Расея дасягнула ўзроўню ўнікальнай беднасці

Такіх паказчыкаў яшчэ не было.

Узровень беднасці ў сем'ях з дзецьмі ў Расеі амаль удвая перавышае сярэдні ў краіне.

На канец 2018 года 22,9% грамадзян РФ ва ўзросце да 18 гадоў жылі за мяжой пражытачнага мінімуму, паведамляе РБК са спасылкай на даследаванне Расстата.

Пры тым што сярэдні ў Расеі ўзровень беднасці ўстанова ацэньвае на 12,6%, ці 18,4 мільёна чалавек, у асобных катэгорыях сем'яў доля дзяцей, якія растуць у галечы, - вышэйшая ў разы.

Паводле статыстыкі, якая ў РФ публікуецца з затрымкай на два гады (гэта значыць, у 2020-м даступныя звесткі за 2018 год), даходы, ніжэйшыя за пражытачны мінімум, маюць 34,3% маладых сем'яў з дзецьмі.

У шматдзетных сем'ях практычна кожнае другое дзіця (49,4%) знаходзіцца за «рысай». Таксама высокія паказчыкі ў няпоўных сем'ях (27,8%) і сем'ях, якія маюць у сваім складзе інвалідаў (27,3%). Унікальнай асаблівасцю Расеі, не тыповай для іншых краін, з'яўляецца тое, што ў групу рызыкі ў беднасці трапляюць працоўныя людзі і сем'і з дзецьмі, паказвае дырэктарка Інстытута сацыяльнага аналізу і прагназавання РАНГіДС Таццяна Малева.

На 40-50% гэтыя дзве групы перасякаюцца, і асноўнай прычынай дзіцячай беднасці з'яўляюцца нізкія даходы бацькоў, якія не забяспечваюць патрэбы сям'і, тлумачыць яна.

Калі ў развітых эканоміках за рысай беднасці аказваюцца, як правіла, маргіналы і беспрацоўныя, то ў Расеі ў жабрацтва можна патрапіць нават працаўладкаваным на поўны працоўны дзень.

Паводле звестак Расстата на першы квартал 2020 года, 36,4% насельніцтва жылі на суму, якая не перавышае 19 тысяч рублёў на месяц, або 633 рублі (8,7 даляра) за дзень.

22,4% мелі даход, ніжэйшы за 14 тысяч рублёў на месяц, або 6,5 даляра на дзень, а 10,9% знаходзіліся ў зоне афіцыйнай галечы, атрымліваючы да 10 тысяч рублёў.

Узровень дзіцячай беднасці пры гадавым супастаўленні значна вырас у 2015 годзе і склаў 27,4% супраць 20,7% у 2014 годзе. Пасля гэтага доля дзяцей, якія растуць у маламаёмных сем'ях, пачала паступова зніжацца. За 2018 год яна паменшылася адразу на 3,1 адсотка ў параўнанні з узроўнем беднасці сярод дзяцей у 2017 годзе. Аднак узровень дзіцячай беднасці ў Расеі застаецца высокім, і гэта з'яўляецца сістэмнай праблемай для краіны, канстатуе Малева.

Сямейная беднасць у дзяцінстве трансфармуецца ў непаспяховасць цягам усяго жыцця: дзеці з маламаёмных сем'яў часцей за астатніх сутыкаюцца са школьнай непаспяховасцю, і калі ў школе няма спецыяльных праграм, накіраваных на павышэнне іх паспяховасці, а ў ВНУ няма прэферэнцый, то гэта прыводзіць такіх людзей у так званую пастку беднасці, тлумачыць дырэктарка Інстытута сацыяльнай палітыкі НДУ ВШЭ Лілія Аўчарова.

У сем'ях з сярэднім дастаткам і больш высокім, калі дзіця дрэнна вучыцца, бацькі імкнуцца кампенсаваць гэта за кошт прыцягнення рэпетытараў. А дзеці і моладзь з бедных сем'яў трапляюць у пастку ўзнаўлення беднасці - пасля заканчэння навучання яны наогул не могуць знайсці працу, не кажучы ўжо пра працаўладкаванне з годным заробкам, канстатавала Аўчарова.