Развітанне з трыма адсоткамі

Улада сваімі рукамі лепіць абсалютнага лідара.

«Якую біяграфію робяць нашаму рыжаму!» – крычала Ганна Ахматава пасля суда над Іосіфам Бродскім, абвінавачаным у дармаедстве. Колькі біяграфій тым жа няхітрым спосабам зрабілі беларускія спецслужбы – падлічыць складана. Але менавіта цяпер яны не проста пішуць яшчэ адзін радок у артыкул у «Вікіпедыі» пра Віктара Бабарыку. Яны сваімі рукамі лепяць абсалютнага, хімічна чыстага, сацыяльна блізкага любому беларусу лідара.

Працуюць захоплена і нават натхнёна. Не забываюцца ні пра адну дэталь. Адвакатаў трэба дэманстрацыйна не дапусціць да падабаронных. Дзверы ДФР неабходна зачыніць знутры на ключ на вачах у дзясяткаў журналістаў, каб усе пераканаліся: тут сур'ёзныя людзі занятыя сур'ёзнай справай – пішуць біяграфію. Арыштаваць пажадана не асобна, а разам з сынам, каб людзі яшчэ больш спачувалі. Адціснуць карціны коштам мільёны даляраў (цікава, у чыёй більярднай або саўне тая злашчасная «Ева» ўсплыве?). Ну і, вядома, зрабіць усё гэта трэба тады, калі чалавек ідзе здаваць подпісы, каб заадно прадэманстраваць сваё стаўленне і да бездакорнай працы вялікай каманды, і да меркавання людзей, якія дзеля тых подпісаў стаялі ў чэргах.

Толькі аднаго бракавала Віктару Бабарыка да ўчорашняга дня: ён усё ж са сваім банкам, катэджам, грашыма і іншымі атрыбутамі шчаснага жыцця заставаўся класава чужым для многіх беларусаў. Часам даводзілася чуць: буржуй, газпрамаўскі, да народа яму справы няма, такі працаўніка не зразумее. Але цяпер апошняя перашкода разбураная. Бабарыка – арыштант, зэк, вязень. Сацыяльна блізкі, класава родны кожнаму беларусу. І цяпер нават тыя, хто баяўся «буржуінства», перапоўніўся не толькі спагадай, але і павагай: дужы мужык, на пагрозы не паддаўся, сытым жыццём ахвяраваў, у турму пайшоў. І да чаго ж ён, высвятляецца, небяспечны, якраз перад ім уся дзяржаўная сістэма ў працу ўключылася! Хоць мог бы прыслухацца да першага ж званка, спыніць кампанію і спакойна жыць далей, да хоць на Канарах. А ён на шконцы, і гэта ягоны свядомы выбар – рэспект, значыць, і павага. З любога боку і ад любой сацыяльнай групы. А галоўнае, калі пасадзілі – значыць, сапраўды сумленны і невінаваты.

Так яны робяць лідараў. Так яны пішуць гераічныя біяграфіі тым, хто зусім не збіраўся станавіцца героем, а проста хацеў жыць у нармальнай еўрапейскай краіне. Так яны пераконваюць людзей у тым, што калі пасадзілі – значыць, добры мужык, правільны. Памятаю, нядаўна на пікеце для збору подпісаў чула цудоўны дыялог суседзяў у чарзе. Сімпатычная жанчына сярэдніх гадоў казала мужчыну, які стаяў перад ёй: «Пры гэтай уладзе ўсе нармальныя людзі, па-мойму, адседзелі. У мяне вось муж чатыры гады сядзеў, уяўляеце?» Мужчына адказваў: «Таксама мне, сенсацыя. Здзівіць, ці што, мяне надумалі? Муж у яе, бачыш ты, адседзеў. Ды ў мяне ўжо дзве дачкі адседзелі!» Так што легенды пра «банкіра, які прамантачыў чужыя грошы» аўтары гераічных біяграфій хай апавядаюць у тэлевізары – яго ўсё роўна даўно ніхто не глядзіць. Хіба што Саша, які з учорашняга дня развітваецца з апошнімі трыма адсоткамі.

Пакуль спецслужбы захопленыя стварэннем гераічных біяграфій, беларусы праводзяць акцыі салідарнасці з тымі, хто ў турме. Лідар АГП Мікола Казлоў учора заклікаў беларусаў на пікет – і чарга расцягнулася ад філармоніі да плошчы Перамогі, нягледзячы на дождж і град. А потым юная Паліна з Мазыра заклікала ўсіх да флэш-мобу салідарнасці: пачынаючы з 23 чэрвеня, кожны вечар а сёмай гадзіне выходзіць на дзве хвіліны на балкон ці адчыняць акно і шумець – грукаць рондалямі, уключаць музыку, пляскаць у далоні. І ўсю ноч відэазварот Паліны беларусы распаўсюджвалі па сацыяльных сетках.

Выдатная ідэя, Паліна. Як і любая ідэя салідарнасці, барацьбы, пратэсту. Магчыма, наша агульная памылка была ў тым, што мы не адрэагавалі належным чынам на арышт Сяргея Ціханоўскага. З самага пачатку ў гэтай кампаніі былі два відавочныя лідары – Ціханоўскі і Бабарыка. Але пасадзілі Ціханоўскага – заставаўся Бабарыка, ды і Святлана Ціханоўская ўступіла ў сапраўдны бой дзеля свайго мужа. Ну і добра, думалі многія, вось цяпер пераможам разам з Бабарыкам і вызвалім Ціханоўскага і ўсіх палітвязняў. А цяпер абодва лідары кампаніі ў турме. Гэта значыць, што Саша тры адосткі ужо пацярпеў паразу на выбарах.

Нам трэба матэрыялізаваць ягоную паразу. Для пачатку можна і пашумець.

Ірына Халіп, спецыяльна для Charter97.org

Калі вам спадабаўся артыкул, вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL 97 1160 2202 0000 0002 1671 1123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com