Навукоўцы назвалі максімальную працягласць бессімптомнай формы COVID-19

Апублікаваныя вынікі даследавання нямецкіх спецыялістаў.

Нямецкія навукоўцы ў артыкуле, апублікаваным у часопісе Allergy, апісваюць тры выпадкі пацыентаў з лёгкай формай COVID-19 без бачных сімптомаў, у якіх вірус захоўваўся ў насаглотцы да 37 дзён, піша сайт ria.ru.

Аўтары робяць выснову аб тым, што аўтаматычнае заканчэнне карантыну праз 14 дзён пры адсутнасці сімптомаў недапушчальнае, а сведчаннем адсутнасці інфекцыі можа быць толькі адмоўны вынік ПЛР-тэсту.

Вядома, што пацыенты з цяжкай формай COVID-19 могуць заставацца заразнымі цягам некалькіх тыдняў і нават месяцаў, але наколькі доўга могуць распаўсюджваць інфекцыю лёгкія ці бессімптомныя хворыя, да гэтага было незразумела. Звычайна медыкі мяркуюць, што чалавек не ўяўляе небяспекі для навакольных, калі пасля пастаноўкі дыягназу прайшло мінімум 14 дзён і сімптомы зніклі больш за 48 гадзін таму.

Даследнікі з Федэральнага інстытута вакцын і біямедыцыны ў Лангене ў Нямеччыне апісалі тры клінічныя выпадкі - двое мужчын, 27 і 36 гадоў, і жанчына 36 гадоў - калі ў сімптаматычна цалкам ачунялых пацыентаў вірус заставаўся актыўным у насаглотцы да 37 дзён.

Наяўнасць віруса ва ўсіх выпадках пацвярджалі з дапамогай палімеразнай ланцуговай рэакцыі ў рэальным часе, а рэплікацыю віруса - з дапамогай імунафлуарэсцэнтнай мікраскапіі ў клетках, інфікаваных ізалятамі мазкоў, узятых з глыбокай часткі насаглоткі пацыентаў. Акрамя таго, каранавірус быў ідэнтыфікаваны з дапамогай электроннага мікраскопа ў ізалятах абследаваных пацыентаў. Вынікі пацвердзілі, што тракт глоткі ўсіх трох станоўчых пацыентаў з ПЛР змяшчаў інфекцыйны, рэплікацыйна-кампетэнтны вірус SARS-CoV-2.

Іншымі словамі, увесь гэты час перахварэлыя на COVID-19 у лёгкай форме больш за два тыдні таму і вонкава абсалютна здаровыя людзі былі крыніцамі інфекцыі для навакольных.

Аўтары правялі падрабязны поўнагеномны аналіз узораў каранавіруса, выдзеленых з мазкоў пацыентаў, і выявілі ў іх больш за дзесяць мутацый, у тым ліку - у бялку шыпа, супраць якога накіраванае дзеянне большасці вакцын. У той жа час, навукоўцы адзначаюць, што ў самай важнай частцы шыпавага бялку - рэцэптар-злучальным дамене RBD - яны мутацый не знайшлі, а ва ўсіх трох пацыентаў выявілі RBD-спецыфічныя антыцелы Ig, IgM і IgA.

У якасці характэрнай асаблівасці антыцельнага адказу даследчыкі адзначаюць ва ўсіх трох абследаваных больш нізкія значэнні ўзроўняў антыцелаў IgG і IgA, але больш высокія ўзроўні IgM, у параўнанні з тымі, у каго COVID-19 суправаджаецца відавочнымі сімптомамі.

На думку аўтараў, атрыманыя вынікі пацвярджаюць гіпотэзу аб тым, што пацыенты з доўгім ПЛР-станоўчым статусам прадаўжаюць заставацца носьбітамі інфекцыйных вірусаў, нават калі ў іх няма ніякіх сімптомаў і пасля першаснага заражэння прайшло дастаткова часу.