У Менску развіталіся з загінулай падчас салюту 3 ліпеня

Наталлі Максімчук было 64 гады.

Сёння ў Менску ў рытуальнай зале на вуліцы Альшэўскага развіталіся з загінулай падчас салюту 3 ліпеня, піша tut.by.

Аб 11.50 каля рытуальнай залы на вуліцы Альшэўскага стаяць з кветкамі калегі загінулай Наталлі Мікалаеўны Максімчук. Іх чалавек 30. Яны прыехалі развітацца з жанчынай, некаторыя з ёй прапрацавалі разам 17 гадоў.

Наталля Мікалаеўна працавала ў камерцыйным інстытуце кіравання і прадпрымальніцтва ў Менску ў вучэбна-метадычным аддзеле. Ёй было 64 гады, і яна ўжо некалькі гадоў была на пенсіі.

- Яна была аптымістка, вельмі прыстойная, добразычлівая, умела разумець і прымаць радасці і нягоды жыцця. Гэта самае галоўнае. Яна ўмела радавацца, калі ўсё добра. А калі нейкія няшчасці - падтрымае, прычым вельмі далікатна, вельмі неназойліва. Усмешка - гэта яе флагман, - гавораць яе калегі з ВНУ.

Калегі загінулай прыйшлі з ёю развітацца з кветкамі і вянкамі, з сабой прынеслі фатаграфію Наталлі Мікалаеўны.

Некаторыя з іх не могуць стрымаць слёз, кажуць, што дагэтуль не вераць, што такая трагедыя адбылася. Ці часта жанчына хадзіла на такія парады і салюты, яны не ведаюць. Кажуць, у той дзень выехала ў цэнтр горада, каб сустрэцца з роднымі.

- Два мільёны чалавек у Менску - і загінуў адзін. Лёс такі, - скрозь слёзы ўздыхае калега.

Сябры па працы кажуць, што па жыцці Наталля Мікалаеўна была актыўным чалавекам.

- Хадзіла ў тэатры, на выставы, дзяцей кудысьці вадзіла. Яна ў ВНУ да апошняга ў валейбол гуляла: у нас выкладчыкі збіраюцца і гуляюць у валейбол. Сям'я для яе была самым галоўным: муж, дзеці, унукі. Яна нават дэкрэт афармляла на сябе, каб дачка выйшла на працу. Пры гэтым яна заўсёды молада выглядала, заўсёды была дагледжаная, - кажа яе калега.

Развітацца з Наталляй Мікалаеўнай пад'язджае Наталля Валер'еўна. Гэта чалавек, які доўгі час кіраваў працай Наталлі Мікалаеўны ў ВНУ. Яны больш за дзесяць гадоў прапрацавалі «вочы ў вочы» ў адным кабінеце, разам адзначалі святы, пяклі бліны на Масленіцу, ездзілі на лецішча і хадзілі ў кіно.

- Мая калега яшчэ 4 ліпеня папрасіла напісаць што-небудзь пра Наталлю Мікалаеўну. Я чатыры сказы пісала тры гадзіны: як пачала плакаць, так і не перастала дагэтуль, - кажа яна. - Так недарэчна ўсё скончылася.

Наталля Валер'еўна не можа стрымаць слёз і сёння.

У рытуальнай зале, схіліўшыся над труной, сядзіць муж Наталлі Мікалаеўны Юрый Іванавіч і адзіная дачка Алеся. Вакол стаяць вянкі, ляжаць жывыя гваздзікі і ружы.

Нагадаем, Наталля Мікалаеўна загінула ад таго, што асколак (меркавана, сталёвай марціры, што разарвалася) пашкодзіў сонную артэрыю і іншыя магістральныя сасуды загінулай. Гэтая траўма несумяшчальная з жыццём.

- Там звалілася жанчына, людзі разбегліся, а над ёй схіліўся вадалаз і яшчэ нейкія людзі. Побач стаяла жанчына, яна трымала ў руках асколак і казала: «Вось! Яе гэтым ударыла!» На зямлі была лужына крыві. Машына хуткай дапамогі стаяла пры дарозе, і медыкі пацярпелую хутка перанеслі туды, - распавядаў відавочца Дзмітрый Фелькін.

Як паведамляў Міністэрства аховы здароўя, дачцэ загінулай была аказаная экстраная псіхалагічная дапамога, пасля з ёй працавалі псіхолагі і псіхатэрапеўты.

Следчы камітэт Беларусі распачаў крымінальную справу паводле ч. 2 арт. 463 (Парушэнне правілаў абыходжання з рэчывамі і прадметамі, якія ўяўляюць павышаную небяспеку для навакольных). У ведамстве паведамілі пра 10 пацярпелых. СК разглядае чатыры асноўныя версіі: пра няспраўнасць салютных установак, няспраўнасць феерверачных вырабаў, няправільнае ўсталяванне салютных установак, няправільная эксплуатацыя салютных установак.

У Міністэрстве абароны расказалі, што падрывы адбыліся ў трох з шасці месцаў, дзе праводзіўся салют. Як мяркуецца, прычына падрыву - няякасныя набоі гэтага калібру (195 мм).