быць гарантам бяспекі. І многія дзяржавы пераходзяць на змешаныя войскі, а мы прыйшлі да гэтага раней. Заклік, вядома, павінен быць.

***

Калі ты патрыёт, то адслужы ты гэтыя паўтара года. Хлопец, які прайшоў войска, атрымаў адукацыю ў нашай краіне, - гэта і ёсць патрыёт. А не той, які імкнецца з'ехаць за мяжу.

Я мяркую, што асноўнае ён павінен атрымаць дома, а калі ён хоча ў Кембрыдж, калі ласка, потым. Мы гаворым пра патрыятызм, а не можам самае простае - сваё войска забяспечыць кадрамі!

***

Трэба павялічыць грашовае забеспячэнне жаўнерам, я казала пра гэта яшчэ ў 1990-х. Каб не мама збірала яму грошы, а каб ён сам набыў сабе вопратку, а можа, нават пачаў адкладаць на кватэру. Казала, каб быў льготны прыём у навучальныя ўстановы пасля войска. Бачыце, дваццаць гадоў прайшло, і гэтыя захады ўкараняюцца ў жыццё. І грашовае ўтрыманне павысілі крыху, і дзяржслужбоўцы павінны прайсці войска.

***

Я цяпер бачу, што шматдзетныя маці не выратуюць дэмаграфічную сітуацыю ў краіне, ніяк мы не набярэм гэтыя 10 мільёнаў насельніцтва. І нам заўсёды будзе цяжка знаходзіць рэзервы для забеспячэння баяздольнасці войска, але трэба шукаць.

***

Для мяне прыклад - гэта Ізраіль, які мудры народ! Іх рассялілі па ўсім свеце, мовы ў іх не засталося, а яны ўсё аднавілі. І кожны там пачынае з сябе. І яны стварылі войска, якое ўважаецца за самае моцнае ў свеце.

***

Вядома, жанчынам у войску служыць не трэба. Нам гэта неўласціва, ніколі славянкі не стаялі на полі бою, яны аплаквалі сваіх мужоў загінулых. Плач Яраслаўны той жа — але яны не ваявалі.

***

Выпадак з Коржычам - гэта трагедыя, боль. Я моцна перажывала, ездзіла ў Печы. Але ўсе мы дапусцілі памылку. Пра такія выпадкі не трэба так ужо шмат і так інтэнсіўна казаць. Я сама перажыла гэта [у Галіны Чыгрынавай яшчэ ў савецкі час у войску загінуў сын. — Заўвага], бо гэта асабісты момант, хочацца нейкай адзіноты, успомніць усё, прааналізаваць. І гэты шум мяне б асабіста раздражняў.

Таму я мяркую, што мы саслужылі нядобрую службу маці хлопца. Ёй жа яшчэ цяжэй было ад таго, што гэты шум паднялі.

***

Праблем у войску шмат, ніхто не спрачаецца, але я бачу, як яны перажываюць за жыццё кожнага вайскоўца. За кожнага ім даводзіцца адказваць.

***

У мяне загінуў сын у войску, але я не магу сказаць, што войска не павінна быць. Павінна, каб нам усім было спакойна. Мой муж адслужыў пасля інстытута ў Печах, і старэйшы сын служыў.

***

На жаль, ёсць такія, хто не хоча служыць. Ёсць і такія, хто, жывучы ў Беларусі, глядзяць на Захад. Усякія ёсць.

***

Мы ў Камітэце салдацкіх маці мяркуем, што войска трэба ўмацоўваць, каб наша войска было лепшым, каб жаўнерам было бяспечна, камфортна, цёпла, каб кармілі добра, каб адзенне была зменнае, каб лекі былі, каб бібліятэка абнаўлялася.

***

Я памятаю наша войска ў 90-я і цяпер. Дык гэта ж яны чараўнікі! Ім трэба проста пакланіцца. цяпер душа радуецца. Прыбіральні чысценькія, утульна, прыгожа, аформлена ўсе па-мастацку. І сур'ёзных скаргаў стала значна менш.