«Прыйшла ў палiклiнiку з гаймарытам, аказалася кантактам першага ўзроўню»

Цяпер мянчанка ляжыць у шпіталі без дапамогі оталарынголага.

На вайне як на вайне. Рэспубліканская медыцына прама цяпер шукае баланс паміж барацьбой з каранавірусам і барацьбой з сотнямі іншых дыягназаў. Прадказальна атрымліваецца не заўсёды. Мянчанка Таццяна пайшла ў паліклініку са скаргамі на гаймарыт, а ў выніку як мінімум на тыдзень трапіла ў палату першых кантактаў, дзе дапамогі оталарынголага дачакацца вельмі складана, піша «Онлайнер».

Вось яе аповед пра тое, што адбываецца прама цяпер.

«Я не хацела б крыўдзіць лекараў, яны змагаюцца цяпер як могуць, і ў іх ёсць свае інструкцыі. Але і я аказалася ў абсурднай сітуацыі, - распавядае Таццяна. І прызнаецца, што лепш бы пакуль наогул не звярталася нікуды, заняўшыся самалячэннем. - У мяне адзін-два разы на год, звычайна па восені і вясне, бывае гаймарыт. На жаль, і сёлета праблема мяне бокам не абмінула. Другога красавіка пачалося. Я стала піць традыцыйныя лекі. Праз два дні паднялася тэмпература - адказала на яе прыёмам антыбіётыка. Яшчэ праз два дні не вытрымала і пайшла ў паліклініку.

Усе пацыенты з тэмпературай ў 25-й паліклініцы Менска павінны праходзіць праз асобны ўваход, гэта была мая першая памылка.

Лекар спытала, якія ў мяне скаргі. Я шчыра сказала, што ў мяне асноўная праблема гаймарыт, павышэнне тэмпературы, ну і трохі пакашліваю. Яна паслухала і накіравала на флюараграфію, пасля якой лекарка выявіла левабаковую пнеўманію: едзьце ў бальніцу, заадно і гаймарыт там вылечыце. Выклікалі хуткую і павезлі ў 2-ю бальніцу.

Там мне зрабілі рэнтген лёгкіх і пазух носа. Вынік: левабаковая пнеўманія, а гаймарыту няма. Доктар мяне пераканала ў неабходнасці легчы ў шпіталь на фоне COVID-19. Другая памылка - я легла.

У палату я трапіла гадзіны ў чатыры дня. Увесь гэты час я не піла свае лекі і не рабіла ніякіх працэдур для лячэння гаймарыту, бо пры сабе ў мяне нічога не было (я ж ішла ў паліклініку да оталарынголага). Прыйшоў лекар па палаце і ніякай пнеўманіі не ўбачыў.

Сказаў, раз ужо прыехала, давайце заўтра з раніцы зробім здымкі яшчэ раз, а заадно аналіз на COVID-19 і выпішам вас. Трэцяя памылка. Трэба было бегчы адтуль на злом галавы.

Раніцай я здала аналізы, зрабілі рэнтген. Пнеўманіі не аказалася, затое выявілі двухбаковы гаймарыт: «Вам тут рабіць няма чаго, вам патрэбны оталарынголаг».

Праз 10 хвілін вяртаецца лекар, і пачынаецца страшны сон: вас усіх пераводзяць у іншую бальніцу, так як вы, пяць чалавек, - кантакты 1-га ўзроўню, а чалавек з каранавірусам - у 6-ю бальніцу. На мае просьбы адпусціць мяне ў самаізаляцыю - катэгарычнае не: «Сыдзеце - вас з міліцыяй прывязуць».

Я плакала і раўла, казала, што ў мяне двое дзяцей, малодшай толькі 6 гадоў. Стан майго гаймарыту ўсё пагаршаўся.

Мае аналізы на каранавірус былі адмоўнымі, і з «двойкі» мяне павезлі ў Менскі скурна-венералагічны дыспансер да кантактаў 1-га ўзроўню.

Я зноў прасілася адпусціць мяне дадому. Чаму адразу, як толькі вы ўбачылі, што здымак няправільна інтэрпрэтавалі ў прыёмным пакоі і ніякай пнеўманіі ў мяне няма, не сказалі мне: «Дзяўчынка, бяжы адсюль, праблем процьма». Казала, што мне патрэбны оталарынголаг і спецыялізаванае лячэнне, якое я не атрымліваю ўжо трэці дзень. Адказалі, што ў скурна-венералагічным оталарынголага няма, але мне напішуць у эпікрыз неабходнасць яго кансультацыі.

Прывезлі ў дыспансер і сказалі ісці ў вялікую палату. Зайшла. Там бокс на дзве палаты. У адной пяць ложкаў, у другой - два. Думаю, ідзіце вы... расклала там, дзе два ложкі. Праз гадзіну ў суседнюю паклалі чацвярых, аднаго з высокай тэмпературай. Заснула пад абязбольвальнымі сродкамі.

Дагэтуль оталарынголаг да мяне не прыходзіў. Мяне лечаць дэрматавенеролаг. Сяджу ў палаце пакуль адна - нікуды не выходжу. Адна дачка чакае мяне з мужам (пайшоў за свой кошт у адпачынак), малодшай сказалі - мама ў працоўнай выправе.

Я думаю, што такі карантын - гэта злачынства. Калі мне пашанцавала і я не заразілася ў «двойцы», то мае шанцы тут толькі выраслі. Тут шмат свабодных месцаў, але навошта ўсіх разам селяць у адну палату.

І не разумею, чаму я не магу пайсці на самаізаляцыю дадому, а мэр Наваполацка можа».