Пра феномен Макса Каржа

Макс Корж сабраў на «Дынама» гледачоў больш, чым «Еўрапейскія гульні». Чаму?

Пра феномен Макса Каржа kp.by наважыў спытаць у Руслана Старыкоўскага, музычнага прадусара, які працаваў з Сярогай, «J: Морс», на мностве канцэртаў замежных зорак і фэстаў, у тым ліку «Рок за Баброў»:

- Кожнаму пакаленню свае героі. Можа, груба, але просіцца аналогія: Корж - гэта Цой, а Ціма Беларускіх - «Ласкавы май». Хто б ні гаварыў пра прымітыўныя тэксты Каржа - гэта песні, якія пранікаюць моладзі ў душу. Ён змог туды дастукацца. Ды і не толькі да моладзі - сярод аднагодкаў я сустракаю нямала яго прыхільнікаў. На «Дынама» былі шматлікія мае дарослыя калегі - але, хутчэй, з прафесійнай цікавасці. А вось тыя 40-гадовыя, што прыходзяць на Каржа «вытанцоўваць», выклікаюць у мяне пытанні. Не прэтэнзіі, не. Ну, скажам, я не хацеў бы, каб у канцы 80-х на канцэрце Цоя побач са мной скакаў мой тата. Гэта было б дзіўна. Але ў цэлым Макс Корж як герой новага пакалення мяне абсалютна задавальняе. Я рады, што ў яго ўсё атрымалася.

- Ці другасная музыка Макса Каржа?

- Калі глабальна, то так. Нешта арыгінальнае ў музыцы цяпер наогул складана знайсці. Усе змешваюць стылі, бяруць тое, што забыта і дадаюць сваё. Фанаты Макса са мной не пагодзяцца - але мяне, як чалавека, які яшчэ ў мінулым стагоддзі любіў хіп-хоп, складана здзівіць такой музыкай. А я ж яшчэ быў рэгіянальным дырэктарам Сярогі. Паслухайце песню «Караблі» Сярогі, там ёсць адказ наконт творчасці Каржа.

Або вось яшчэ прыклад: Паліна Гагарына перапёлкі «Кукушку». Калі пыталі ў моладзі, чыя гэта песня - некаторыя казалі, што Земфіры, і аўтарства Цоя для іх наогул станавілася навіной.

Але! У той жа час я бачу ўнікальнасць Каржа ў спалучэнні стыляў, у гэтым яго «п'яным» вакале, які чапляе людзей. Выдатна, што Корж - не прадзюсарскі праект. Гэта не Цімаці, дзе на чале творчасці стаяць грошы. Гэта тое, што ідзе ад душы.

У суботу я бачыў, як на вуліцу Кастрычніцкую прыбывалі аўтобусы з фанатамі Каржа з Расеі і Украіны, і гэта самы сапраўдны фан-рух, як у сусветных зорак. Некаторым не падабаецца параўнанне з Rolling Stones або The Beatles - маўляў, дзе яны і дзе Корж. Але вы ўспомніце, як усё пачыналася ў гэтых гуртоў - з любові моладзі. Не бачу розніцы ў фанацкім руху - калі музыка пранікае ў цябе так, што ты гатовы ехаць за сваім артыстам тысячу кіламетраў. Значыць, гэта нешта сапраўднае. Таму я адчуваю гонар. Канцэрт Макса Каржа на «Дынама», несумненна, увойдзе ў гісторыю айчыннага шоў-бізнэсу.