Навукоўцы прапанавалі новую версію ўзнікнення жыцця на Зямлі

Даследчыкі правялі паспяховы эксперымент.

Індыйскія даследчыкі правялі паспяховы эксперымент у стварэнні арганічных злучэнняў з сінільнай кіслаты і вады, піша lenta.ua.

Яны змясцілі малекулы ў нанарэактар, дзе часціцы ўтварылі новыя малекулы - асноўныя будаўнічыя блокі бялкоў і рыбануклеінавай кіслот. Раней у такіх эксперыментах выкарыстоўваліся разрады электрычнасці, якія імітуюць маланкі, але даследчыкі ад іх адмовіліся. Навукоўцы ўпэўненыя, што іх адкрыццё дасць новы штуршок развіццю тэорыі хімічнай эвалюцыі, якая тлумачыць з'яўленне жыцця на Зямлі.

Калектыў індыйскіх навукоўцаў з Нацыянальнай хімічнай лабараторыі Рады навуковых і прамысловых даследаванняў (CSIR-NCL) змясціў у нанарэактар малекулы вады і сінільнай кіслаты і атрымаў арганічныя рэчывы, неабходныя для ўзнікнення жыцця. Аб гэтым паведамляецца ў часопісе ACS Central Science Амерыканскага хімічнага грамадства.

Яшчэ ў 1924 годзе савецкі біёлаг Аляксандр Апарын апублікаваў артыкул «Паходжанне жыцця», у якім высунуў тэорыю хімічнага паходжання жыцця на Зямлі з «першаснага булёна», які ўтрымоўваў неабходныя арганічныя злучэнні. З сярэдзіны мінулага стагоддзя навукоўцы неаднаразова звяртаюцца да тэорыі хімічнай эвалюцыі і праводзяць розныя эксперыменты. У лабараторыі яны спрабуюць паўтарыць умовы, якія існавалі на безжыццёвай старажытнай Зямлі, і атрымаць у прабірцы злучэнні, неабходныя для зараджэння жыцця.

Самым першым і найбольш вядомым у гэтай галіне з'яўляецца эксперымент Мілера - Юры 1953 года. Малады навуковец Стэнлі Мілер пры падтрымцы нобелеўскага лаўрэата Гаральда Юры сабраў апарат, што імітаваў старажытны вулкан, у які змясціў бурлівую ваду і сумесь газаў: метан, аміяк і вадарод. Прапускаючы праз апарат электрычныя разрады, навукоўцы імітавалі ўдары маланкі. У атрыманай канчатковай сумесі яны выявілі неабходныя для жыцця арганічныя злучэнні - амінакіслоты. Удала праведзены эксперымент падштурхнуў навукоўцаў, і яны пачалі шукаць розныя спосабы развіцця жыцця з неарганічных матэрыялаў.

Сучасныя індыйскія навукоўцы пад кіраўніцтвам доктара Кумара Ванкі паставілі перад сабой мэту знайсці новыя шляхі вытворчасці «першаснага булёну». Крытыкі эксперыменту Мілера - Юры сцвярджаюць, што туманная атмасфера Зямлі 4 млрд гадоў таму не магла прапусціць маланкі да яе паверхні, і індыйцы наважылі абысціся без электрычных разрадаў. Яны выказалі здагадку, што неабходную для вытворчасці арганікі рэакцыю мог забяспечыць амаль кіпячы старажытны акіян і патрапілая ў яго з атмасферы таго часу сінільная кіслата (цыяністы вадарод).

Для праверкі новай версіі яны сканструявалі прыбор AINR (ab initio nanoreactor, або «першапачатковы» нанарэактар). У выніку сутыкнення ў нанарэактары часціцы вады і сінільнай кіслаты сапраўды ўтварылі арганічныя рэчывы - новыя малекулы, неабходныя для вытворчасці амінавоцатнай кіслаты (гліцыну) і рыбануклеінавай кіслот (РНК).

Навукоўцы здолелі прадэманстраваць, што без прыкладання вялікай колькасці энэргіі, выкарыстання металічных каталізатараў і пры ўдзеле ўсяго дзвюх малекул можна стварыць прэкурсоры (папярэднікі) найважнейшых будаўнічых матэрыялаў, неабходных для зараджэння жыцця. Індыйскія даследчыкі прызнаюць, што да «жыцця з прабіркі» яшчэ далёка, але іх мадэляванне паказвае новыя цікавыя патэнцыйныя шляхі для далейшых эксперыментаў.