Каманду Мілера адхілілі ад кіравання «Газпромам» пасля краху Nord Stream 2

Праўленне канцэрна пазбавілі бонусаў.

Цяжкі год для «Газпрома» – са значным падзеннем коштаў газу ў Еўропе, капітуляцыяй у спрэчцы што да абавязку перад Украінай, правалам праекта Nord Stream 2 і неабходнасцю ўкладаць новы транзітны кантракт з Кіевам - скончыўся зачысткай топ-мэнэджмэнту.

Як паведаміла прэс-служба кампаніі ў панядзелак, праўленне «Газпрома» пакідаюць два «старажылы», якія працавалі ў кампаніі з пачатку 2000-х і прыйшлі ў яе разам з Аляксеем Мілерам з дзелавой і адміністрацыйнай эліты Санкт-Пецярбурга, паведамляе finanz.ru.

На пенсію сыходзіць галоўная бухгалтарка Алена Васільева, якую Мілер ведае з сярэдзіны 1990-х: яна была галоўбухам яшчэ ў «марскім порце Санкт-Пецярбурга» (МПС), дзе Мілер у 1996-99 гадах займаў пасаду дырэктара ў развіцці і інвестыцыях у 1996-99 гадах, а затым разам з ім перайшла ў ААТ «Балтыйская трубаправодная сістэма» (БТС), якую Мілер узначальваў 1999-2000 гадах.

Таксама праўленне пакінуў намеснік старшыні - кіраўнік апарата праўлення Міхаіл Серада, які працаваў пад кіраўніцтвам Мілера больш за 20 гадоў. У БТС ён займаў пасаду намесніка гендырэктара ў фінансах. Пасада Серады ў «Газпроме» ліквідуецца.

У выніку зачысткі кадраў «піцерская каманда» Мілера, якая ўважалася за яго апору з максімальна ўстойлівымі апаратнымі пазіцыямі, цалкам адышла ад аператыўнага кіравання «Газпромам», адзначае «Інтэрфакс».

Раней у 2019 годзе кампанію пакінулі намеснік старшыні што да ўнутранага рынку Валерый Голубеў (былы супрацоўнік КДБ і адміністрацыі Санкт-Пецярбурга), гендырэктар «Газпром межрэгіёнгаза» Кірыл Селязнёў (працаваў з Мілерам у МПС). За штат быў выведзены дэпартамент 621 (кіраваў карпаратыўнымі выдаткамі), які ўзначальваў Міхаіл Сіроткін.

За мінулы год праўленне «Газпрома» ўпершыню за некалькі гадоў засталося без прэмій: топ-мэнэджарам не былі выплачаныя гадавыя бонусы, распавяла «Ведомостям» крыніца, блізкая да канцэрну. У выніку агульнае ўзнагароджанне скарацілася амаль удвая - з 2,55 да 1,33 млрд рублёў.

Сыход «каманды Мілера» з «Газпрома» паставіў кропку ў газавай стратэгіі Расеі, на якую было выдаткавана больш за 20 млрд даляраў і якая скончылася няўдачай.

Паабяцаўшы ў 2015 годзе цалкам адмовіцца ад транзіту газу праз Украіну «Газпром» распачаў тры спробы абмінуць Кіеў газавай трубой і ніводную не змог рэалізаваць.

Праект «Паўднёвы струмень» быў заблакаваны Баўгарыяй адразу пасля анэксіі Крыма і рэзкага пахаладання стасункаў з Захадам.

Праект «Турэцкі струмень», які будавалі на інфраструктуры «Паўднёвага», сутыкнуўся са складанасцямі ў Турцыі. Анкара пагадзілася пракласці толькі дзве ніткі (адну для сябе, другую на экспарт) замест чатырох, на якія разлічваў «Газпром». Экспартная магутнасць «Турэцкага струменю» складае 15,75 млрд кубаметраў за год - адну шостую ад украінскага транзіту, а адзіным цвёрдым пакупніком газу, які публічна прызнаў планы, пакуль стала толькі Сербія.

Атрымаўшы адпор у Турцыі, «Газпром» спешна ўзяўся будаваць другую нітку «Паўночнага струменю» на 55 млрд кубоў. Праект планавалі скончыць да 31 снежня 2019 года - дня, калі заканчваўся транзітны кантракт з «Нафтагазам».

Але марудлівасць урада Даніі, які амаль год разважаў з выдачай дазволу на працу ў сваіх тэрытарыяльных водах, затармазіла будоўлю, а санкцыі ЗША, уведзеныя ў канцы снежня, - спынілі яе, калі пракласці заставалася крыху больш за 160 км трубы.

Апынуўшыся ў тупіку за тры тыдні да заканчэння кантракту з «Нафтагазам», расейскія чыноўнікі былі вымушаныя сесці за стол перамоваў, укласці новую транзітную ўгоду на 5 гадоў, а акрамя таго - выплаціць 3 млрд даляраў Украіне на пастанову Стакгольмскага арбітражу.

Першапачаткова сума складала 2,6 млрд даляраў, але павялічыліся за кошт пені і штрафаў, якія «Газпром» назапасіў праз адмову плаціць.

Расея здольная дабудаваць Nord Stream 2 самастойна, «да канца гэтага года, альбо ў першым квартале наступнага года праца будзе скончаная, і газаправод запрацуе», запэўніваў 11 студзеня прэзідэнт РФ Уладзімір Пуцін.

У ЗША мяркуюць, што дабудоўваць трубу Расеі няма чым, адказаў у лютым міністр энэргетыкі Дэн Брует.

«Гэта будзе вельмі доўгая затрымка, бо ў Расеі няма адпаведных тэхналогій. Калі яны змогуць іх распрацаваць, то мы паглядзім, якія іх дзеянні рушаць услед. Але не думаю, што гэта гэтак жа проста, як сказаць: «Што ж, у нас амаль атрымалася, засталося толькі ўсё скончыць», - заявіў ён.