«Шэсць чалавек з'ехалі ў рэанімацыю, трое – незваротна»

Беларуска з COVID-19 расказала, што адбываецца ў лякарнях Баранавічаў.

Жыхарка Баранавічаў з пацверджаным каранавірусам расказала Intex-press, як захварэла і трапіла ў шпіталь, што там бачыла, як яе – носьбітку вірусу – хацелі выправіць на працу і як яна дамагалася паўторнага тэсту, які ў выніку апынуўся станоўчым.

«Прачытала ваш артыкул пра дзяўчынку, якая стала кантактам першага ўзроўню ў лякарні. І хачу сказаць, што вельмі добра разумею яе маму, таму што сама апынулася прыкладна ў такой самай сітуацыі», – такімі словамі пачала свой аповед жыхарка Баранавічаў Лідзія Барысаўна, якая патэлефанавала ў рэдакцыю Intex-press, каб падзяліцца сваёй гісторыяй і перасцерагчы гараджанаў ад небяспекі, якую, на яе думку, многія недаацэньваюць.

Гісторыя хваробы

Лідзіі Барысаўне – 56 гадоў. Яна працуе ў адным з паштовых аддзяленняў горада, дзе, паводле ейных словаў, у канцы красавіка пачалася сапраўдная эпідэмія.

– Спачатку 25 красавіка захварэў адзін супрацоўнік. Потым 29-га злеглі яшчэ два аператары, на наступны дзень яшчэ адна супрацоўніца да абеду адпрацавала і з тэмпературай пайшла дадому. А 1 траўня тэмпература паднялася ў мяне. Я патэлефанавала кіраўніцтву, таму што ў аддзяленні заставаліся толькі адзін аператар і я, і сказала, што не магу працаваць. Але мяне папрасілі раніцай выйсці хоць бы перадаць справы, – расказвае Лідзія Барысаўна.

Нягледзячы на высокую тэмпературу, яна выйшла ненадоўга на працу, а адтуль на таксі паехала ў паліклініку. Ёй выпісалі антыбіётыкі і выправілі дадому. Але жанчыне станавілася горш, тэмпература не змяншалася, таму праз некалькі дзён яна выклікала «хуткую», якая адвезла яе ў шпіталь.

– Я здала кроў, мне зрабілі здымак, які паказаў запаленне з левага боку. Але лекар выпісаў мне іншы антыбіётык і адправіў да ўчастковага тэрапеўта, – успамінае Лідзія Барысаўна.

«Палата была як перавалачная база»

Хатняе лячэнне не дапамагала, 8 траўня жанчына стала задыхацца і ўвечары зноў патэлефанавала ў 103. На гэты раз яе шпіталізавалі. Паклалі ў палату з кіслародам, адразу кропельніцу паставілі і ўкол зрабілі, таму што тэмпература была высокая. А назаўтра раніцай узялі мазок на каранавірус.

– У маёй палаце ляжалі пяць чалавек. І практычна ні дня ложка не пуставалі. Наша палата была як перавалачная база. Клалі ўсіх запар. За чатыры дні да маёй выпіскі да нас паклалі жанчыну, у якой пацвердзіўся каранавірус, – расказвае Лідзія Барысаўна. – За два тыдні толькі з маёй палаты шэсць чалавек «з'ехалі» ў рэанімацыю, трое, на жаль, беззваротна. Хто ведае, што ў іх было? У лякарні мне давялося пабачыць столькі, што гэтых успамінаў да канца жыцця хопіць. Рэчаіснасць не ідзе ні ў якое параўнанне з тым, што нам кажуць у тэлевізары.

Жанчына праляжала ў лякарні да 22 траўня. Напярэдадні выпіскі яна даведалася, што вынік яе тэсту быў адмоўным. Але паколькі з моманту, калі ў Лідзіі Барысаўны бралі гэты тэст, прайшло шмат часу і ў яе палаце перабывала мноства самых розных людзей, яна для ўласнага заспакаення папрасіла зрабіць паўторны тэст, каб пераканацца, што ў яе няма каранавірусу і яна можа вяртацца дадому і ў калектыў. Але нечакана жанчына атрымала адмову.

