Прадавачка ў шапіку: Каб зэканоміць, хаджу пешшу, апранаюся ў «сэкандзе»

Жыхарка Баранавічаў апавяла пра працу, якой аддала 10 гадоў.

Прадавачка аднаго з баранавіцкіх шапікаў апавяла Intex-press, колькі зарабляе, чаму заўсёды ходзіць пешшу, што замяняе ёй касметолага і чаму не наведвае кавярні і кінатэатры:

– Я дрэнна вучылася і пасля школы збіралася адразу ўладкавацца на працу. Але бацькі ўгаварылі мяне атрымаць прынамсі сярэдне-спецыяльную адукацыю. Я вывучылася на прадаўца, пастанавіла, што такая прафесія будзе заўсёды запатрабаваная. І не памылілася.

Першым месцам маёй працы стала адна з прыватных гарадскіх прадуктовых крамачак. Але там я доўга не затрымалася. Гаспадар увесь час спрабаваў «павесіць» на мяне нястачы.

Пасля ўладкавалася ў шапік, дзе і працую ўжо больш за 10 гадоў. Прадаю ўсякую драбязу: дзіцячыя гумкі, шпількі, цацкі, батарэйкі, касметыку, чыпсы, шакаладкі і г.д.

Працуем разам з напарніцай. Графік – два праз два. Заробак невысокі – у сярэднім 400 рублёў. Але праца мне падабаецца: я да яе прывыкла, любы тавар знайду з заплюшчанымі вачыма, кіраўніцтва нада мной не стаіць, ды і працоўны графік задавальняе.

Каб зэканоміць, хаджу пешшу

Я жыву ва ўласнай «двушцы», якая дасталася мне ад бабулі. Гэта вялікі плюс – не даводзіцца плаціць за арэнду жылля. Дачка выйшла замуж і пераехала ў іншы горад. Унукаў у мяне пакуль няма. Таму ўвесь свой заробак выдаткоўваю на сябе.

Адзін з істотных пунктаў выдаткаў – плацяжы за кватэру і мабільныя паслугі: 40 рублёў плачу за мабільную сувязь, інтэрнэт і тэлебачанне, блізу 50 «з'ядае» камуналка.

Пару месяцаў таму мне давялося ўзяць у растэрміноўку новую газавую пліту, папярэдняя была занадта старая. Таму штомесяц я плачу яшчэ 60 рублёў растэрміноўкі.

Набыццё побытавай хіміі абыходзіцца на 10–12 рублёў. Сродкі бяру самыя танныя. Пральны парашок набываю ва ўпакоўках 400 г. Каштуе ён блізу 3 рублёў, і яго мне хапае на месяц.

Да працы я дабіраюся пешшу, бо жыву недалёка. І ў цэлым стараюся не ездзіць на аўтобусах, каб не выдаткоўваць на квіткі. Раз на тыдзень абавязкова езджу да бацькоў у вёску. Такія паездкі абыходзяцца мне на 15 рублёў штомесяц.

На працу бяру «ссабойку»

Самы затратны пункт – прадукты. На харчаванне, сваё і ката, я выдаткоўваю блізу 160 рублёў. Крупамі – рысам, грэчкай, пярлоўкай – закупляюся раз на месяц, пасля заробку. Мяса набываю раз на тыдзень у адной з сеткавых крамаў. Прадукцыя там свежая і недарагая.

Каб зэканоміць, бяру цэлыя тушкі курыцы, і ўсё тут. Часам сама кручу фарш, атрымліваюцца смачныя катлеты. Свініну бяру рэдка.

Гародніну, ягады і садавіну, з якіх я раблю «закаткі», перадаюць бацькі з вёскі. Я люблю салодкае і ўвесь час набываю тваражкі, шакалад, цукеркі, печыва або здобныя булачкі.

На працу бяру «ссабойку». Звычайна гэта курыца з гарнірам – на абед, на вячэру – салата, кефір з булачкай або печывам.

Ката ў асноўным кармлю тым, што ем сама. Але раз-два на тыдзень набываю яму каціныя кансервы. Каштуюць яны нятанна – блізу 1,7 рубля бляшанка. Хапае яе на тры дні. Але я ўсё адно іх набывю: надта люблю свайго гадаванца.

Апранаюся ў «сэкандзе»

Набыць дарагія рэчы я дазволіць сабе не магу. Ды і навошта яны мне, калі ў шапіку мяне ўсё роўна ніхто не бачыць. Таму асноўныя мае пакупкі – з сэканду. Адзенне там таннае. Але, калі пашанцуе, можна набыць добрую якасную рэч, рублёў за 10–15. У мінулым месяцы, да прыкладу, я набыла сабе брэндавыя штаны за 15 рублёў.

На скураны абутак грошай у мяне няма, таму набываю звычайна кожзам у крамах нізкіх коштаў. Чаравікі або басаножкі абыходзяцца рублёў на 15–20, боты можна набыць за 50 рублёў.

Касметыка – толькі бюджэтная

Касметыкай я надта не карыстаюся – у маёй касметычцы толькі туш і памада. Сродкі заўсёды набываю бюджэтныя: туш – за 4-5 рублёў, памаду – за 3-4 рублі.

На догляд за тварам таксама асабліва не выдаткоўваю. Мой камплект – пенка для мыцця і крэмы (дзённы і начны) абыходзіцца мне блізу 10 рублёў.

Яшчэ рублёў пяць сыходзіць на набыццё скрабаў або пілінгаў для лазні. Раз на два тыдні мы выязджаем на лецішча сяброўкі, дзе ёсць саўна.

Яшчэ блізу 10 рублёў штомесяц я выдаткоўваю на валасы: 5-6 рублёў – на фарбу, астатняе – на шампуні і бальзамы. Стрыжэ мяне знаёмая бясплатна.

На забавы сродкаў няма

На забавы – паходы ў кіно, кавярні і г.д. – грошы я не выдаткоўваю. Сродкаў на гэта няма. Самы лепшы адпачынак для мяне – дома на канапе з кнігай у руках. Адпачынак звычайна праводжу ў бацькоў у вёсцы. Пры маім прыбытку адкласці нейкую суму на адпачынак немагчыма: жыву ад заробку да заробку. А так хочацца паглядзець свет! Спадзяюся, што калі-небудзь у мяне гэта атрымаецца.