Каранавірус і СНІД: падабенства і адрозненні

Спецыялісты параўналі дзве эпідэміі.

"(...) Між СНІДам і каранавірусам ёсць шмат агульных рыс, хоць цяперашняя эпідэмія несувымерная з эпідэміяй ВІЧ-СНІДу. СНІД з'явіўся ў асяроддзі пэўных меншасцяў (афрыканцы, гаіцяне, наркаманы, геі), а COVID-19 тычыцца ўсяго насельніцтва. З моманту свайго з'яўлення ВІЧ закрануў больш за 74 млн чалавек ва ўсім свеце, але ён не выклікаў эканамічнага, фінансавага і шпітальнага краху ў сусветным маштабе", - піша Дыдзье Лестрад, журналіст, пісьменнік, актывіст у барацьбе са СНІДам і заснавальнік арганізацыі Act Up, - у выданні slate.fr (пераклад - inopressa.ru).

"Насельніцтва напалоханае і сядзіць на карантыне, але гэты страх не мае нічога агульнага з візуальнай панікай, выкліканай першымі выпадкамі СНІДу, а таксама са страшэннай стыгматызацыі як хворых на чуму. Шматлікія даследаванні ў барацьбе са СНІДам доўгі час цярпелі ад скарачэння бюджэтаў, тады як COVID- 19 карыстаецца правам "чаго б гэта ні каштавала", якое ўжываецца пры абвяшчэнні медыцынскай і сацыяльнай вайны", - адзначае аўтар артыкула.

"Аднак цяперашні вірус мае новыя аспекты бедства, такія як немагчымасць для сем'яў і сяброў наведваць хворых у шпіталі альбо абмежаванне колькасці людзей на пахаванні, што з'яўляецца беспрэцэдэнтнай з'явай. Той факт, што людзі з сімптомамі павінны самі кіраваць сваім здароўем (у кантакце са сваім лекарам), таксама з'яўляецца крыніцай беспрэцэдэнтнай трывожнасці", - падкрэслівае журналіст.

"Нарэшце, недаступнасць масак, набораў для скрынінга, адсутнасць эталоннага лячэння, вакцыны і нявызначанасць у дачыненні да спосабаў заражэння... Усё гэта нагадвае пра СНІД. І крыніца крызісу застаецца той жа, якой яна была сорак гадоў таму: дрэннае прадбачанне з боку заходніх краін , адсутнасць каардынацыі з боку дзяржаў, якія выкарыстоўваюць розныя стратэгіі. Еўропа з'яўляецца глабальным асяродкам эпідэміі, але яна не ў стане зрабіць дастатковую колькасць масак", - нагадвае аўтар публікацыі.

"Як і ў выпадку са СНІДам, Злучаныя Штаты шукаюць вінаватых, трубячы аб замежным паходжанні хваробы (Трамп кажа пра "кітайскі вірус"), тады як адміністрацыя Рональда Рэйгана выганялі ВІЧ-інфікаваных людзей са сваёй тэрыторыі. Як і ў выпадку са СНІДам, Вашынгтон абяцае неажыццяўляльныя захады (...). Падобна сітуацыі са СНІДам, адны краіны вельмі вынаходліва змагаюцца з каранавірусам, тады як іншыя, напрыклад Расея, на сённяшні дзень абвясціла толькі пра адну смерць ад каранавіруса і фабрыкуюць дэзінфармацыю з тым, каб дыскрэдытаваць Захад. Нагадаем пра ашаламляльны крах у барацьбе са СНІДам у гэтай краіне, адзінай, дзе эпідэмія працягвае прагрэсаваць: у 2018 годзе там было 37 тысяч смерцяў ад СНІДу. І было дыягнаставана 103 тысячы новых выпадкаў заражэння для папуляцыі на 1,1 млн ВІЧ-інфікаваных", - гаворыцца ў артыкуле.

"(...) Вялікая розніца паміж цяперашняй эпідэміяй і эпідэміяй СНІДу ў выказваннях хворых. Апошнія выказваюць сваё меркаванне ў сацыяльных сетках, і іх паведамленні становяцца ўсё больш трывожнымі, але на сёння на пярэдні план выходзяць лекары і медперсанал. Таму што за тры дзесяцігоддзі камунікацыя медыцынская супольнасць цалкам змянілася. Дзякуючы ВІЧ прадстаўнікі медыцынскай прафесіі ўсвядомілі неабходнасць празрыстасці", - гаворыцца ў артыкуле.

"(...) Неўзабаве выказванні хворых, несумненна, апынуцца ў цэнтры другога перыяду эпідэміі. У якасці рэальнага апісання пакут выступяць менавіта сведчанні пацыентаў і іх сем'яў. Смуткаваць аб тых, хто памёр, стане ўсё цяжэй з гуманнай пункту гледжання, і гэта пагоршыць цяжар ізаляцыі. Абуранасць гарадскіх і бальнічных лекараў з нагоды браку масак і скрынінгавых тэстаў абавязкова перакінецца на насельніцтва, якое разумее, што такі дэфіцыт ідзе насуперак з рэкамендацыямі САЗ, якая рэкамендуе "тэставаць, тэставаць, і тэставаць людзей". Наспявае скандал з-за няўмелага выкарыстання запасу масак і тэстаў, і ён можа выліцца яшчэ да заканчэння крызісу, хоць на сёння папулярнасць кіраўнікоў дзяржаў расце", - каментуе Лестрад.

"(...) Сюды дадаецца сітуацыя з найбольш уразлівымі людзьмі, а не толькі асоб сталага ўзросту. Вымушаныя самі сябе засцерагаць зняволеныя, беспрацоўныя, бяздомныя, сэкс-работнікі. Арганізацыя Act Up ужо абараняла такія маргіналізаваныя групы насельніцтва. Як і СНІД, COVID- 19 пагаршае сацыяльную няроўнасць паміж тымі, хто можа абараніць сябе, і тымі, хто вымушаны працаваць або знаходзіцца на дварэ. Тут прысутнічае і палітычная рызыка, паколькі ў Францыі ўжо больш за год адзначаецца ўсплёск сацыяльных хваляванняў, звязаных з неўладкаванасцю", - аналізуе аўтар артыкула.

"СНІД падсілкоўваў і стымуляваў самае вялікі і ваяўнічы рух у медыцыне канца XX стагоддзя. Зараз за фармацэўтычнай прамысловасцю зноў сталі сачыць з усіх бакоў. Урады даюць абяцанні, якія яны не ў стане выканаць. З кожным днём нарастае абурэнне сярод медыцынскіх работнікаў. У прэсе паведамляецца аб існых супярэчнасцях і няўвязках. Памнажаецца лік петыцый. Сабраны ўсе кампаненты для ўзнікнення сацыяльнага ўзрушэння, якое пагражае ператварыцца ў палітычнае. А пік інфекцыі яшчэ наперадзе", - рэзюмуе Дыдзье Лестрад.