Пяць незвычайных далікатэсаў, якія не кожны вырашыцца пакаштаваць

Экзатычныя стравы некаторых краін прыцягваюць турыстаў з усяго свету.

Кажуць, што ў жыцці трэба пакаштаваць усё. Але выключэнні ёсць, і асаблівае месца сярод іх займаюць гэтыя 5 нацыянальных страў. Смяротны яд, жудасны пах і зусім не апетытны выгляд - вось чым адрозніваюцца такія «смачнасці», піша ЗаграNица.

Сюрстромінг

Гэта кансерваваны квашаны селядзец, шведскі нацыянальны прадукт. Многія пра яго чулі, але не ўсе каштавалі. І мабыць, не варта, калі толькі вы не валодаеце ўзорнай гастранамічнай талерантнасцю.

Гатуюць гэту «духмяную» страву так: балтыйскую салаку (селядзец) зашмальцоўваюць, укладваюць у адкрыты посуд і пакідаюць для закісання. Калі ферменты і бактэрыі добра «папрацавалі» над рыбкай, яе перамяшчаюць у кансервавыя банкі, дзе яна працягне квасіцца.

Страва лічыцца дэлікатэсам, а сапраўдныя знатакі ядуць яе прама з банкі без усялякіх дадаткаў у выглядзе гарніру або хлеба.

Стогадовае яйка

Гэта папулярная кітайская закуска даволі жудаснага выгляду. Яйка вытрымліваюць некалькі месяцаў у спецыяльнай сумесі без доступу паветра. Жаўток за гэты час набывае сіні колер, а бялок становіцца цёмна-карычневым і напаўпразрыстым. Дэлікатэс мае моцны аміячны пах.

Фугу

Гэту страву японскай кухні гатуюць з некаторых відаў атрутных рыб сямейства іглабрухіх. Узровень яду ў працэсе гатавання памяншаецца да дапушчальнага. Але калі тэхналогія парушаная, дэгустатару фугу не пазайздросціш - тэтрадатаксін можа выклікаць лятальны зыход.

Атрутную рыбу ўжываюць, каб паказытаць сабе нервы. Кухары, якія яе гатуюць, павінны прайсці спецыяльнае навучанне і атрымаць ліцэнзію.

Эскамолес

Дэлікатэс з Мексікі з прыгожай назвай напраўду ўяўляе сабой яйкі вялікіх мурашак роду Liometopum. У сырам выглядзе яны падобныя на кедравыя арэшкі, а ў гатаваным - на тварог. Па смаку нагадваюць сметанковае масла з арэхамі.

Не такая ежа - не самы горшы варыянт. Есці насякомых можа быць агідна для вачэй, але для арганізма гэта вельмі карысна. У ААН ужо даўно рэкамендуюць уладам папулярызаваць такую дыету, бо гэта выдатная крыніца бялку і добрая альтэрнатыва жывёлагадоўлі, якая забруджвае атмасферу вуглякіслым газам.

Касу Марцу

Гэта італьянскі авечы сыр з вострава Сардзінія. Робяць яго з сыру пекарына, які вытрымліваюць даўжэй звычайнага, даводзячы да стану гніення. Працэс разлажэння паскараюць лічынкі сырнай мухі. Сыр становіцца мяккім і выдзяляе спецыфічную вадкасць.

Патрывожаныя лічынкі могуць скакаць на адлегласць да 15 см. Чалавеку, які дэгустуе дэлікатэс, рэкамендуюць абараняць вочы. Адны выдаляюць лічынак з сыру перад ужываннем, а іншыя ядуць разам з імі.