Удар па Пуціну: Эрдаган стварае вялікую кааліцыю для вайны ў Лібіі

Турцыя заручаецца падтрымкай усё новых краін.

Вельмі паказальна тое, як адразу пасля заканчэння бэрлінскага саміту ў пытанні мірнага ўрэгулявання канфлікту ў Лібіі і, фактычна, яго краху, Турцыя вельмі хутка зарыентавалася і узгадніла супольныя вайскова-марскія вучэнні ў Міжземным моры з Італіяй, Алжырам і Тунісам, піша «Інфармацыйнае супраціў».

Характэрна ў гэтых вучэннях тое, што ўдзельнічаюць у іх краіны, фактычна, краіны, якія ўваходзяць у кааліцыю, што падтрымлівае Урад нацыянальнай згоды, прызнаны на міжнародным узроўні і ААН. І не малаважна тое, што пройдуць яны пад акампанемент адпраўкі Францыяй, якая падтрымлівае Халіфу Хафтара і Лібійскае нацыянальнае войска (нідзе не прызнанае), ва Усходняе Міжземнамор'е атамнага авіяносца Charles de Gaulle. Паводле заявы прэзідэнта Францыі Эмануэля Макрона, французскі авіяносец будзе неабходны там для «падтрымкі французскіх аперацый».

Тое, што паміж двума партнёрамі з NАТО, Эрдаганам і Макронам, прабегла чорная лібійская котка, зразумела было даўно. Але, настолькі відавочная гульня мускуламі двух прэзідэнтаў на міжземнаморскім плацдарме, мабыць, адбываецца ўпершыню.

Як бы там ні было, а аднаму толькі авіяносцу наўрад ці ўдасца мець той эфект, які будзе мець дэманстрацыя магчымасцяў аб'яднанай групы флатоў Турцыі, Італіі, Алжыра і Туніса. Хоць, у гэтым дэфіле могуць узяць удзел і астатнія прыхільнікі Хафтара, такія як Егіпет, Грэцыя, Расея, Савудаўская Арабія, ААЭ і нават Ізраіль.

У сваю чаргу, пакуль на марскім плацдарме ідзе дэманстрацыя магчымасцяў, на палітычным Турцыя ў лібійскім пытанні заручылася падтрымкай, пакуль палітычнай, яшчэ двух рэгіянальных гульцоў - Этыёпіі і Нігера. Прычым выбар зроблены быў стратэгічна вывераны, бо Этыёпія мяжуе з Суданам, які падтрымлівае Хафтара, а Нігер з Чадам, якія пастаўляюць сваіх наймітаў для ЛНА.

Такім чынам, Турцыя стварае не толькі стратэгічны фронт для падтрымкі Трыпалі, але і палітычнага (а магчыма і не толькі палітычнага) ціску на краіны, якія выступаюць на баку Хафтара. І гэта ўсё лішні раз дэманструе сур'ёзнасць намераў Анкары не здаваць сваіх пазіцый у Лібіі. Прычым, з улікам краху міратворчых місій Ангелы Мэркель, не выключана, што бараніць неўзабаве гэтую пазіцыю давядзецца ў вельмі цвёрдым і маштабным канфлікце.