Біёлагі: Яркія палосы дапамагаюць жывёлам маскіравацца

Калі вы паласатыя і хутка бегаеце, то драпежніку будзе цяжэй сачыць за вамі.

Самым знакамітым прыкладам кантраснай афарбоўкі могуць служыць зебры, чые палосы служаць прадметам пастаяннай цікавасці біёлагаў. Аднак такія палосы сустракаюцца і ў саміх насякомых. Прафесар Ньюкаслскага ўніверсітэта Кэндзі Роў мяркуе, што гэтыя кантрасты таксама служаць для маскіроўкі. Але калі звычайная маскіравальная афарбоўка хавае жывёлу, пакуль яна застаецца нерухомым, то палосы збіваюць з панталыку драпежніка, які спрабуе атакаваць ахвяру, што бяжыць, піша «Вокруг Света».

Для праверкі гэтай гіпотэзы біёлагі правялі эксперыменты з небяспечнымі для мноства насякомых драпежнікамі, багамоламі, для якіх зладзілі ў лабараторыі сапраўдны кінатэатр. На экране ім дэманстраваліся невялікія прастакутнікі, якія рухаліся па-над «ландшафтам» натуральнай прыроднай расфарбоўкі. Вар'іруючы хуткасць і афарбоўку прастакутнікаў, навукоўцы фіксавалі, як на іх рэагуе багамол, паварочваючы галаву ўслед за рухам.

Самымі складанымі для адсочвання былі прастакутнікі, якія хутка рухаліся, размаляваныя вузкімі кантраснымі палосамі. «Калі заставацца нерухомым, то найлепшы спосаб быць нябачным - зліцца з асяроддзем, - кажа Кэндзі Роў. - Але для ахвяры, што рухаецца, дакладна адваротнае: палоскі працуюць нашмат лепш, чым звычайная маскіроўка. Калі вы паласатыя і хутка бегаеце, то драпежніку будзе цяжэй сачыць за вамі»

Гэта назіранне збліжае паласатасць з дызруптыўнай афарбоўкай, якую можна сустрэць не толькі ў свеце жывёл, але і ў вайсковай гісторыі. Такая расфарбоўка візуальна расчапляе сілуэт жывёлы (або баявога судна) на фрагменты, парушаючы магчымасці эфектыўнага распазнання і адсочвання. Магчыма, што з улікам атрыманых энтамолагамі звестак і спецыялістам па сысунам прыйдзецца яшчэ раз праверыць свае высновы адносна палосак у зебраў.