23 чэрвеня а 19-й усміхнемся адно аднаму і пакажам, што нас шмат

«Непрафесійны журналіст» падтрымаў флэшмоб салідарнасці.

Відэаблогерка з Мазыра Паліна апублікавала 17 чэрвеня зварот, у якім заклікала да правядзення флэшмобу салідарнасці з 23 чэрвеня штодня а 19-й.

Блогер «Непрафесійны журналіст» на сваім Youtube-канале падтрымаў гэтую ініцыятыву:

«Хачу падзяліцца класнай ідэяй, якую ўжо абмяркоўваюць у інтэрнэце.

Усе выдатна разумеюць, што у звар'яцелага прусака рэйтынг упаў за плінтус. Гэта прымушае яго нервавацца і прадпрымаць розныя ідыёцкія крокі, у надзеі, што яго хоць хтосьці палюбіць.

Але гвалтам мілы не будзеш, і ўсё, што яму застаецца, гэта сядзець з валізкамі перад запраўленым самалётам і чакаць, калі яго адхіляць ад улады і выпруць з краіны.

Не буду пералічваць усе ягоныя злачынствы і абмылы – шкада часу. Спынюся на апошніх.

Ён выкарыстаў каранавірус для фізічнага знішчэння людзей, грэбліва кажучы на наш адрас, што мы – народзец. Медыкаў на гэтай вайне пакінулі сам-насам з пандэміяй, пакінулі без абароны, чарговы раз наабяцаўшы цэлы мех і не выканаўшы сваіх абяцанняў.

Ад каранавірусу пацярпелі дзясяткі тысячаў і памерлі тысячы беларусаў, гэта і медыкі, і простыя людзі, нашы бацькі, маці і сёстры з братамі.

Але вар'яту і гэтага было мала. Ён кінуў за краты рэальных лідараў, тых, хто адной левай перамог бы яго на сумленных выбарах. Сяргея Ціханоўскага, Міколу Статкевіча, Паўла Севярынца. Дзясяткі патрыётаў Беларусі цяпер за кратамі з адной прычыны – іх баіцца прусак!

Падчас усяго гэтага дзікага абсурду мы павінны падтрымаць усіх герояў, якія апынуліся ў небяспецы праз вар'ята дыктатара – і лекараў, і актывістаў, і іх сем'і.

Прапаную пачаць флэшмоб салідарнасці.

Штодня, пачынаючы з 23 чэрвеня а 19-й мы павінны быць разам.

Што трэба зрабіць?

Проста трэба адчыніць акно або гаўбец кватэры ці выйсці на агульны лесвічны гаўбец на дзве хвіліны і... далей – усё залежыць ад вашай фантазіі і смеласці. Воплескі, плясканне тапкамі па парэнчах, свіст, грукат лыжкамі і чарпакамі па рондалі – усё падыдзе, галоўнае, каб чулі ўсе суседзі і людзі ў дварах.

Так мы зможам прадэманстраваць не толькі сваю салідарнасць з медыкамі і палітычнымі закладнікамі, але і адно з адным, мы зможам абазначыць сябе. Так пачыналі ў многіх краінах барацьбу з дыктатурай, і з гэтага пачыналіся вялікія перамогі.

Усяго толькі дзве хвіліны волі кожны дзень, не выходзячы з дому.

23 чэрвеня а 19-й вызірнем у акно, усміхнемся адно аднаму і пакажам, што нас шмат. А потым, на наступны дзень, зробім тое самае. І на наступны, і на наступны.

І ўсё ў нас атрымаецца».