Валерый Карбалевіч: Лукашэнка паказаў, што ён слабак

Пра гэта цяпер ведае грамадства, наменклатура і замежныя суб'екты.

Сенсацыі не адбылося. Віктара Бабарыку не зарэгістравалі. Тут хіба што можна звярнуць увагу на вельмі сумнеўныя падставы для адмовы, піша ў артыкуле на сайце «Радыё Свабода» палітычны аглядальнік Валерый Карбалевіч.

Маўляў, ён не пазначыў даходы, нажытыя злачынным шляхам. Гэтыя высновы ЦВК грунтаваліся на папярэдняй інфармацыі следчых органаў. Праігнаравалі прынцып прэзумпцыі невінаватасці; то, што злачынства кожнага грамадзяніна можа прызнаць толькі суд.

А тое, што ўдзел супрацоўнікаў «Белгазпрамбанка» ў ініцыятыўнай групе Бабарыкі расцанілі як дапамогу замежнай дзяржавы, наогул увойдзе ў падручнікі юрыспрудэнцыі як прававы кур'ёз.

Уласна, сённяшняя пастанова ЦВК цалкам вынікала з той стратэгіі, якую абрала кіроўная каманда. З моманту арышту Бабарыкі іншай пастановы проста быць не магло.

Пасадзіць галоўнага канкурэнта за краты і пры гэтым пакінуць яго ў выбарчым бюлетэні было б дзіўнай і нелагічнай пастановай. Але дзеля чаго? Каб умацаваць легітымнасць перамогі Лукашэнкі? Дык гэтая легітымнасць парушаная арыштам Бабарыкі. Пасадзіць у турму галоўнага канкурэнта - гэта большы ўдар па легітымнасці, чым адмова ў яго рэгістрацыі.

Тады што азначала заява Лукашэнкі 12 чэрвеня пра будучы лёс Віктара Бабарыкі: «Я хачу, каб ён трапіў на выбары...Вязнем сумлення мы яго не зробім»? Гэта сведчыць аб тым, што пастановы кіроўнай каманды прымаліся па ходзе кампаніі, як толькі станавіўся больш зразумелым маштаб пагрозы.

І ўжо зусім не лагічна было б рэгістраваць Віктара Бабарыку пасля таго, як забракавалі подпісы Валерыя Цапкалы. Бо тады ўсе галасы прыхільнікаў апошняга перайшлі б да фаварыту кампаніі, гэта значыць, да Бабарыкі.

Да таго ж можна выказаць здагадку, што пасля арышту Бабарыкі і інтэнсіўнай дыскрэдытацыі яго дзяржаўнымі медыямі, ягоная папулярнасць, наадварот, узрасла. Бо спрацаваў фактар сімпатыі да ахвяры ўладнага самавольства. Гэта значыць, эфект атрымаўся адваротным. У выніку іншых варыянтаў, акрамя як выкінуць Бабарыку з выбарчага працэсу, у Лукашэнкі не засталося.

Быў, праўда, такі рызыкоўны варыянт: пакінуць Бабарыку ў бюлетэнях, а стаўку зрабіць на выбарчую машыну, якая за чвэрць стагоддзя навучылася даваць патрэбны вынік.

Але тут ёсць адна праблема. У пачатку кампаніі журналісты пыталіся Віктара Бабарыку: маўляў, на што вы спадзеяцеся? Хіба не ведаеце, што ў Беларусі выбараў няма?

Той адказаў, што калі мяне падтрымае 80%, то ўся выбарчая машына паламаецца і ЦВК будзе вымушанае даваць рэальныя вынікі галасавання.

Лукашэнка спалохаўся, што Бабарыка меў рацыю, і не стаў праводзіць такога эксперыменту, - ён вялікі перастрахоўшчык.

Якія высновы? Лукашэнка ахвяраваў іміджам моцнага палітыка, які не баіцца канкурэнцыі. Такі вобраз ён дэманстраваў раней.

Цяпер Лукашэнка паказвае ўсім - грамадству, наменклатуры, замежным суб'ектам - што ён слабак, што ягоная легітымнасць сумнеўная. І што ўся гэтая інфармацыя аб рэйтынгу 76% - хлусня. Бо з такім рэйтынгам можна было б рэгістраваць усіх.

Цяпер мяняюцца і спосабы легітымацыі, і прырода палітычнага рэжыму, і многае іншае.