29 сакавiка 2024, Пятніца, 8:09
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

«Адказ прыйшоў на 13-ы дзень! Я была ў шоку!»

1
«Адказ прыйшоў на 13-ы дзень! Я была ў шоку!»
ФОТА: DPA

Жыхарка Баранавічаў распавяла, як у яе сям'ю прыйшоў COVID-19.

З канца красавіка да 12 траўня 60-гадовая жыхарка Баранавічаў Святлана чакала выніку тэсту на COVID-19 у сваёй паджылай маці. Значыць, увесь гэты час сямейнікі захварэлай маглі без усялякіх абмежаванняў выходзіць з дома і заражаць іншых. З чаго ўсё пачыналася і чаму так атрымалася? - Святлана распавяла intex-press.by гісторыю сваёй барацьбы за здароўе.

Першай захварэла мама

9 красавіка маю 79-гадовую маму забралі ў лякарню з падазрэннем на інсульт. Абследаванне і лячэнне яна праходзіла ў неўралагічным аддзяленні для хворых з інсультамі ў гарадской лякарні.

Інсульт не пацвердзіўся, мама ішла на папраўку. Але 19 красавіка яна распавяла, што ў яе паднялася тэмпература. У мяне адразу мільганула думка пра каранавірус, мне ўжо тады неяк не па сабе стала.

Але 22 красавіка патэлефанавала мама і сказала, што яе выпісваюць. Я адразу спытала пра тэмпературу, а яна адказала, што ўсё нібыта нармальна. Я выклікала таксоўку, маму прывезла дадому і адразу дала ёй градуснік. Вынік - 37,7.

З кожным днём маме станавілася ўсё горш. Я і лекара на дом выклікала, і «хуткую». Яны прыязджалі, слухалі яе, казалі, што «нічога няма, у лёгкіх нічога не чуваць», прызначалі лячэнне, але яно не дапамагала. Тэмпература падымалася вельмі высокая, з'явіліся ваніты, мама наогул перастала есці. 29 красавіка я зноў выклікала «хуткую», і маму паклалі ў гарадскую лякарню №2. 30 красавіка ў яе ўзялі мазок на каранавірус.

Стала горш астатнім

Нам з мужам стала горш на наступны дзень пасля таго, як маму шпіталізавалі. 30 красавіка я ёй адвезла перадачу ў лякарню, еду дадому і адчуваю, што са мной нешта не тое.

Прыехала - у мужа таксама выгляд нейкі нездаровы. Ён увесь чырвоны, сонны, хоць днём раней ніколі не клаўся спаць. Вымерала тэмпературу. У мужа - 37,5, у мяне - 37,3. А вечарам яна стала яшчэ вышэйшай. Потым у Івана (муж Святланы) з'явілася дыярэя, невялікі кашаль, часта ўзнікалі прыступы страху, а тэмпература падымалася вышэй за 38.

2 траўня пагоршыўся стан і майго 87-гадовага бацькі.

«Калі няма пнеўманіі - у лякарню не кладуць»

Івану, калі можна так сказаць, яшчэ пашанцавала - ён перанёс усё гэта за тры дні. А я мучылася блізу два тыдні. Вельмі балелі вочы і паміж лапаткамі, была жудасная сухасць у роце, тэмпература падымалася да 39 градусаў. Я выклікала лекара на дом, але прызначаныя лекі (сродкі ад кашлю, антыбіётыкі, парацэтамол і т.п.) не дапамагалі. 6 траўня, калі стала зусім дрэнна, дзеці патэлефанавалі і прымусілі выклікаць хуткую дапамогу.

