Уладзімір Някляеў: Дзе вы раслі?

Прысвячаецца людзям без сумлення.

Мяне даўно нічога так не трэсла, як заява Лукашэнкі пра гатоўнасць расстрэльваць народ, напісаў у «Фэйсбуку» вядомы беларускі паэт і палітык Уладзімір Някляеў.

Улада вар’яцее – так не жадае сыходзіць...

Яна, улада, не адзін Лукашэнка. Гэта ягоныя міністры, генералы, прапагандысты... І ніхто, слухаючы ягоныя пагрозы, не выклікаў санітараў, каб надзець уціхамірвальную кашулю на псіхапата, гатовага забіваць.

Вы засталіся яму служыць.

Я не сцвярджаю, што ні ў кога з вас няма гонару, пачуцця ўласнай годнасці, якія не дазваляюць служыць таму, каму вы служыце. У некага ж, напэўна, ёсць. Але вы гонар і годнасць так глыбока схавалі, што можаце і не знайсці.

Пасля плошчы 2010 года я напісаў вершы, якія нідзе не публікаваў.

Так, у іх лішак эмоцый. Сёння можна было б іх паправіць, напісаць больш спакойна. Але нічога правіць, змяняць у вершах я не стаў. Таму што з таго часу нічога не змянілася.

ВАМ!

Помню себя в подростковом пальто.

Мы шалопутными были мальцами,

Но подлецами не был никто!..

Где вы учились

быть подлецами?

Мы не на то направляли умы,

Были наивными мы разгильдяями,

Но негодяями не были мы!..

Где вы учились

быть негодяями?

Холод насквозь прожигал нас огнем,

Вороном голод каркал над нами,

Но мы не стали отребьем, ворьем!..

Где вы росли?

Как вы стали ворами?

Да, мы боялись тюрьмы, Колымы,

Жить мы хотели нормальными жизнями,

Но жополизами не были мы!..

Как удалось вам

стать жополизами?

Да, чтоб не сдохнуть в грязи и пыли,

Мы продавали поэмы и повести,

Только мы совесть продать не могли!..

Вам не понять это —

Людям без совести.

Вам, кто целуется с мразью взасос

В царских дворцах ли, в палатах ли князьих,

Стать человеками не удалось…

Но удалось —

человеческой мразью!