19 сакавiка 2024, aўторак, 9:53
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Няхай нап'юцца напрыканцы

17
Няхай нап'юцца напрыканцы
ІРЫНА ХАЛІП

У дробных мярзотнікаў няма шанцаў.

Расейскія журналісты высветлілі у расейскіх жа дыпламатаў, што Наталля Эйсмант, высвятляецца, подла хлусіла: ёй падарылі зусім не дзве, а тры скрыні «Масандры», оадную з якіх яна прыхавала нават ад уласных змоўшчыкаў, з якімі вечарамі па падваротнях цягаецца. Між іншым, пры ўсёй прыватнасці і, на першы погляд, нязначнасці эпізоду ён вельмі красамоўны. Таму што выдатна дэманструе маштаб асоб, якія атачаюць Лукашэнку.

Паглядзіце, хто з ім застаўся. (Не будзем браць пад увагу АМАП і іншых аднаклетачных: гэтым усё адно, хто будзе загадваць ім, - галоўнае, каб плацілі.) Наталля Эйсмант, якая хавае выпіўку і дзеля задавальнення бавіць вечары за зразаннем чырвона-белых стужачак у менскіх дварах. Прычым робіць гэта відавочна дзеля задавальнення - гэта АМАПу плацяць за бясчынствы ў дварах, а ёй за стужачкі ніхто не даплачвае. Як і за вакцынацыю расейскім цуда-прэпаратам, пасля якога каранавірус валіць з ног мацней, чым да вакцынацыі. Зрэшты, яе начальнік, відавочна, схітраваў, калі загадаў на нарадзе сесці побач з ужо захварэлым кіраўніком адміністрацыі: рэч не ў тым, што Эйсмант зрабіла прышчэпку, а ў тым, што яе не шкада. Таямніцамі не валодае, доступу да арабскіх рахункаў не мае - так, выконвае дробныя даручэнні, - ну і навошта яе берагчы? Такіх Эйсмант на кожным базары пучок за пятак можна знайсці. Саша тры працэнты сам выдатна ведае ёй цану, таму і саджае побач з хворым кіраўніком адміністрацыі, якога яму таксама, дарэчы, не шкада.

А хто яшчэ ў яго застаўся? Нават Шакута, гэты колішні чэмпіён-супермэн, які махаў кулакамі ў Інтэрнэце, крычучы, што кожны, хто захоча даць у пысу Лукашэнку, будзе спачатку мець справу з ім, Шакутам, цяпер баязліва хаваецца ў расейскай глыбінцы. Высвятляецца, уцёк у той жа дзень, калі даведаўся, што Раман Бандарэнка памёр, і ціха папівае ў Калужскай вобласці, абдымаючы бярозкі. Дарэчы, можа, дарма мы ўспадаем на Эйсмант, і гэта зусім не яна прыхавала, а Шакута «адціснуў» у яе трэцюю скрыню «Масандры», з якой і схаваўся ў Расеі? Зрэшты, хай самі разбіраюцца, хто там у каго шапку скраў.

І ўсё ж хто яшчэ? Пуста на гарызонце. Цішыня і цемра. А вось, яшчэ Качанава, напэўна, якая хлусіць часцей, чым чысціць зубы. Прычым хлусіць не толькі тым, да каго яе з хлуснёй пасылаюць, але і таму, хто яе пасылае. Бо гэта менавіта яна многія гады расказвала свайму гаспадару, што яго ў краіне любяць, што беларусы задаволеныя жыццём і нічога не хочуць мяняць, што самы паважаны працаўнік на любым прадпрыемстве - гэта ідэолаг. І што калі не падвышаць цэны пладова-ягаднага віна, то беларусы будуць жыць шчасліва стагоддзямі. А Лукашэнка верыў, бо яго нешматлікае атачэнне менавіта такое - ён людзей дзесяцігоддзямі не бачыў. А калі ўбачыў - на вуліцах і плошчах, - высветлілася, што позна. Яшчэ нейкі час можна пратрымацца на АМАПе, але, мяркуючы з таго, як карнікі ў сваіх перамовах па рацыі гагочуць з правадыра ў блакітным верталёце, зусім нядоўга.

А зараз успомнім, якога маштабу асобы атачаюць нас на кожным маршы. Ды што там на маршы - на кожным кроку. Вось проста так, наўскідку, выпадковыя імёны, што першымі ў галаву прыйдуць. Ніна Багінская, якая выходзіла на плошчу са сцягам нават тады, калі ўсе астатнія сядзелі дома, - годная, інтэлігентная, бясстрашная. Яе звонкае «я шпацырую!» неўзабаве будуць выкладаць у школах. Павел Аракелян - віртуозны джазмэн, смяльчак, выбітны жартаўнік і аптыміст. Яго суседзі з Акрэсціна - шчасліўчыкі: правесці два тыдні побач з такім чалавекам - гэта значыць, апроч усяго іншага, здабыць надзейнага сябра. Вольга Хіжынкова - прыгожая, адважная і добрая. Шмат гадоў валанцёрства - ратуе кінутых і згубленых жывёл. Дарэчы, нездарма вертухаі думалі, што, кінуўшы ў камеру з бяздомнымі, сапсуюць ёй жыццё. Вольга проста дапамагае ім мыць голавы. Бо гэта жывыя людзі, якім не пашанцавала. А Хіжынкова - гуманістка. (Зрэшты, вертухаям і гэтае слова незнаёмае, ды і позна ўжо вучыцца.) Алена Леўчанка, Піт Паўлаў, Кацярына Андрэева, Маляваныч, Наталля Дуліна, акадэмік Мрочак - кожны з нас можа працягваць гэты спіс да бясконцасці. Страйкоўцы, рабочыя, лекары, спартоўцы, студэнты і іх выкладчыкі, пенсіянеры, прадпрымальнікі, суседзі, артысты, журналісты, шматдзетныя маці... Беларусы. Пераможцы. Народ.

А калі народу супрацьстаяць дробныя мярзотнікі, хай нават узброеныя да зубоў - у іх, у мярзотнікаў, няма шанцаў. Так што хай сабе крадуць адзін у аднаго скрыні з выпіўкай: найлепшае, што яны зараз могуць зрабіць, - гэта напіцца ўволю. У СІЗА «Масандру» не наліваюць.

Ірына Халіп, спецыяльна для Charter97.org

Напісаць каментар 17

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках