«Сокалы нездарма скінулі пацука на прыступкі Дома ўрада»

Маналіт улады крышыцца і ідзе расколінамі.

У нядзелю ў Беларусі адбыўся «Марш Суседзяў» – двары па ўсёй краіне выйшлі на вуліцы. Аўтар тэлеграм-канала «Лісты да дачкі» паспрабаваў растлумачыць, чаго дамагліся беларусы лакальнымі шэсцямі і чаму перамога над рэжымам ўжо блізка.

«Добры дзень, дачка. Учора пашпацыравалі нават лепш, чым тыдзень таму. Людзей было больш і, здаецца, не толькі ў Менску. Затрыманых праўда, таксама было больш і гэта магло б казаць пра тое, што міліцыя стала спраўляцца з суседскімі маршамі больш эфектыўна, але не кажа. Відавочна, каб выканаць план, яны проста больш хапалі выпадковых мінакоў.

Але я, сапраўды, хацеў гаварыць не пра параўнальнае лічбазнаўства. Усё ўжо параўналі і палічылі. Мне кінулася ў вочы якасць арганізацыі ўчарашніх пратэстаў. Як я разумею, у многіх калонах была выведка, дазорцы, групы падтрымкі аўтамабілістаў і комплекс мерапрыемстваў для дэзінфармацыі апанента. У выпадку нападу калоны пераладжваліся, рассейваліся і праз кароткі час збіраліся зноў, ужо ў іншым месцы.

Гэта значыць, замест 100 - 200 тысяч чалавек, якія проста выходзілі на шпацыр, мы цяпер маем 30, 40 або 50 тысяч не проста высокаматываваных, але яшчэ і добра арганізаваных, амаль ужо прафесійных удзельнікаў пратэсту. І гэтыя людзі вельмі хутка навучаюцца ўзгодненым дзеянням у абстаноўцы, набліжанай да баявой.

Гэта выдатная ілюстрацыя тэзіса пра тое, што лепш за ўсё ўладам атрымліваецца дасягнуць мэтаў, проста процілеглых тым, якія яны перад сабой ставяць.

Сапсаваўшы прыгожую карцінку нядзельных маршаў, яны самі, уласнымі рукамі, стварылі сабе значна больш сур'ёзную праблему.

Вось глядзі, на маршы людзі прыходзілі са старымі сябрамі і знаёмымі. Суседская актыўнасць забяспечвала стварэнне супольнасцяў аднадумцаў на дзясяткі чалавек. Лакальныя маршы выводзяць гэтыя суполкі на новы ўзровень - гэта ўжо сотні людзей. Паўтару для замацавання: у нас з'яўляюцца арганізаваныя суполкі з сотняў людзей, якія ў вельмі кароткі час могуць арганізаваць... Ды што хочаце могуць арганізаваць. Што захочуць, тое і арганізуюць. Улады, вядома, могуць справіцца з адной, двума ці трыма такімі супольнасцямі, але іх дзясяткі.

Можна сказаць, вельмі вобразна вядома, што са стадыі падпольных груп мы перайшлі да стадыі партызанскіх атрадаў. На наступнай стадыі павінны, мабыць, з'явіцца партызанскія зоны і партызанскія краіны (калі што, гэта быў жарт).

Дарэчы, з нагоды ўзроўню матывацыі ў іншага боку. Я неяк выпусціў злітае відэа з міліцэйскіх нагрудных камер і, здаецца, дарма. Таму што гэта ж не толькі пра тое, што яны баяцца. Не, сур'ёзна, калі ты файны баец з гарматай, акружаны з усіх бакоў братамі, і на цябе ідуць бяззбройныя людзі - гэта ж непрыстойна, так панікаваць. Дэманстранты вунь пад стрэламі і выбухамі гранат з месца не рухаюцца, а тут ці то каменьчык, ці то камяк зямлі прыляцеў, і ты ўжо бяжыш на злом галавы.

Гэтая паніка напраўду паказвае вельмі нізкі ўзровень матывацыі з іншага боку. Не вераць яны па-сапраўднаму ні ў фашыстаў ні ў абарону радзімы. Іх матывацыі стае на тое, каб упяцёх біць аднаго студэнта, але яе мала, для таго, каб рызыкаваць сінякамі і ранкамі на сваёй каштоўнай скуры.

- гэта зноў пра тое, што маналіт улады крышыцца і ідзе расколінамі. Гэта значыць, калі раней мы з табой маглі толькі меркаваць, што маналіт сапраўды не цалкам маналітны, то цяпер мы гэтыя расколіны ўжо бачым.

Ну а яшчэ злітае відэа, як ранейшае аўдыё перамоў пра «Масандру», – гэта зноў пра тое, што маналіт улады крышыцца і ідзе расколінамі. Гэта значыць, калі раней мы з табой маглі толькі меркаваць, што маналіт сапраўды не цалкам маналітны, то цяпер мы гэтыя расколіны ўжо бачым.

P.S Увогуле, ну сокалы нездарма ж скінулі пацука на прыступкі дома ўрада ў дзень адмовы ў рэгістрацыі Бабарыку і Цапкалу».