19 сакавiка 2024, aўторак, 5:46
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Экспэрт: Сыход Лукашэнкі непазбежны

37
Экспэрт: Сыход Лукашэнкі непазбежны
ФОТА: ТАСС

На «выбары» дыктатар ідзе голым і босым.

Лукашэнка аператыўна вярнуўся 30 чэрвеня 2020 года з Цвярской вобласці Расеі, што міжволі ўзнікла здагадка аб новай аварыі ў Менску «дзе, імаверна, сталічныя чыноўнікі, «знайшоўшы запалкі», зноў нешта «падпалілі». Аднак, у некаторых раёнах беларускай сталіцы пытанне аб чысціні водаправоднай вады да сённяшняга дня застаецца вельмі вострым. Аднак Лукашэнка да Менска так і не даляцеў, піша расейскі палітычны экспэрт Андрэй Суздальцаў у артыкуле на сайце politoboz.com.

Такім чынам, да беларускіх выбараў засталося 35 дзён.

Апошняя сустрэча?

Нягледзячы на тое, што 29 чэрвеня Лукашэнка паспрабаваў нагадаць Маскве пра сябе, як пра «адзінага хаўрусніка», кароткі расейска-беларускі саміт пад Ржэвам скончыўся для беларускага дыктатара поўным правалам.

Нагадаем, што інтрыга сустрэчы палягала ў тым, што 24 чэрвеня, пасля дэманстратыўна хуткага адлёту беларускага дыктатара са святочнай Масквы (ужо традыцыя!), прэс-сакратар прэзідэнта Расеі паабяцаў, што 30 чэрвеня ў кіраўнікоў будзе магчымасць «пагутарыць», што адразу выклікала ў Менску ажыятаж. Натуральна, беларуская «экспэртыза» не засталася ў баку і адгукнулася букетам прагнозаў, у тым ліку такіх, што вынікам саміту ў Цвярской вобласці стане не толькі выразна пазначаная расейская палітычная і эканамічная падтрымка непасрэдна Лукашэнкі, але нават і змена кіраўніцтва ў вядучых расейскіх карпарацыях.

Але рэальнасць такая, што Лукашэнка з'яўляецца вельмі слабым і няздольным да дамоваў кіраўніком жабрацкай і зруйнаванай краіны з карумпаванай чыноўніцкай «вертыкаллю», які цалкам сябе дыскрэдытаваў. Лукашэнку давядзецца весці бесперапынны і адчайны бой з уласным народам на фоне міжнародных санкцый. Сыход ягоны ад улады непазбежны. Ці патрэбны такі «партнёр» Расеі?

Але мы да гэтага пытання яшчэ вернемся.

Правал

Такім чынам, 30 чэрвеня прадметнай размовы паміж Пуціным і Лукашэнкам так і не адбылося, кіраўнікі дзвюх краін абмежаваліся ўсяго некалькімі фразамі агульнага характару, пажаданнямі здароўя і поспеху.

Назіранне з боку кажа аб тым, што ўсё ж расейскі кіраўнік пры ўсёй сваёй ветлівасці, здолеў паказаць свайму беларускаму калегу, што размовы з ім скончаныя. Лукашэнка, які валодае талентам перахопліваць настрой суразмоўцы, усё зразумеў і не намагаў. Проста беларускі дыктатар па сваёй натуры больш адкрыты чалавек, чым прэзідэнт Расеі і вонкава ён неяк адразу пацьмянеў. У выніку ўзнікла адчуванне, што кіраўнікі развітваліся.

Прэс-сакратарка беларускага дыктатара Н. Эйсмант даслоўна адной фразай зруйнавала ўсе пазітыўныя міфы пра расейска-беларускую сустрэчу ля вайсковага мемарыяла: «Улічваючы сітуацыю, прэзідэнты ў працоўным парадку абмеркавалі ўсе пытанні, якія трэба было закрануць». Іншымі словамі, ніякіх развязанняў няма і не прадбачыцца.

Падтрымкі ўнутры краіны беларускі дыктатар не мае, а Расея будзе максімальна дыстанцыявацца ад беларускага галасавання.

Такім чынам, цяпер мы можам цалкам абгрунтавана сцвярджаць, што ў астатнія сем перадвыбарных тыдняў беларускі дыктатар застанецца адзін на адзін з беларускім выбаршчыкам. Але тут ён як раз слабы, як ніколі.

Стратэгія: «народзец»

Першапачаткова, пры выпрацоўцы стратэгіі для «выбараў», беларускае кіраўніцтва не надавала нейкага вялікага значэння думцы насельніцтва. Гэта была памылка, якую цяпер беларускія ўлады, выкарыстоўваючы «пугу» і «пернік», спрабуюць выправіць даслоўна на хаду.

Перш за ўсё, на беларускім тэлеэкране ідзе неймаверная па маштабах прапагандысцкая кампанія за Лукашэнку. Ужо заняўшы ўвесь эфірны час, інфармацыйная хваля прадаўжае, аднак, нарастаць, даходзячы да істэрыкі. Адзін за адным ідуць кадры хронікі, інтэрв'ю і цэлыя фільмы пра беларускага дыктатара.

Абяцанні зрабіць, падняць, павялічыць, пабудаваць, забяспечыць, развязаць і нават адрадзіць даслоўна абрынаюцца на электарат, што, натуральна, выклікае пытанне: А што А. Лукашэнка рабіў 26 гадоў?

Аб эфектыўнасці гэтага «парада ідыятызму» ў стылі кінафільма «Кубанскія казакі» яшчэ можна паспрачацца. Справа ў тым, што калі на экране ўвесь час «вісіць» кіраўнік краіны, то нават у ягоных адданых прыхільнікаў абавязкова пачнецца палітычная алергія.

