Правасуддзе Нябеснае непазбежнае

Ці гатовыя вы адказаць за ўсё, што робіце, і паўстаць перад судом, няхай гэта будзе ў Беларусі ці ў Гаазе?

Калі жыццё перастае мець смак. Калі вы ўжо настолькі добра ведаеце чалавека, што ўсе праявы яго нязначных паводзін перастаюць вас здзіўляць і нават раздражняць. Калі вы ўпэўненыя, што пошукі шчасця на зямлі ніколі не скончацца поспехам...

Тады туга па Нябёсам ператвараецца ў само паветра, дзякуючы якому вы яшчэ дыхайце і, нягледзячы ні на што, жывяце і не губляеце надзеі на лепшую будучыню.

У той час, калі словы прарока Ісаі, якія чутныя на набажэнстве каталікоў у першую нядзелю Адвэнту, «о, калі б ты (Бог) рассунуў нябёсы і пайшоў», становяцца ўсё бліжэйшымі і больш зразумелымі (Іс. 64:1)

Чалавек, калі заўважае адсутнасць Божай прысутнасці ў свеце, адчувае сябе ў ім чужым. І свет становіцца няўтульным, калі евангельскія каштоўнасці - свабода, праўда, справядлівасць і мір - перастаюць быць цэнтральнай тэмай, якая выклікае заклапочанасць людзей. Таму што без іх у свеце няма Бога.

Мы пачынаем перыяд Адвэнту, радасны час чакання сустрэчы з Панам. Ісая просіць Бога вярнуцца ў свет і прадказвае Ягонае вяртанне, кажучы: «Гасподзь сустракае тых, хто радуецца і творыць справядлівасць» (пар. Іс 64:5).

Сапраўды, той, для каго справядлівасць - не пустое слова і нават не толькі мудры жыццёвы пачатак, а каштоўнасць, на якой ён будуе сваё жыццё і дзеля якой ён гатовы развітацца з усякімі іншымі каштоўнасцямі, нават вельмі важнымі, такімі як «чарка і скварка», гэты чалавек разумее, што нават «разарваныя нябёсы», як і жыццё, якое руйнуецца, не могуць адняць надзеі на перамогу справядлівасці, а, наадварот, прадказваюць наступ справядлівасці Божай у свеце.

І гэтая надзея, якая сама па сабе з'яўляецца сумным часам чакання, дазваляе вам перажыць атмасферу радасці.

Сёлета #Адвэнт таксама мае вельмі сімвалічнае значэнне для Беларусі.

Мы бачым крах ранейшага ладу жыцця, пабудаванага на прынцыпах, мякка кажучы, далёкіх ад евангельскіх каштоўнасцяў.

На розум прыходзіць размова з трактарыстам у Расонах. Ён сказаў: «Вы ведаеце, ойча, а я галасаваў за Лукашэнку, бо з ім хоць магчыма скрасці і зліць калгасную салярку». І прыйдзе новы, значыць тады не выкрадзеш. Усе яны новыя для справядлівасці і праўды». Калі наша грамадства стала сведкам насмешак з праўды і справядлівасці, мы асабліва з нецярпеннем чакаем лепшых часоў і робім паслядоўныя крокі для аднаўлення вяршэнства закона.

Супрацьстаянне ў Беларусі сапраўды зацягнулася. Усе чакаюць выхаду з крызісу як выратавання. Найлепшы час і перамога чакаюць таго, у каго больш веры ў сэрцы. І вось пытанне: у каго больш веры? Альбо тыя, хто верыць у перамогу дабра і здольнасць жыць справядліва, альбо тыя, хто думае, што справядлівасці і праўды, і сумленных выбараў нідзе не знайсці, і тут нам трэба падаць заяўку, каб хоць неяк выжыць у рэальнасці, калі кіруе беззаконне...

Асабіста я веру ў Госпада і веру, што Той, хто расхінае нябёсы і сустракае тых, хто чыніць правасуддзе, не падмане нас і не пакажа сілу свайго валадарства над Беларуссю і ўстановіць свой парадак, як бы хтосьці гэтага ні хацеў. Бо парадак і свет не могуць быць пабудаваныя на ваеннай сіле з дапамогай «прыгажуноў» з дручкамі, а толькі на праўдзе і справядлівасці.

Такім чынам, асабіста для мяне Адвэнт 2020 - таксама шчаслівы час, бо я бачу людзей, якія шукаюць справядлівасці, а гэта значыць, што сёння тут, у Беларусі, ёсць Бог, які ўстанаўлівае свой парадак. І таму маю адвэнтавую радасць чакання не могуць сапсаваць нават тыя, хто не спыняе пераследаваць мяне праз мае пропаведзі. Я не губляю надзеі сёння, калі ў першую нядзелю Адвэнту я атрымаў позву з аддзела крымінальнага вышуку ў Расонах з патрабаваннем з'явіцца да іх у аўторак 2020.12.01 а 10.00, бо ў мяне адміністрацыйная справа: справа тычыцца маіх заяў у інтэрнэце.

Чаму я спакойны? Бо я не парушаў законы Беларусі і гатовы адказаць за ўсе свае словы і дзеянні, як перад чалавечым судом, дзяржавай, так і перад судом Божым. Я не бягу з краіны, не хаваюся і, як і належыць, пайду ў суд.

Вядома, я не наіўны і не веру ў справядлівасць дзяржаўнай справядлівасці, але веру ў справядлівасць Бога. А таксама тое, што справядлівасць сустрэне кожнага з нас. І неўзабаве перад судом паўстануць тыя, хто, хаваючы свае злачынствы, сёння хоча пакараць мяне і іншых невінаватых людзей.

Тут я не баюся суда, а вы, мае ідэйныя апаненты, што скажаце? Ці гатовыя вы адказаць за ўсё, што робіце, і паўстаць перад судом, няхай гэта будзе ў Беларусі ці ў Гаазе?

Рыхтуйцеся - гэтага зычу сабе і вам. Я на сваё меркаванне, ну, а вы на сваё.

Было б добра, калі б вы пайшлі ў суд раней, тады вы паглядзіце, як усе, каго сёння судзяць паводле палітычных матываў, адразу прызналі б невінаватымі.

Але гэта ўжо так, як хоча Бог. Я магу пачакаць. Жыццё хрысціяніна напоўненае чаканнем справядлівасці з Нябёсаў. І хрысціянін будзе чакаць. А ты чаго будзеш чакаць?

Шчаслівых чаканняў усім...

Ксёндз Вячаслаў Барок, krynica.info