28 сакавiка 2024, Чацвер, 13:08
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Выпускніца ФМА БДУ: размяркоўваюць на «Віцебскія дываны» і ў аграгарадкі

11
Выпускніца ФМА БДУ: размяркоўваюць на «Віцебскія дываны» і ў аграгарадкі
ФОТА: TUT.BY

Чатыры гады таму Ірына Івах атрымала рэкордныя 300 балаў на ЦТ.

У пачатку ліпеня 2016 Ірына Івах у адзін дзень прачнулася знакамітай. Выпускніца гімназіі №3 Бабруйска здала тры ЦТ на максімум і атрымала рэкордныя 300 балаў. Затым былі дзясяткі інтэрв'ю, паступленне на факультэт міжнародных адносін БДУ і чатыры гады вучобы. У чэрвені дзяўчына скончыла ВНУ. Пра тое, чаму ацэнкі ў жыцці не галоўнае, складанасці ў пошуках працы і Instagram як частку жыцця, яна распавяла tut.by.

Пару дзён таму Ірына атрымала на рукі дыплом БДУ. Спецыяльнасць у яе - «міжнародныя адносіны», плюс веданне дзвюх моў - ангельскай і нямецкай. У канцы ліпеня ці пачатку жніўня ёй на працу: размеркавалі яе ў аддзел міжнародных сувязяў БДУІР. Хутчэй за ўсё, мяркуе дзяўчына, яна будзе займацца праграмамі абмену, карэспандэнцыяй, пратакольным суправаджэннем. Але гэта пазней, а пакуль - адпачынак. Тым больш гэтае лета ў яе больш спакойнае, чым чатыры гады таму.

- Калі прыйшлі вынікі ЦТ і нам з мамай сталі тэлефанаваць рэпарцёры, я не разумела, праз чаго ўвесь гэты шум, - успамінае суразмоўніца. - «Хіба гэта нейкая буйная падзея?» - пыталася я ў мамы. Многія адпраўлялі мне паведамленні ва «Укантакце» і Instagram, віншавалі, цікавіліся, як гэта ў мяне атрымалася. Некаторыя хлопцы проста хацелі пазнаёміцца, пісалі: «Такая разумная і прыгожая». Але ўсе гэтыя знаёмствы я зводзіла на нішто. Для мяне гэтыя 300 балаў былі ўсяго толькі магчымасцю паступіць на бюджэт ФМА.

Паступаць у БДУ на ФМА Ірына вырашыла яшчэ ў 9-м класе: спадабалася, якія дысцыпліны ўключае курс, плюс гэта магчымасць добра ведаць дзве замежныя мовы. Кажа, яна так хацела вучыцца менавіта там, што, калі б не прайшла на бюджэт - а прахадныя балы тут з году ў год зашкальваюць, - бацькі гатовыя былі аплачваць яе навучанне.

- Размовы пра тое, што пасля ФМА вельмі складана знайсці працу, якая б адпавядала спецыяльнасці, цябе не палохалі?

- Добрае месца ў прынцыпе не так лёгка знайсці, - парыруе суразмоўца. - Па-першае, многія патрабуюць досвед працы - пажадана ад трох гадоў. Але дзе мне ўзяць гэты досвед, калі мне ўсяго 21 год? Па-другое, патрабаванні цяпер высокія. Раней, напрыклад, веданне ангельскай мовы давала табе вялікі бонус, але цяпер яе ведаюць многія. Па-трэцяе, наш выпуск супаў з каранакрызісам. Праз пандэмію частка кампаній закрылася або скараціла колькасць супрацоўнікаў. Два месяцы я рассылала рэзюмэ, хадзіла на гутаркі, спрабуючы знайсці вакансію, але нічога. Потым успомніла, што мне казалі пра месца ў БДУІР. Думаю, гэта выдатная прыступка для старту.

- А чаму не Міністэрства замежных спраў?

- Гэта яшчэ адзін міф пра ФМА, што пасля выпуску ты будзеш працаваць дыпламатам. У гэтым годзе ў нас, наколькі я памятаю, было тры заяўкі на размеркаванне. Адна з іх на «Віцебскія дываны», другая - не памятаю куды, а трэцяя - у аграгарадок Бігосава Віцебскай вобласці. Вакансія ў аграгарадку, дарэчы, нядрэнная. На прадпрыемства, якое працуе з рознымі краінамі, патрэбны быў спецыяліст, які ўмее весці перамовы і валодае двума замежнымі мовамі. Не ведаю, паехаў туды нехта ці не. Крыху дзіўна ехаць у аграгарадок пасля ФМА, ды і пакуль ты малады, няма асаблівага жадання жыць у вёсцы.