Але мы ў гэтым выпадку павінны памятаць, што ў Беларусі грамадства падзеленае на «людзей тэлевізара» і «людзей інтэрнэту» і, калі, за «тэлевічкоў» беларускія ўлады яшчэ змагаюцца і заклікаюць галасаваць, то ў сетцы яны саступілі цалкам.

Расейскі кірунак

З чым прыехаў Лукашэнка на сустрэчу з У. Пуціным 30 чэрвеня? На што ён разлічваў? Скажам адразу, што беларускі дыктатар разлічваў на беспакаранасць і на магію слова «хаўруснік». Аднак, насычанасць антырасейскай рыторыкай перадвыбарчай кампаніі Лукашэнкі на фоне рэйдарскага захопу расейскага банка, безумоўна, не проста абясцэнілі ўсе заявы беларускага дыктатара аб тым, што ён застаецца «адзіным хаўруснікам» Расеі, але зрабілі іх адкрыта здзеклівымі.

Што хацеў атрымаць Лукашэнка ад Масквы?

Лукашэнка выйшаў на выбары «голым і босым». Вядома, яму патрэбная ад Расеі тэрміновая і маштабная фінансавая падтрымка з развязаннем праблем з выплатай замежных запазычанасцяў. Не з'яўляецца таямніцай тое, што, абяцаючы грамадзянам РБ пасля 9 жніўня сапраўдны рай, Лукашэнка напраўду з'яўляецца банкрутам.

Фактычна гаворка ідзе аб аднаўленні праславутай датацыйнай сістэмы, бо без яе Лукашэнка ўладу над Беларуссю не захавае. Менавіта таму 1 ліпеня. Сямашка казаў, аб будучых перамовах з Расеяй, як пра вызначаную справу: «Мы не здымаем з парадку дня кампенсацыю выдаткаў ад падатковага манеўру, бо гэта балюча б'е па нашай эканоміцы». Адразу скажам, што ні аб якіх расейска-беларускіх перамовах з нагоды кампенсацыі Беларусі за расейскі падатковы манеўр у расейскай нафтаздабычы ніхто ў Маскве не ведае. Мажліва, беларускі амбасадар сам з сабой вядзе гэтыя перамовы?

Але ёсць і больш аператыўныя пытанні, якія закранаюць дачыненні Расеі і Беларусі. Напрыклад, на мінулым тыдні А. Лукашэнка абвясціў поўную і канчатковую перамогу над каранавірусам. Нагадаем, што пакуль ніводная краіна ў свеце, уключаючы Кітай, не адважылася сцвярджаць, што падступны і смяротна небяспечны вораг пераможаны. Беларусь – першая краіна, якая заявіла аб гэтым поспеху, што, аднак не перашкодзіла беларускім уладам прыняць пастаўку расейскіх лекаў, якія перашкаджаюць развіццю хваробы. Зразумела, што беларуская тэлевізія аб гэтай пастаўцы не сказала ні слова.

Напраўду падчас абвяшчэння перамогі над эпідэміяй Лукашэнка намякаў Маскве, што Расеі неабходна адкрыць мяжу з рэспублікай. Нагадаем, што да цяперашняга часу ніводзін з суседзяў мяжу з Беларуссю не адкрыў і не плануе, што неяк не стасуецца з «перамогай» у РБ над падступным вірусам.

Адкрытая мяжа з РФ з'яўляецца для Лукашэнкі прынцыповым пытаннем, бо калі Масква, як абяцаў У. Сямашка, да канца ліпеня, гэта значыць, за тыдзень да выбараў у РБ, усё ж адкрые мяжу з Беларуссю, то ў Менску гэтая падзея будзе паднесеная, з аднаго боку, як прызнанне РФ «неацэннага беларускага досведу» ў барацьбе з пандэмій, а з другога боку, сведчаннем падтрымкі Масквой Лукашэнкі і ягонага шостага тэрміну. Аднак Масква праігнаравала чарговую беларускую «перамогу» над эпідэміяй.

Застаецца яшчэ адно крытычна важнае для беларускага прэзідэнта пытанне: А. Лукашэнка мае патрэбу ў гарантыях таго, што Масква 9 жніўня 2020 года адназначна прызнае тыя вынікі галасавання, якія прыгатуе беларуская ЦВК.

Аднак, 30 чэрвеня А. Лукашэнка на аніводнае з такіх важных для сябе пытанняў адказу так і не атрымаў, што нядзіўна. Менск адной рукой высылае расейскіх тэлевізійнікаў, рабуе расейскія банкі і вядзе антырасейскую інфармацыйную кампанію, а з другога боку працягвае руку па фінансавую і палітычную падтрымку і патрабуе прызнання вынікаў будучых выбараў. Дзіўна, але ў Менску да апошняга моманту меркавалі, што ім усё сыдзе з рук і Масква пакорліва пойдзе на саступкі.

Рэзюмэ

Лукашэнка загуляўся ў тактыку і ў выніку здзейсніў стратэгічную памылку - ён страціў Расею. Назаўжды.

Масква не робіць стаўку на Лукашэнку, бо справядліва мяркуе, што нікуды формула ўлады ў РБ не дзелася. Масква будзе весці справу з кожным прэзідэнтам, які ўтрымае ўладу ў краіне. Прыклад Н. Пашыняна ў гэтым выпадку паказальны.

Але цяпер Масква для Лукашэнкі закрытая.

Напісаць каментар 37

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках