29 сакавiка 2024, Пятніца, 8:34
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Пуцін заблытаўся ва ўласным павуцінні

6
Пуцін заблытаўся ва ўласным павуцінні
Фота: AFP

Расею наганяюць праблемы з замарожанымі канфліктамі.

"Праблема з замарожанымі канфліктамі ў няспраўнай лядоўні ў тым, што праз нейкі час яны пачынаюць смярдзець. Менавіта так і адбылося з агіднай патомнай варожасцю паміж армянамі і азербайджанцамі ў суровай горнай мясцовасці Нагорнага Карабаха. Уладзімір Пуцін шпурнуў яе ў скрыню маразільні з надпісам "Усходняя Украіна, Паўднёвая Асеція, Прыднястроўе і іншыя тэрыторыі - з'есці ў вольны час" і забыўся. Цяпер яму пагражае поўнамаштабная вайна на паўднёвых межах Расеі, якая неўзабе можа ператварыцца ў геапалітычную гарачую мясціну", - піша на старонках The Times аглядальнік выдання Роджэр Боес (пераклад - inopressa.ru).

"Менавіта так бурыцца імперская ўлада: цэнтр грэбуе перыферыяй, праліваецца кроў, і сіла лідара слабее", - мяркуе аўтар публікацыі.

"Пуцін пачаў сваё знаходжанне ў Крамлі з (...) вайсковай аперацыі супраць Чачэніі на Паўночным Каўказе. (...) Калі Чачэніі зноў змоўкла, яе палічылі "стабільнай" і змясцілі ў пуцінскі адсек глыбокай замарозкі. На захадзе ён падштурхнуў Беларусь Лукашэнкі да фармальнага саюзу з Расеяй. Ён адабраў Крым у Украіны і распаліў хваляванні на Данбасе, такім чынам гарантуючы, што Украіна будзе спісаная як занадта нестабільная, каб стаць паўнапраўным сябрам NАТO. На ўсходзе ён заахвочваў дыктатараў Цэнтральнай Азіі ў іх асабістым узбагачэнні ў абмен на вернасць Крамлю", - піша Боес.

"Зараз гэтая сістэма дэлегавання паслугачоў-лаялістамі, асноватворны прынцып пуцінізму, раскідваецца", - мяркуе аўтар, паказваючы на тое, што спыненне агню ў Нагорным Карабаху правалілася, таму што "Пуціну больш нельга давяраць як сумленнаму пасярэдніку: ён пастаўляе зброю як у Арменію, з якой у яго ёсць пакт аб узаемнай бяспецы, так і ў Азербайджан". "Калі вайна перакінецца праз мяжу ў Іран, у Пуціна будзе яшчэ больш сур'ёзны канфлікт інтарэсаў, паколькі ён разлічвае на вялізныя продажу зброі Тэгерану цяпер, калі эмбарга на пастаўкі зброі рэжыму было знятае", - гаворыцца ў артыкуле.

"Тым часам Турцыя пастаўляе Азербайджану выведвальныя беспілотныя лятальныя апараты і беспілотнікі-камікадзэ. Яны разрываюць армянскія танкі, нібы кансервавыя банкі. (...) Неўзабаве армяне звернуцца да Пуціна па новую зброю, і ён апынецца ў цяжкім становішчы. Ён не можа абвастраць вайну, схіляць яе на карысць Арменіі, у той жа час спрабуючы ўладзіць сварку, якая пагражае стабільнасці яго паўднёвых межаў. Гэта, як мінімум, падштурхне Азербайджан да пастаяннай восі з Турцыяй, якая ўжо знаходзіцца ў канфлікце з Масквой у паўночнай Сірыі і ў Лібіі, - паказвае Роджэр Боес. - Магчыма, Раджэп Таіп Эрдаган думаў, што гэта будзе першы буйны бліцкрыг дронаў; замест гэтага яго ўдзел, безумоўна, гарантуе доўгую вайну(...)".

"Гэта частка больш шырокага паралічу Уладзіміра Пуціна. Ён аточаны канфліктамі ля свайго парогу, перамагчы ў якіх, як здаецца, немагчыма. Ён знаходзіць Лукашэнку канфузным, і ўхіліўся, прынамсі, ад адной сустрэчы з ім у Маскве, але пад ціскам Менска абвясціў у расейскі вышук лідарку беларускай апазіцыі Святлану Ціханоўскую, якая жыве ў выгнанні ў Літве. Ён думаў, што калі ён хоча супакоіць заходні фронт Расеі, то Лукашэнку трэба падтрымаць".

"У Кіргізіі папулярныя антыкарупцыйныя пратэсты прывялі да зрынання трэцяга прэзідэнта з 2005 года. Суседні Кітай частуе патэнцыйных новых лідараў абяцаннямі вакцыны супраць Covid-19. Раптам, каб засцерагчы Усход, Пуціну прыпадае больш актыўна канкураваць з Кітаем за ўплыў на яго ўласным заднім двары".

"Цікава, ці спакойна яму спіцца ў Крамлі? Тэхнічна ён можа пратрымацца ва ўладзе да 2036 года. Фактычна, шлях сабе пракладае новае пакаленне", - аглядальнік нагадвае пра вулічныя пратэсты ў Хабараўску.

Кажучы аб атручэнні расейскага апазіцыйнага лідара Аляксея Навальнага, каментатар адзначае, што "адна праўдападобная версія ў тым, што Навальнага атруцілі, каб перашкодзіць яму распаўсюджваць яго арыгінальныя пратэстныя метады ў сібірскіх гарадах. Калі гэта праўда, то гэта паказчык таго, наколькі атачэнне Пуціна не змагло пачуць гул незадаволенасці ў правінцыйных гарадах з боку тых, хто расчараваны глыбокімі праблемамі, якія былі замарожаныя былым шпіёнам КДБ, які так і не вярнуўся "з холаду".

Напісаць каментар 6

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках