Навукоўцы выпадкова адкрылі лекі ад старэння

У ходзе эксперыменту біялагічны ўзрост удзельнікаў зменшыўся на 2,5 года.

Навукоўцы з амерыканскай даследчай арганізацыі Intervene Immune знайшлі спосаб звярнуць старэнне з дапамогай супрацьдыябетычных прэпаратаў і самататрапіну (гармону росту). Даследаванне было апублікаванае ў часопісе Aging Cell, паведамляе gazeta.ru.

Даследчыкі не планавалі ствараць лекі ад старэння - яны толькі хацелі высветліць, наколькі бяспечна выкарыстоўваць гармон росту для аднаўлення тканак вілачкавай залозы, у якой адбываецца паспяванне, дыферэнцоўка і імуналагічнае «навучанне» T-клетак імуннай сістэмы. Пасля пачатку палавога паспявання яна значна атрафіруецца і зарастае тлушчам, дадатковае яе змяншэнне адбываецца па меры старэння. З гэтым збольшага звязваюць паніжэнне імунітэту ў пажылых людзей.

Больш раннія даследаванні паказвалі, што з дапамогай гармону росту можна запусціць рэгенерацыю вілачкавай залозы.

Эфект ад гармону росту вядучы аўтар даследавання імунолаг Грэгары Фэйхі раней праверыў на сабе самім. У 1986 годзе яго зацікавіў эксперымент, у якім пацукам перасадзілі клеткі, якія выпрацоўваюць гармон росту, і гэта амаладзіла іх імунную сістэму. Здзівіўшыся, што ніхто больш не развіваў гэтую тэму і не праводзіў клінічных даследаванняў, праз 10 гадоў, калі яму споўнілася 46, Фэйхі паставіў эксперымент на сабе. Так як гармон росту можа спрыяць развіццю цукровага дыябету, адначасова з ім Фэйхі прымаў антыдыябетычныя прэпарат дэгідраэпіяндрастэрон (DHEA). Эксперымент падоўжыўся месяц, па яго выніках Фэйхі адзначыў рэгенерацыю уласнай вілачкавай залозы.

У ходзе новага даследавання на працягу года дзевяць мужчын 51-65 гадоў атрымлівалі гармон росту і два прэпарата для дыябетыкаў, DHEA і метфармін. Апошні, дарэчы, актыўна тэстуецца ў якасці прэпарата-пратэктара ад узроставых захворванняў, такіх як рак і сардэчна-сасудзістыя захворванні, але пакуль што недастаткова звестак, каб заяўляць пра яго безумоўную карысць для людзей без цукровага дыябету.

Аднак вядома, што ён здольны запавольваць старэнне клетак чалавека - прынамсі, у прабірцы.

Навукоўцы рэгулярна бралі ў падыспытных узоры крыві і сачылі за станам вілачкавай залозы з дапамогай МРТ. Да канца даследавання ў сямі ўдзельнікаў яна прыкметна аднавілася.

Пасля заканчэння даследавання Фэйхі звярнуўся да генетыка Стыва Харвата, які раней распрацаваў самыя вядомыя эпігенетычныя маркеры. Эпігенетыка даследуе змены актыўнасці генаў, пры якіх структура ДНК застаецца ранейшай. Маркеры ўяўляюць сабой сукупнасць эпігенетычных метак ДНК, якая дазваляе вызначыць біялагічны ўзрост тканкі, клеткі ці органа. З іх дапамогай і ацэньваліся змены, якія адбыліся ў арганізме падыспытных.

Аналіз эпігенетычных змяненняў паказаў, што біялагічны ўзрост удзельнікаў зменшыўся на 2,5 гады.

Прыкметы амаладжэння навукоўцы знайшлі таксама і ў імуннай сістэмы. Такі вынік здзівіў нават саміх навукоўцаў.

«Я чакаў, што час запаволіцца, але ніяк не пойдзе ў адваротны бок, - кажа Хорват. - Усё гэта выглядала даволі футурыстычна».

Праз невялікую колькасць удзельнікаў і адсутнасці кантрольнай групы даследнікі пакуль не бяруцца рабіць заўчасных высноў аб атрыманых выніках.

«Можа быць, эфект праўда ёсць, - адзначае клеткавы біёлаг Вольфганг Вагнер. - Але вынікі нельга назваць надзейнымі, таму што выбарка была вельмі маленькай і праца вялася без кантрольнай групы».

Невядома, наколькі доўгачасовым будзе эфект, але ён захаваўся ў шасцярых падыспытных, якія падалі ўзоры сваёй крыві праз паўгода пасля даследавання.

«Мы бачылі змены ў кожнага з удзельнікаў, і эфект быў вельмі моцным, так што я настроены аптымістычна», - кажа Хорват.

Навукоўцы плануюць правесці больш маштабнае даследаванне, уключыўшы ў яго не толькі мужчын, але і жанчын розных узростаў і нацыянальнасцяў. Фэйхі адзначае, што магчымасць рэгенерацыі вілачкавай залозы асабліва важная для людзей з недастаткова актыўнай імуннай сістэмай, у тым ліку старых - адной з асноўных прычын смерці людзей старэйшых за 70 гадоў з'яўляюцца пнеўманія і іншыя інфекцыйныя захворванні.