«Яны акрамя аргенцінскага коксу яшчэ што-небудзь прымаюць?»

Блогасфера — аб пазіцыі расейскага МЗС у дачыненні да Пакта Молатава-Рыбентропа.

У гадавіну савецкага ўварвання ў Польшчу МЗС РФ выступіла з апраўданнем Пакта Молатава-Рыбентропа. Такую ацэнку выказаў і член Савета бяспекі РФ Сяргей Іваноў — на ягоную думку, пактам «варта ганарыцца». Аднак раней, у 2009 годзе, Уладзімір Пуцін выказаўся пра амаральнасць пакта. Пазіцыі МЗС і Іванова выклікалі абурэнне каментатараў, піша kasparov.ru.

Аднак яны ж здзіўляюцца: навошта цяпер расейскім афіцыйным асобам наогул спатрэбілася станавіцца адвакатамі Сталіна і Молатава, ці не прасцей было прамаўчаць?

Ягор Сядоў:

«Адкашляўшыся па-лаўроўску, я ўсё ж задам пытанне: А які менавіта чорцік тузае тутэйшых афіцыйных асоб за язык, калі яны прымаюцца разважаць пра пакт Молатава-Рыбентропа? Вось які?!

Што, нельга проста ўзяць і прамаўчаць?

Ну, іншая краіна, іншыя часы, справа мінулая...

Але не!

Яны яшчэ і Самі-Ведаеце-Каго падставілі, у свой час ён назваў пакт амаральным, а ўсё гэта ўспомнілі, у нас народ памятлівы.

Можна яшчэ пра Лівонскую вайну афіцыйна паразважаць. Тыльзіцкі мір прааналізаваць (а не знайшоўшы на мапе Тыльзіта, перайменаваць дамову Аляксандра з Напалеонам у «Савецкі мір»).

Учынкі прыкладна з той жа серыі.

Яны спецыяльна хацелі паказаць Граду і Свету ўласныя амаральнасць і цынізм? Ну, паказалі. Малайцы».

«Вось і я спытаў сябе: навошта МЗС само запісалася ў адвакаты Сталіна? Яны маглі проста маўчаць - гэта была іншая краіна, і яны за яе не адказныя...» - піша Дзмітрый Пятроў.

Ягор Яршоў:

«У даперабудовачным Саўку хоць бы маўчалі. Бо напраўду былі на становішчы пераможцаў і маглі дазволіць сабе трохі вытрымкі і нават крыху велікадушнасці. А гэтых ніяк не адпускае крыўда за паразу ў халоднай вайне і постімперскі сіндром».

Раман Арбітман:

«А твая кніга яшчэ не забароненая?» — пытаюцца ў мяне ўсё часцей. «Ды нібыта не, — кажу, — а што?» Выяўляецца, афіцыйны расейскі пункт гледжання на савецка-нямецкую дамову і сакрэтныя пратаколы да яго («пакт Молатава-Рыбентропа») сёння такі: дамова была правільнай, пратаколамі трэба ганарыцца. А ў мяне ў рамане «Корвус Коракс — дарма што фантастычным - усё наадварот: ніякім гонарам не пахне... Што я магу сказаць? Мне было б сорамна, калі б маё меркаванне (як і меркаванне маіх улюбёных персанажаў) супала б з афіцыйным. На шчасце, акрамя супрацоўнікаў МЗС і Сяргея Іванова ёсць нармальныя людзі. І іх на некалькі парадкаў больш, я ўпэўнены».

Дзмітрый Мілін:

«...пры гэтым страчана 28 мільёнаў жыццяў савецкіх людзей. Вось кошт сталінскага глупства і недальнабачнасці!»

Кірыл Шуліка:

«Я вам пісаў, што ў нашай улады няма ніякага дачынення наогул ні да чога, у тым ліку і да гісторыі Другой сусветнай вайны.

Яно змяняецца ў залежнасці ад таго, што трэба сказаць у гэты момант. Могуць нават цягам тыдня выдаць розныя ацэнкі...»

Мікалай Рудзенскі:

«Учорашняя заява МЗС РФ, у якой усхваляецца пакт Молатава-Рыбентропа, была ўспрынятая многімі як простае паўтарэнне задоў савецкай прапаганды. Думаю, гэта не зусім так. Так, у пасляваенным СССР дамова аб ненападзе з гітлераўскай Германіяй апраўдвалася, але хутчэй як «вымушаны крок». Аб ганебных жа «сакрэтных пратаколах» да яе, якія прадугледжвалі раздзел значнай часткі Усходняй Еўропы паміж Гітлерам і Сталінам, не згадвалася - іх існаванне было афіцыйна прызнанае толькі ў канцы 1989 года. Цяпер утаіць іх немагчыма. Але гэта і не ўважаецца за патрэбнае, гнюсная ўгода разглядаецца як трыумф савецкай замежнай палітыкі.

Як абвяшчае стары афарызм, крывадушнасць - гэта даніна, якую распуста плаціць дабрадзейнасці. У Крамлі плаціць гэтую даніну больш не збіраюцца».

«Расстрэл польскіх афіцэраў таксама адтэрмінаваў напад Гітлера на СССР? Што на гэты конт кажуць мысляры з МЗС?» - піша Alexander Bumb.

Канстанцін Трафімаў:

«Немагчыма ўявіць, каб МЗС Нямеччыны заявіла, што пакт аб ненападзе з СССР - фатальная памылка Гітлера, якая перашкодзіла ўчыніць напад раней, што перашкодзіла перамагчы ў вайне і знішчыць значна больш людзей, чым было знішчана... А ў РФ можна. І не толькі ўявіць...»

Міхаіл Крыгер:

«Наколькі я ведаю, Гітлер напляваў на гэты самы пакт, калі ўсё ж напаў на нашу краіну ў чэрвені 41-га года. Тады зусім незразумела, навошта быў патрэбен гэты пакт, калі Германія на яго ўсё адно наплявала? Няўжо ён у 39-м годзе спыніў бы немцаў?

А навошта, хто б з МЗС растлумачыў мне, было ўсе гэтыя 2 гады «перадышкі» забяспечваць немцаў стратэгічнымі матэрыяламі, узбройваць іх і ўсяляк дапамагаць? У гэтым таксама асаблівая мудрасць сталінскага кіраўніцтва?

Яны там у МЗС акрамя аргенцінскага коксу яшчэ што-небудзь прымаюць?»