У лякарні ў мяне ўзялі аналізы, зрабілі здымак. Праз пару гадзін, ужо ўначы, у прыёмны пакой прыйшла лекарка. Спачатку яна стала аглядаць іншую жанчыну. З вонкавага выгляду ёй было яшчэ горш, чым мне. Чую, хворая распавядае лекарцы, што ў яе тэмпература трымаецца дзесяць дзён, дыярэя, што не можа ні есці, ні піць. Але яе адпускаюць дадому, бо няма пнеўманіі, то ў лякарню не кладуць. Мяне таксама адправілі: сказалі, каб востры бранхіт лячыла дома.

«Намагла, каб бацьку зрабілі здымак»

11 траўня я выклікала лекара для бацькі. Бачыла, што яму лепш не становіцца. Лекарка прыйшла пасля 10 гадзін вечара - вельмі стомленая, закатаваная. Паслухала - хрыпаў няма. Але я намагла на тым, каб бацьку зрабілі здымак. Лекарка сказала прыйсці да яе па накіраванне на наступны дзень. Мы так і зрабілі. Вынік - у бацькі двухбаковая пнеўманія, яго паклалі ў анкалогію.

«Адказ прыйшоў на 13-ы дзень»

Стомленая, хворая, я прыязджаю дадому, а мне тэлефануюць і кажуць, што каранавірус у мамы пацвердзіўся. Адказ прыйшоў на 13-ы дзень! Я была ў шоку!

На наступны дзень з раніцы патэлефанавалі і сказалі, што ў нас з мужам прыедуць браць мазок на каранавірус. Праз нейкі час пазванілі ў дзверы. Я падумала, што рабіць тэст. Але не. Нас з міліцыяй прыйшлі правяраць як кантактаў першага ўзроўню. Гэта значыць, калі мы хварэлі, нікому не патрэбныя былі. А які сэнс нас кантраляваць тады, калі з моманту апошняй сустрэчы з заражанай мамай прайшло ўжо два тыдні? Увесь гэты час мы маглі хадзіць і заражаць іншых!

«Павінны сядзець дома пад наглядам»

У той дзень, 13 траўня, мазкі ў нас з мужам узялі. Але, мяркуючы з усяго, іх вынікі прыйдуць яшчэ не хутка. Імаверней за ўсё, мы ўжо перахварэлі, але цяпер павінны сядзець дома пад наглядам. І не дай бог нам куды-небудзь выйсці. Гэта добра, што мы ўжо пенсіянеры, не трэба пра лісткі непрацаздольнасці думаць.

15 траўня ў лякарні паўторны тэст узялі ў мамы, прыкладна ў гэты ж час мазок ўзялі і ў бацькі. Можа, да чэрвеня вынікі будуць. Але маму выпісалі з лякарні 21 траўня, а бацьку выпісваюць 22 траўня. Нягледзячы на тое, што вынікаў тэстаў няма.

«Крыўдна, што нам шмат чаго не кажуць»

Як каранавірус прыйшоў у нашу сям'ю? Найбольш імаверна, што яго нам «прывезла» мама з лякарні. Вось так жывеш і не ведаеш, адкуль «прыляціць». А вось нядаўна патэлефанавалі газаўшчыкі і сказалі, што прыйдуць аглядаць газавае абсталяванне. Я ім кажу, што ў нас каранавірус, але рэакцыі ніякай – сказалі, гэта нічога не мяняе.

Вельмі дрэнна, што тэсты робяць так доўга і тое, што мазкі бяруць далёка не ва ўсіх, у каго, на мой погляд, іх браць павінны.

Яшчэ крыўдна, што нам шмат чаго не гавораць. Мы не ведаем, колькі чалавек хварэе на каранавірус у Баранавічах, колькі ўжо памерла. Ды і статыстыка ў краіне больш чым сумнеўная. Мы ж не маленькія дзеці, разумеем, што нас усё жыццё падманвалі і цяпер прадаўжаюць гэта рабіць. А праз гэта ў людзей прытупляецца пачуццё адказнасці, яны не думаюць пра бяспеку. А трэба берагчыся. І цяпер гэта трэба рабіць так, як ніколі раней.

Напісаць каментар 1

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках