Студэнт, у якога знайшлі каронавірус: Каб ведаў, што са мной такое, я б адразу пайшоў у паліклініку

На пытанне, дзе ён мог заразіцца каронавірусам, у яго няма дакладнага адказу.

Раніцай 28 лютага стала вядома, што ў студэнта Беларускага нацыянальнага тэхнічнага ўніверсітэта выявілі каронавірус, піша tut.by. Маладзёна клічуць Парса, ён з Ірана, другі год знаходзіцца ў Беларусі і вучыцца на механіка-тэхналагічным факультэце, займаецца спортам. «Калі б я ведаў, што ў мяне вірус, я б адразу пайшоў да лекараў, - кажа малады чалавек, які вельмі перажывае, што мог кагосьці заразіць. - Але са здароўем у мяне ўсё было добра, толькі тэмпература 37,1».

Цяпер Парса знаходзіцца ў інфекцыйнай бальніцы і адчувае сябе добра. Тэмпература ў яго 37,4. На пытанне, дзе ён мог заразіцца каронавірусам, у яго няма дакладнага адказу. Хутчэй за ўсё, мяркуе, гэта здарылася ў Азербайджане, пакуль ён 20 гадзін чакаў самалёт у аэрапорце.

Нягледзячы на тое, што ў Іране была зафіксаваная ўспышка каронавіруса, малады чалавек упэўнены: заразіцца ў сваёй краіне ён не мог. Там, распавядае, праводзяцца ўсе неабходныя прафілактычныя дзеянні.

- Мая сям'я жыве ў маленькім горадзе. Калі б там быў у кагосьці вірус, гэта адразу б стала вядома, - дзеліцца меркаваннем малады чалавек. - Мае родныя адчуваюць сябе добра. Мая сястра ўжо два тыдні не ходзіць у школу. Калі я прыехаў на вакацыі, мама не выходзіла з дому. Усе карыстаюцца маскамі і адмысловымі гелямі. Да таго ж мая стрыечная сястра працуе ў аптэцы, а брат у Міністэрстве аховы здароўя, яны сочаць за маёй сям'ёй, сочаць за іх тэмпературай. Мае блізкія здаровыя.

У Беларусь Парса прыляцеў 22 лютага. Тэмпературы ў яго не было. У панядзелак і аўторак ён, як звычайна, пайшоў на пары. У сераду і чацвер заняткі прапусціў. Кажа, у яго былі праблемы з дакументамі і ён іх вырашаў.

- У кожным універсітэце ёсць кіраванне, якое працуе з замежнымі студэнтамі. Яны мне патэлефанавалі, сказалі: усіх, хто нядаўна прыехаў у Беларусь, просяць звярнуцца ў паліклініку, - вяртаецца да тых падзей суразмоўца. - У чацвер я пайшоў у паліклініку.

На той момант, успамінае малады чалавек, тэмпература ў яго была 37,1. Хоць, прызнаецца, ён нават не ведаў, што яна ў яго ёсць. У студэнцкай паліклініцы яго агледзелі, усё, успамінае, было нармальна. Але праз тэмпературу для падстрахоўкі наважылі адправіць у «інфекцыёнку». Парса адразу ж паехаў туды.

- Дыхаў я нармальна, кашлю не было, горла не балела. Слабым ці стомленым я сябе не адчуваў, - апісвае свой тагачасны стан замежнік. - Таму яны зрабілі мне тэст і адпусцілі дадому.

Бліжэй да паўночы яму ператэлефанавалі, паведамілі, што тэст паказаў станоўчы вынік. Прыкладна а 00.20 за маладым чалавекам прыехала хуткая.

- Я жыву ў 13-м інтэрнаце, але пасля вяртання быў там два разы дзесьці па паўгадзіны. Некалькі дзён я жыў у сваёй дзяўчыны, учора мы падалі заяву ў ЗАГС, - распавядае суразмоўца. - З кватэры дзяўчыны мяне і забіралі.

Разам з Парсам у «інфекцыёнку» павезлі і дзяўчыну, а таксама яе бацькоў і стрыечную сястру. У гэтай жа бальніцы знаходзяцца і некаторыя аднагрупнікі замежніка.

- З імі ўсё добра. У некаторых тэмпература нават 36,5, - распавядае суразмоўца. - Ва ўсёй гэтай гісторыі я адчуваю сябе вінаватым. Калі б я ведаў, што са мной такое, я б адразу пайшоў у паліклініку.

Хлопец цяпер знаходзіцца ў асобным боксе. Бокс падобны на аднапакаёвую кватэру. Тут ёсць і душ, і туалет. Лекары да яго заходзяць у спецыяльных касцюмах. Яму зрабілі тры аналізы, ежу перадаюць праз акенца.

- Тут усе вельмі добра выконваюць сваю працу, - просіць ён перадаць дзякуй медыкам. - Кормяць смачна. Давалі кашу, суп, салату, макароны.

З дзяўчынай яны маюць зносіны толькі праз сацыяльныя сеткі і праз тэлефон. На сувязі Парса і з роднымі з Ірана. Яны, распавядае ён, падбадзёрваюць: «Ты спартыўны, здаровы, усё пройдзе».

- Я таксама ўпэўнены, што гэта пройдзе, - кажа суразмоўца, але не хавае: маральна яму цяпер вельмі цяжка.

- Я хачу сказаць вялікі дзякуй усім беларускім людзям за тое, што яны падтрымліваюць мяне, - ён просіць абавязкова напісаць гэтыя словы. - Мне даслалі дзесьці тысячу паведамленняў. У мяне ледзь тэлефон не зламаўся. Пішуць: «Трымайся, не хвалюйся, усё будзе добра». У асноўным пішуць па адным сказе. Хай столькі, але мне ўсё роўна вельмі прыемна.