– Нашу палату спачатку вяла адна лекарка, вельмі добрая і ўважлівая жанчына, а потым з нейкай прычыны яе памянялі. І гэты новы лекар прыйшоў да мне 22 траўня і сказаў, што мяне выпісваюць і закрываюць бальнічны. Я папрасіла зрабіць мне паўторны тэст, патлумачыла, што ў мяне на працы захварэлі пяць чалавек, у траіх каранавірус пацвердзіўся і я хачу засцерагчы сябе. Але ён сказаў, што не бачыць для гэтага падставаў, – расказвае Лідзія Барысаўна.

З словаў жанчыны, як ні спрабавала яна даказаць, што яе просьба – не блазнота, што яна сапраўды баіцца, што можа быць хворая і можа заразіць іншых людзей, усё было дарэмна.

– Большасць лекараў цяпер, вядома, здзяйсняюць гераічныя дзеянні. Не ўважаючы на ўласны час, яны лечаць людзей, падымаюць іх на ногі. Але з такім, прабачце за выраз, «дубаломам», я сустрэлася ўпершыню, – кажа Лідзія Барысаўна.

Барацьба за тэст

Пасля таго як жанчына зразумела, што ўсе яе ўгаворы і довады бескарысныя, яна надумала шукаць дапамогі на баку. Спачатку патэлефанавала на «гарачую лінію» гарвыканкама.

– Пасля гэтага да мяне зноў прыйшоў лекар, «на размову», але прадаўжаў гнуць сваю лінію. Таму я яму сказала: не пайду з лякарні, пакуль не зробіце паўторны тэст. Я хачу засцерагчы сябе і сваю сям'ю, – кажа жанчына.

Толькі пасля таго як Лідзія Барысаўна тры разы патэлефанавала ў Менск на «гарачую лінію» ў каранавірусе, ёй зрабілі экспрэс-тэст. І ён апынуўся станоўчым.

– Вось тады ўсё забегалі. Хацелі мяне нават у іншую лякарню перавесці, далечвацца. Я кажу, вы ж мне ўжо бальнічны закрывалі, на працу адпраўлялі, што вы цяпер збіраецеся далечваць? – не стрымлівае эмоцый Лідзія Барысаўна. – А ўявіце, калі б я выйшла на працу, да якой мне дабірацца двума аўтобусамі, дадому б гэтую заразу прыцягнула, дзе ў мяне сям'я, унук?

Лідзію Барысаўну ў выніку выпісалі, але бальнічны ёй прадоўжылі. Цяпер яна знаходзіцца на самаізаляцыі (балазе, з жыллём ёй дапамаглі знаёмыя) і чакае паўторнага тэсту, каб канчаткова акрыяць і вярнуцца дадому да сям'ёй. Аднак пасля таго, што ёй давялося ўбачыць і перажыць, яе светапогляд моцна змяніўся.

– Я ўвогуле не люблю скардзіцца, таму што сама працую з людзьмі і ведаю, што ўсякае бывае. Але калі гаворка ідзе пра здароўе, не да цырымоній. Толькі таму, што я наступіла на горла, мне зрабілі гэты тэст. А дзе гарантыя, што кучу іншых людзей так не выпісваюць? – кажа яна. – Сваёй гісторыяй я хачу перасцерагчы іншых людзей, каб яны разумелі, наколькі ўсё небяспечна. І ведалі, што калі людзі самі пра сябе і сваё здароўе не будуць турбавацца, іх так і будуць выпісваць пачкамі, пакуль не зробіць або няправільна зрабіўшы тэсты. І гэты «кавід» ніколі не скончыцца.