28 сакавiка 2024, Чацвер, 20:31
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

«І што мы бачым? Спалоханага дзядка»

20
«І што мы бачым? Спалоханага дзядка»
АЛЬФРЭД КОХ

Ну як жа так, правадыр?

Былы расейскі віцэ-прэм'ер Альфрэд Кох ацаніў дзеянні Крамля ў крызісны перыяд.

«Нас дваццаць гадоў кармілі вобразам нешматслоўнага тэхнакрата, бадзёрага, спартовага, разумнага і жорсткага кіраўніка. Чалавека планетарнага маштабу і неверагоднай волі. Апавядалі з кожнага праса, як нам усім пашанцавала, – піша ў “Фэйсбуку” Альфрэд Кох. – Бо ён не трывае разгільдзяйства, у яго муха не праляціць, у яго ўсё выразна і ясна, усё працуе як гадзіннічкі. Ды ён і сам увесь такі сабраны, канкрэтны, усе лічбы трымае ў галаве, кожную праблему вывучае дасканала. І ўвогуле: за што ні бярэцца – усё ў яго атрымліваецца. Так што з ім – не прападзем...

І вось гадзіннік прабіў. Крызіс настаў. Эпідэмія і рэзкае падзенне коштаў на нафту. У знясіленай шасцігадовай рэцэсіяй краіне. Усё ў адным флаконе.

Мацуйся, правадыр! Твой выхад. Пакажы нарэшце нам клас! Нам пра цябе апавядалі такія цуды... Ужо ж ты не падкачай. Колькі мы аддалі ўсяго, а перш за ўсё 20 гадоў свайго жыцця, дзеля таго, каб бачыць гэты паказальны выступ... Ну! Давай, герой!

І што мы бачым? Спалоханага, скурчанага на крэсле дзядка, які ўжо трэці раз за тыдзень выступае ў тэлевізары і нясе нейкую непатрэбную бздуру? Прычым кожны раз спазняецца і відаць, што зусім не гатовы, разгублены і млявы...

Ніводнай сапраўднай пастановы. Ніводнай дакладнай ацэнкі. Нічога, што магло б сапраўды дапамагчы ў развязанні крызісу.

Цалкам відавочна, што ніякай праграмы барацьбы з эпідэміяй у яго няма. Цалкам ясна, што ён ніяк не чакаў тых вынікаў, якія ён атрымаў, пачаўшы коштавую вайну на нафтавым рынку. Цалкам ясна, што ён яшчэ не ўсвядоміў рэальнага маштабу крызісу, у які звалілася Расея.

І раптам усім стала ясна, што ён не ведае што рабіць. Больш за тое: ніякай вертыкалі ўлады няма. Што ўсё гэта сімулякры, гліняныя балваны, а не ўладныя інстытуты. Што дзяржава разбураная і згнілая. Што на любое знешняе ўздзеянне яна можа адказаць толькі актывізацыяй паліцэйшчыны і “ўзмацненнем жорсткасці прапускнога рэжыму”. Што ў нацыі няма таго, вакол каго можна было б “згуртавацца ў час выпрабаванняў”...

А ёсць толькі вось гэты спалоханы дзядок, які цяпер зноў некуды схаваецца і прадоўжыць нас карміць тэлевізійнымі кансервамі, а замест сябе выставіць бездапаможнага Мядзведзева, які будзе казаць круглыя словы, роўна трымаць галоўку і цокаць абцасікамі...

І праз дваццаць гадоў шчаснага кіравання расейцы раптам пачынаюць разумець, што ніякай дзяржавы ў іх няма і блізка. Што ў крызіс, калі нястача і смерць навіслі над кожнай сям'ёй, у іх няма нікога, на каго яны маглі б спадзявацца. Што ўся гэтая плойма дармаедаў, якую за іх кошт выгадаваў Пуцін, ім не памочнік, а нават наадварот – вораг і нахлебнік. І што з гэтай ямы яны павінны будуць выбірацца самі...»

Напісаць каментар 20

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках