Мюнхенская ідэнтычнасць для Украіны

Звяртаюць на сябе ўвагу два пункты.

Ёсць такая міжнародная канферэнцыя аб бяспецы, якая штогод праходзіць у Мюнхене. На мой погляд, гэта самы прадстаўнічы форум «рэалпалітык» у свеце. Такім ён стаў пад старшынствам Вольфганга Ішынгера, нямецкага дыпламата і палітычнага дзеяча, які не хавае сваіх сімпатый да Крамля, ды і іншых дробных дыктатур. Ён пару гадоў таму вазіў сваіх людзей да Лукашэнкі абмеркаваць, як можна дапамагчы нелегітымнаму правадыру Беларусі.

Мюнхенская канферэнцыя карыстаецца заслужанай рэпутацыяй абавязковага мерапрыемствы для сусветнай палітычнай эліты. Яна, сапраўды, збірае самых уплывовых палітыкаў абодвух кантынентаў - Еўропы і Амерыкі, - з прыцягненнем іншых рэгіёнаў пры патрэбе. Сусветныя лідары спраўна ўносяць Мюнхен у свае лютаўскія календары. Адбываецца гэта больш паводле інэрцыі, з павагі да Нямеччыны, найбуйнейшага еўрапейскага гульца, чым праз важнасць форуму для дэмакратычнага свету. Даўно ўжо Ішынгер з камандай спрытна ствараюць парадак дня і суправаджальныя мерапрыемствы пад жаданні крамлёўскага заказчыка.

У гэтым годзе, напрыклад, у рамках Мюнхенскай канферэнцыі прайшлі «Прымакоўскія чытанні», на якіх міністр замежных спраў Расеі Лаўроў абвясціў ініцыятывы Пуціна аб скліканні форуму пастаянных членаў Рады Бяспекі ААН, моцна падобнага да новай «Ялты».

Вось толькі ўявіце сабе, у сталіцы Баварыі праходзяць чытання імя функцыянера савецкіх спецслужбаў, вядомага сваёй дзейнасцю на Блізкім Усходзе.

Яшчэ раз: у Мюнхене праходзіць мерапрыемства імя найлепшага сябра арабскіх тэрарыстаў, спонсара канцэпцыі «палестынскага народа».

Ах, сапраўды, усе ж ужо забыліся, што ў 1972 годзе падчас Алімпіяды менавіта ў Мюнхене ў выніку тэракту, учыненага палестынцамі, загінула 11 чальцоў ізраільскай каманды. Гэта справы даўно мінулых дзён.

Затое наўрад ці забыліся, што менавіта ў Мюнхене ў 2007 годзе бацька будучай канстытуцыі Расеі Пуцін публічна апублікаваў свае планы рэваншу і помсты Захаду за паразу ў «халоднай вайне». Чым адказаў Захад у Мюнхене? Чырвонай дывановай дарожкай для Крамля.

Таму зусім не здзівіла з'яўленне плана «Дванаццаць крокаў для ўзмацнення бяспекі ва Украіне і еўраатлантычнай рэгіёне» пад эгідай Мюнхенскай канферэнцыі і яе старшыні.

Дакладней было б назваць гэты план «Нам пляваць на Украіну».

Тое, што яго выдалілі з сайта канферэнцыі, не азначае, што яго няма. Укід адбыўся і абмеркаванне запушчана.

Прыкладна траціна «стратэгаў», якія скляпалі гэты план, я ведаю і не паважаю. Некаторыя негатыўна адзначыліся і наконт Беларусі. Гаворка нават не пра расейскіх удзельнікаў - там па вызначэнні ўсё зразумела.

У «плане» звяртаюць на сябе ўвагу два пункты.

Першы - гэта пра зону свабоднага гандлю на Данбасе. Вельмі панадлівая прынада для падтрымання карупцыі ва Украіне. Гэта ж якія сумы можна будзе распілаваць бескантрольна і пад прыкрыццём міжнародна-высакароднай дзейнасці разам з заходнімі суўдзельнікамі!

А другі - растлумачыў многае ў яго мярзотнай стратэгіі ў дачыненні не толькі да Украіны, але і да Беларусі.

Гучыць ён так: «Запуск новага нацыянальнага дыялогу аб ідэнтычнасці».

Тут адразу ўсплылі папрокі, якія неяк падазрона арганізавана сыплюцца на наш адрас. Маўляў, усе беды ў вас, беларусаў, ад слабай вашай ідэнтычнасці, і, пакуль у вас гэтая самая ідэнтычнасць не адужэе, нічога ў вас не будзе. І мудрыя мужы, а таксама найгоднейшыя дамы ўсур'ёз пра гэта разважаюць, прыкрываючы гэтым сяброўства сваіх дэмакратычна абраных урадаў з узурпатарам.

Асабліва радасна чуць прамовы і чытаць пісанні пра слабую нашую ідэнтычнасць высокашаноўных аналітыкаў з еўрапейскіх краін, якія ніяк не могуць скрыжаваць ідэнтычнасць з мультыкультуралізмам, ці з амерыканскіх штатаў, якія ўважаюць за лепшае не кранаць гэтага непаліткарэктнае пытанне.

Як на мяне дык праблемы з ідэнтычнасцю ёсць толькі ў адной краіны, суседняй з Украінай і Беларуссю. У Расеі.

Не можа ж расейская ідэнтычнасць уключаць у сябе ідэнтычнасць башкірскую, калмыцкую, татарскую, чачэнскую, сібірскую, якуцкую і г.д. Дамінантная нацыя, якая вымірае, проста гэтага не дазволіць. Таму ў Расеі ёсць адна базавая канцэпцыя ідэнтычнасці - імпэрская. На гэтым яны яе і ствараюць: на сілавым падначаленні імпэрскім уяўленням пра сваю краіну і астатні свет.

А там усяго намяшана: і Рурыкавічы з забітымі Раманавымі, і «чырвоная армія ўсіх масцяў», і Беламорканал, і БАМ, і Крэмль па суседстве з Лобным месцам, і Крымнаш чамусьці разам з Цусімай, а таксама Башыраў з Пятровым.

Вось і Украіну згодна мюнхенскаму плану хочуць паслаць у гэтую ідэнтычнасць.

Але ж зразумець самасвядомасць украінцаў вельмі проста: дастаткова ўспомніць, як курсанты-нахімаўцы спявалі гімн Украіны ў акупаваным расейскім Крыме.

Для таго, каб зразумець ідэнтычнасць беларусаў, досыць успомніць перапахаванне парэшткаў беларускіх герояў, удзельнікаў паўстання Каліноўскага.

Для таго каб зразумець ідэнтычнасць і беларусаў і ўкраінцаў, можна ўспомніць, што гімнам Рэвалюцыі Годнасці ва Украіне стала песня «Ваяры святла» беларуса Сяргея Міхалка на расейскай, дарэчы, мове.

Ну, а калі і гэтага недастаткова, то расставіць геапалітычныя акцэнты Мюнхенскай канферэнцыі з задавальненнем дапамогуць харкаўскія заўзятары.

Андрэй Саннікаў, лідар грамадзянскай кампаніі «Еўрапейская Беларусь», «Фэйсбук»