- Чаму?

- Таму што пасля працы хочацца пайсці ў кіно, у тэатр ці ў тую ж трэнажорную залю, а там гэтага няма.

«У школе мае высокія ацэнкі ў першую чаргу былі патрэбныя маёй маме»

Сто балаў у Ірыны было па беларускай і ангельскай мовах, а таксама па грамадазнаўстве. З таго моманту прайшло ўжо чатыры гады, аднак новыя знаёмыя, калі раптам даведаюцца пра яе рэкорд, усё яшчэ пад уражаннем. Спачатку пытаюць: «Як у цябе атрымалася?», потым перапытваюць: «А гэта дакладна была ты?»

- Гэта таму, што я зусім не падобная на батаніка, - з усмешкай тлумачыць выпускніца. - Для такіх выпадкаў я нашу ў тэлефоне здымак сваіх 100-бальных сертыфікатаў.

Вось яны, усе тры, на фота, паказвае яна і не хавае: вучоба заўсёды давалася ёй лёгка. Сярэдні бал атэстата атрымаўся 9,6 з дзесяці магчымых. Вынік у дыпломе - 8,6.

- У школе мае высокія ацэнкі ў першую чаргу былі патрэбныя маёй маме, - як ёсць распавядае Ірына. - З дзяцінства яна прывучала мяне старацца на ўроках, у выніку да старэйшых класах у мяне сфармавалася звычка добра вучыцца. Самой жа мне здавалася, што адзнакi не з'яўляюцца паказчыкам тваіх здольнасцяў. Ва ўніверсітэце я ў гэтым пераканалася. На выдатна ў залікоўцы ўплывае шэраг фактараў. Тут не толькі веды на экзамене, але і поспех, і нават настрой выкладчыка. Ды і пры працаўладкаванні ніхто не пытаецца пра адзнакі. Усіх цікавіць, што ты ўмееш рабіць. Вядома, я старалася разбірацца ў тых прадметах, якія мы праходзілі, але без фанатызму. Я разумею: на гэтым этапе маім жыцці досыць рабіць нешта добра. Не трэба выдаткоўваць усе сілы, каб дасягнуць планкі «цудоўна». Адзінае, я вельмі люблю замежныя мовы. Я іх добра ведаю, і тут мне было прынцыпова атрымліваць дзясяткі і дзявяткі.

- У тэму да замежных моў. З'язджаць пасля адпрацоўкі ў іншую краіну не плануеш?

- На 1-2-м курсах у мяне былі такія думкі, потым зразумела: наша адукацыя там не дапаможа, і нават з добрым веданнем замежнай у лепшым выпадку цябе чакае праца ў сферы абслугоўвання, - разважае дзяўчына. - Сяброўка ездзіла ў Нямеччыну па Work and Travel. З нямецкім С1 яна працавала барыста на запраўцы. Я спытала: «Ці камфортна табе з тваім заробкам там жыць?» Яна адказала: «Свабодных грошай на руках застаецца больш, чым калі б працавала на такой жа пасадзе ў Беларусі». Але яе жыццё там не было ў шакаладзе: 12-гадзінны працоўны дзень, немалая плата за жыллё. У выніку яна не так моцна выйгравала. Тады дзеля чаго з'язджаць? Асабліва, калі ўлічыць, што тут з яе С1 можна быць кваліфікаваным спецыялістам. А значыць, і стаўленне да цябе будзе адпаведнае. Для сябе я вырашыла: эміграваць ёсць сэнс толькі ў тым выпадку, калі з'явіцца цікавы кантракт або магчымасць паўдзельнічаць у праграме. А ехаць у нікуды - гэта не для мяне.

- У той жа час гісторый, калі маладыя беларусы імкнуцца эміграваць, становіцца ўсё больш. Як думаеш чаму?

- Тут некалькі прычын. Першая з іх - эканамічная. Чамусьці лічыцца, што на Захадзе прасцей зарабіць шмат грошай. Другая - адчуванне свабоды. Там яно мацнейшае. Ну і трэцяя - гэта перажыткі савецкага мыслення, якія трывала заселi ў галовах у немалой часткі нашага старэйшага пакалення і не падабаюцца моладзі.

- Ты пра што?

