Меркаванне: экзэкуцыя Лукашэнкі рыхтуецца з трох старон

Як дзейнічаюць Захад, расейская «вуда» і кітайскі «слон»?

Расея ўсё часцей пачынае кантактаваць з Захадам. Крок за крокам кантакт становіцца ўсё больш адкрытым і частым, піша тэлеграм-канал CYNIC.

Цяпер Расея спрабуе закінуць вуду ў мутныя амерыканскія палітычныя воды, каб адтуль вылавіць чароўнага шчупака, які выканае жаданне "кансервацыі ва ўласным соку" пры "ціхім транзіце"

Новыя заявы неабходныя для «ўнутранага карыстання». Просьбу аб сустрэчы Пуцін-Байдэн амерыканскі бок атрымаў адразу пасля паездкі Нуланд, таму ўчорашняя заява выконвае 2 функцыі: (1) - публічна дэманструе гатоўнасць Расеі да дыялогу і выканання шэрагу ўмоў узамен на ўмовы сваіх партнёраў; (2) - рыхтуе грамадскую думку да будучых перамоў, дзе будуць перагледжаны "Жэнеўскія пагадненні", тэрмін на выкананне якіх заканчваецца ў снежні, адначасова з уводам амерыканскіх санкцый ў Беларусі.

Такім чынам, мы бачым, што Расея ініцыюе дыялог. Ключавая пазіцыя - гэта «кітайскае імпэрскае пытанне», да якога не павінна далучыцца палітычная эліта Крамля. У планы ЗША ўваходзіць палітычная ізаляцыя Расеі для падтрымання балансу на палітычнай дошцы Кітай-ЗША. У двухпалярным свеце Расея з'яўляецца крыніцай дадатковай нестабільнасці, таму Пуціну развязваюць рукі на ўсялякую «ўнутраную палітыку», і адначасова сам Захад заплюшчвае вочы на шэраг праяў у замежнай палітыцы, але забірае магчымасць ваенных ультыматумаў Еўропе праз Украіну і Беларусь.

У гэтым сэнсе цікавымі з'яўляюцца ваенныя базы, гаворка пра якія ідзе некалькі гадоў. Яны не з'яўляюцца інструментаў замежнага ціску на мяжы Еўропы (згодна з умовай), але з'яўляюцца спосабам рэалізацыі часта намі згадванага неаармянскага сцэнару з вечным «ультыматумам-пагрозай».

Гэта і з'яўляецца ўмовай «жэнеўскай» і «нуландскай» угоды - Беларусь захоўвае суверэнітэт, ёй даецца магчымасць дэмакратызавацца і лібералізавацца, але пры гэтым няма магчымасці станаўлення «ваеннай пагрозай» для Расеі шляхам уступлення ў NАТО.

Так, Захад атрымлівае стабільнага эканамічнага партнёра; Кітай - стабільнае палітычнае становішча, якое дазваляе будаваць «новы шаўковы шлях» без рызыкі яго перакрыцця праз палітычныя матывы, а Расея - стабільнага пастаяннага эканамічнага і вайсковага хаўрусніка.

Лукашэнка можа прэтэндаваць на трон толькі сваімі асабістым амбіцыямі - ніводнай старане ён не выгадны. Для першых - дыктатар і арганізатар гуманітарнай катастрофы; для другіх - перашкоду для «транзіту тавараў»; для трэціх - здраднік.

Так што нават пры дрэнным сцэнары яму лепш уцякаць адразу, інакш ёсць шанец не паспець вывесці галаву за мяжу - тры стараны могуць рыхтавацца да экзэкуцыі.