Ён даскачацца

Раней справа датычылася досыць абстрактных пытанняў для многіх людзей.

Сумленных выбараў, свабоды слова і пераследу актывістаў. Цяпер - жыцця і здароўя кожнага чалавека. А нам пачалі распавядаць пра «мыйце рукі», эканамічную немэтазгоднасць і стратны для эканомікі крок. Такое дарма не праходзіць. Больш за тое, яшчэ і нібы на злосць робяць. Знаёмыя распавядаюць, што яны б самі вельмі хацелі адправіць вучняў і студэнтаў на дыстанцыйнае навучанне і спадзяваліся, што змогуць зрабіць гэта негалосна. А вось і вялікая ўсім дуля з маслам - наадварот, патрабуюць працы ў звычайным рэжыме і яшчэ правяраюць. Начальнічкі... Яшчэ правяраць прыходзяць.

Аргументы двух санэпідэмічных дам не пераконваюць, як мінімум. Яны кажуць пра поўны кантроль за сітуацыяй, таму што адсочваюць кантакты 1 і 2 узроўняў вядомых хворых. А я дакладна ведаю, што нават на мяжы правяраюць далёка не ўсіх. І ў інтэрнэце поўна апавяданняў людзей, якія хацелі прайсці тэсты на каронавірус, але ім адмаўляюцца даць такую магчымасць нават платна. Пра бясплатна гаворкі тым больш няма. Грошай, ці бачыце, у дзяржавы на ўсіх не хопіць. На хакейныя турніры, лядовыя палацы, спецбальніцы і Венскія балі грошы ёсць. На тэсты - няма. А адсочваць толькі вядомыя выпадкі - гэта паказуха. Атрымліваецца, што яны практычна не працуюць з некрытычным распаўсюджваннем віруса.

Размовы пра тое, што дзеці і моладзь не хварэюць, не выклікаюць нічога, акрамя млоснасці. Дзеці з'яўляюцца пераносчыкамі віруса. Яны цесна маюць зносіны адзін з адным. Улады будуць дапытваць кожнае дзіця, з кім ён гуляў? Яны будуць выбудоўваць усе кантактныя ланцужкі?

Ведаеце, падыход Лукашэнкі да папярэджання эпідэміі да болю нагадвае рэакцыю на выступы апазіцыі: па магчымасці рабіць выгляд, што прычын для абурэння няма, адсочваць асобныя ачагі і ўрэшце заявіць, што менавіта міліцыя з'яўляецца яго апорай. Тэарэтычна адзіным лагічным працягам такой палітыкі можа быць толькі замоўчванне выпадкаў захворвання і ўтойванне сапраўдных дыягназаў. Уласна, гэта тое, што адбываецца ва ўсіх сферах нашага жыцця, ад дзедаўшчыны ў войску да забароны незалежных сацыялагічных даследаванняў.

Цынізм зашкальвае. І, відавочна, разлік на самы зручны для ўлады сцэнар: вірус максімальна распаўсюджваецца, дыягназы - грып і звычайная пнеўманія, пік захворвання праходзіць, улады становяцца ў гордую позу і заяўляюць, што яны сваімі дзеяннямі прадухілілі паніку і наогул у нас свой, асобны беларускі шлях. Мяркую, што гэта нават і пракоціць. Але пракоціць цаной здароўя і жыццяў нашых з вамі. І нагадвае гэтая «стратэгія» Другую сусветную вайну, калі Гітлера завалілі трупамі савецкіх салдат, а цяпер 75 гадоў святкуюць гэта ў ганарлівай позе пераможцы. Безумоўна, розніца ў маштабах, але падыход той жа.

Адзіны выдатны момант, які я ўбачыла пакуль - гэта адказ на наша з вамі першае пытанне Румасу (колькі апаратаў ШВЛ ёсць у краіне). Санэпідэмічныя дамы менавіта з адказу на гэтае пытанне пачалі сваю прэс-канферэнцыю. 1500. Ужо нешта.

А пакуль проста паслухайце зварот Уладзіміра Зяленскага да ўкраінцаў. Для параўнання.

І так. У мяне зараджаецца нясмелая надзея, што цяпер большасць людзей пачнуць разумець, што сістэму прыняцця рашэнняў у краіне трэба мяняць (а гэта і ёсць палітыка, між іншым). І што людзі перастануць паўтараць слова «паніка», таму што ўбачаць у нашым абурэнні патрабаванне рэформаў.

Вольга Маёрава, прэс-служба грамадзянскай кампаніі «Еўрапейская Беларусь»