- Просты прыклад, у маёй сям'і, ды і ў многіх іншых таксама, дзяўчынак імкнуцца выхоўваць так, што галоўнай мэтай у жыцці дзяўчыны павінны быць сям'я і дзеці, а не, напрыклад, праца і асобасны рост. Магчыма, такое стаўленне старэйшага пакалення да замужжа звязана з тым, што іх маладосць прыйшлася на 90-е. У цяжкія часы, калі нізкі ўзровень жыцця, інстытут сям'і неабходны як самая эфектыўная форма выжывання. Але зараз іншы час: зараз чалавек спакойна можа дазволіць сабе жыць у адзіночку і да 30, і да 40 гадоў...

«У жыцці чалавека знешнасць мае вялікае значэнне. Асабліва цяпер, калі Instagram стаў часткай цябе»

Галоўнае правіла ў жыцці Ірыны: ва ўсім павінна быць залатая сярэдзіна. Асабліва гэта тычыцца працы. Чалавек, кажа, яна не лянівы, але тых, хто гатовы працаваць 24/7, не разумее.

- Калі глядзела вакансіі, мне было важна, каб працоўны дзень быў 8 гадзін, не больш, абед - па раскладзе, а выходныя - выходнымі, - кажа суразмоўца. - Можа, для кагосьці гэта дробязі, але мне важна, каб усё было сістэматызаванае і, акрамя працы, хапала часу яшчэ і на само жыццё.

«Само жыццё» - гэта сустрэчы з роднымі і сябрамі, адпачынак і спорт. Спорт, дарэчы, для Ірыны тэма важная. У канцы 2017-га яна вырашыла: пара нешта мяняць, і ўзімку 2018-га запісалася ў трэнажорную залю. Мэта выглядаць як фітнэс-блогер лічыць выкананай.

- Напэўна, гэта не вельмі добра, што я паддаюся ўплыву і стараюся быць падобнай на кагосьці, - разважае Ірына. - З іншага боку, тое, як я зараз выглядаю, надае мне больш упэўненасці ў сабе, робіць больш канкурэнтнай як дзяўчыну. Я ўкладаю ў сваю постаць нямала сіл, грошай і часу, так што мой цяперашні вынік - гэта таксама як адно з маіх дасягненняў. Бо што б ні казалі, а ў жыцці чалавека знешнасць мае вялікае значэнне. Асабліва цяпер, калі Instagram стаў часткай цябе. Мне, як і шматлікім маладым людзям, важна дзяліцца з іншымі сваім жыццём. Гэта дапамагае пазіцыянаваць сябе як адкрытага чалавека і паказваць, хто я ёсць. Да таго ж так усё ў курсе таго, што адбываецца адзін з адным. Цяпер, калі ты нічога не «пішаш», людзі перажываюць: «Што ў цябе здарылася?»

ФОТА: САЦЫЯЛЬНЫЯ СЕТКІ ІРЫНЫ ІВАХ

- Калі мы размаўлялі з Ганнай Зыкавай - яшчэ адной рэкардсменкай ЦТ-2016, - яна расказвала, што праз маючых адбыцца выбараў яе стужка ў Instagram цяпер нагадвае зводку палітычных навін. А ў цябе?

- І ў мяне, - адказвае Ірына. - Я, як і іншыя людзі, сачу за навінамі.

- Падчас гэтай перадвыбарчай кампаніі шмат маладых людзей праяўляюць актыўную грамадзянскую пазіцыю: спрабуюць патрапіць у УВК, зарэгістравацца назіральнікам на выбарах. Як думаеш, чаму для іх гэта так важна?

- Людзям не ўсё роўна, што адбываецца там, дзе яны жывуць, таму цікавасць да такіх падзей ёсць, - разважае суразмоўца. - Да таго ж дзякуючы сацсеткам наша пакаленне атрымалася смялейшае, чым нашы бацькі. Сацыяльныя сеткі навучылі людзей дзяліцца з іншымі сваімі думкамі. Раней, пакуль не было інтэрнэту, людзі глядзелі, напрыклад, тэлевізар і каментавалі нешта самі сабе. Цяпер, нават не выходзячы з дому, чалавек можа казаць на вялікую аўдыторыю і атрымліваць зваротную сувязь. Віртуальны свет змяніў наша рэальнае жыццё.

- І ў гэтай рэальным жыцці якая ў цябе зараз мара?

- Займацца цікавай справай і добра зарабляць.

- Зараз твае бацькі засмуцяцца, што не сям'я і дзеці.

- Бацькі падтрымліваюць усе мае імкненні, нават калі яны не заўсёды супадаюць з іх уяўленнямі пра жыццё, - усміхаецца Ірына.

Напісаць каментар 11

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках