«У Серабранцы забралі жанчыну ў боксе, потым пачаліся смерці ад каранавіруса»

Менчукі не давяраюць уладам і прытрымліваюцца правілаў Народнага карантыну.

Крамы, якія рабілі грошы на модзе і імпульсіўных пакупках, прадавалі ўражанні і эмоцыі, цяпер з цяжкасцю змагаюцца за выжыванне. Бо самае яркае ўражанне апошніх месяцаў - пандэмія, а адзіная эмоцыя, якая кіруе пакупніком, - страх перад найбліжэйшай будучыняй. Менчукі сядзяць па хатах, імкнуцца выдаткоўваць грошы ў анлайне і толькі па неабходнасці. Паводле даследавання Google, наведвальнасць гандлёвых цэнтраў у Беларусі скарацілася на 14%. Гучыць памяркоўна, калі не глядзець на гэта ўжывую: большасць наведвальнікаў займаюць чаргу ў абменнік, аптэку і па прадукты. У астатнім гандлёвыя цэнтры больш нагадваюць прывіды. Onliner прайшоўся па некалькіх пунктах, пагаварыў з наведвальнікамі і распытаў прадаўцоў, як яны збіраюцца выжываць у гэтай сітуацыі.

Gallileo

Невялікі гандлёвы цэнтр Gallileo, размешчаны каля чыгуначнага вакзалу, у звычайныя дні кішыць наведвальнікамі, як мурашнік, але цяпер у ім амаль няма людзей. У краме TerraNova, дзе прадаюць танную моду і ў любы час дня можна застаць доўгую чаргу ў прымерачную, пуста: рэдкі пакупнік у медыцынскай масцы ходзіць паміж шэрагамі з адзеннем.

- Па маіх адчуваннях трафік упаў дзесьці на 60-70%, - кажа адміністратарка Кацярына. - І гэта працягваецца ўжо трэці тыдзень. Па-мойму, мы нават на акупляльнасць не выходзім. Проста чакаем, калі абвесцяць карантын і мы перастанем працаваць сабе ў страту. Скарачэнняў у нас, на шчасце, не было: па збегу абставін, яшчэ да сакавіка мяняўся штат, і мы не паспелі набраць новых людзей. Цяпер, вядома, ужо не набіраем, таму што працы няма: мы адкрываемся, стаім і закрываемся.

Пара столікаў занятая на фуд-корце. Звяртаем увагу на двух дзяўчат, адна з якіх - у медыцынскай масцы. Дзяўчат клічуць Даша і Паліна, і ў гандлёвым цэнтры яны вымушана - на працы.

- Працуем на другім паверсе на астраўках. Самае рызыковае месца тут, таму што людзі праходзяць міма і ўсе бактэрыі ляцяць на нас. Гандаль ідзе вельмі дрэнна. Наведвальнікаў амаль няма. Звычайна людзей утрая больш. Ды што казаць, мы і самі, акрамя працы, стараемся нікуды не хадзіць. І людзей просім: «Сядзіце дома». Проста чакаем каманды зверху - калі ўвядуць карантын, і ўсё гэта зачыніцца.

- Паток кліентаў упаў, напэўна, у восем разоў, - распавядае Вольга, адміністратарка крамы Sister's. - Кіраўніцтва думае скараціць гандлёвыя гадзіны, але пакуль працуем у штатным рэжыме. Уводзім акцыі, зніжаем цэны на ўвесь тавар, па некаторых назвах нават ніжэй за закупачныя цэны, змагаемся за кожнага пакупніка.

У вітрыне крамы Mark Formelle - манекен у шматразовай масцы. Сённяшнюю пастаўку такіх масак разабралі ўсяго за паўдня. Кошт маскі з узорам - 5,99 рубля, без прынта - 3,49. Нам паказваюць апошнія два асобнікі, на адным з якіх цытата Дастаеўскага - «Маўчаць добра, бяспечна і прыгожа», увянчаная зялёненькім каранавірусам.

- Раней маскі былі ў двух колерах: чорныя і белыя. Зараз засталіся толькі «Элечка» белага колеру, астатняе раскупілі. Маскі - самы хадавы тавар. Яны ўваходзяць у апошнюю літаратурную калекцыю, прысвечаную Дню пісьменніка. Калекцыя выйшла 3 сакавіка, і яе вельмі хутка разбіраюць, хоць наплыў кліентаў цяпер скараціўся. Мы спецыяльна замяралі актыўнасць у суботу ўвечары - чэк быў раз у паўгадзіны.

«Дзеці гуляюць, робяць сэлфі... Гэта ж вар'яцтва!»

У холе кінатэатра Silver Screen наведвальнікаў няма зусім, калі не лічыць двух школьнікаў, якія закідваюць баскетбольныя мячы ў кальцо гульнявога аўтамата. Хлопцаў клічуць Арцём і Захар, і сёння яны ўпершыню выбраліся ў горад за час школьных канікул.

- Мы жывём у Серабранцы. Нядаўна па інтэрнэце разляцелася фатаграфія, як у нас на раёне забралі жанчыну ў боксе. Потым пачаліся смерці ад каранавіруса. Бацькі спалохаліся, і мае аднакласнікі цяпер сядзяць дома. З панядзелка па чацвер сядзеў дома і я, але сёння мама зрабіла выключэнне і дазволіла прыехаць сюды.

- Я жыву ў інтэрнаце непадалёк, прыйшоў па батарэйкі, - кажа Вадзім, студэнт у медыцынскай масцы, якога мы сустрэлі на іншым паверсе. - Потым зайду ў прадуктовы - і назад, у інтэрнат. Мы стараемся менш кантактаваць з людзьмі - ходзім толькі ва ўніверсітэт на заняткі і ў краму па ежу. Добра калі мы перахварэем - з намі нічога не будзе. Але дома бацькі, ва ўніверсітэце выкладчыкі. Таму стараемся выходзіць толькі ў масцы і па неабходнасці.