Замест «ўсходняга брата» - «ботаксны старычына»

Як лукашэнкаўская прапаганда абразіла кіраўніка Крамля.

Тэлеграм-канал «Лісты да дачкі» разважае пра дзіўнае жаданне адмовіцца ад масак, Пуціна і беларускую тэлевізію, для якой кагнітыўны дысананс - звыклы спосаб існавання:

- А можа выступ супраць масак - гэта такі хітры ход. Спосаб прымусіць людзей усё ж такі насіць маскі, выкарыстоўваючы для гэтага рэверсіўную псіхалогію. Інакш жа ніякай логікай і здаровым сэнсам немагчыма растлумачыць жаданне беларускіх уладаў зноў выкупацца ў антыковіднай рацэ, пасля таго як леташняе купанне прынесла ім столькі клопатаў.

І калі ідэя была ў тым, каб пераканаць людзей насіць маскі, то ўсё атрымалася. З маіх адчуванняў людзей у масках, цяпер прыкметна больш, чым да таго, як маскі былі абвешчаныя д'ябальскім падкопам калектыўнага Захаду і інструментам палітычнага ціску.

Вось як людзям было зразумець, што насіць маскі - правільна, пакуль улады з усіх сіл падтрымлівалі гэтую ідэю? А цяпер ужо не засталося ніякай пакутлівай нявызначанасці. Можна выдыхнуць і спакойна насіць маску.

Але, для сведак стабільнасці гэта, вядома, занадта тонкая гульня. Вось нават у Міністэрстве аховы здароўя здарылася дысацыятыўны разлад асобы, а беларускі тэлевізар пацярпеў ад кагнітыўнага дысанансу. І Міністэрству аховы здароўя давялося тры разы рэдагаваць сваё паведамленне пра скасаванне маскавага рэжыму. А беларускай тэлевізіі даводзіцца выпісваць такія піруэты, на якіх можна зламаць непрыстасаваную для гэтага галаву.

У выніку спачатку тэлевізар распавядае, што ад масак адна шкода, а праз пяць хвілін кажа, што толькі масак нам у арганізме і не стае. І, каб пазбавіць сведак стабільнасці ад кагнітыўнага дысанансу, беларускім уладам трэба ўвесці абавязковы антымаскавы рэжым.

Хоць, акурат для беларускага тэлевізара кагнітыўны дысананс - звыклы спосаб існавання. Тэлевізар даўно ўжо жыве ў гэтым чароўным стане. Вось з Расеяй у беларускіх уладаў зноў пачалася сяброўства Шрэдынгера і на месцы ўсходняга брата адразу выявіўся сумнеўны ботаксны старычына.

Таму што, тэлевізар жа працуе для гледача. І дакладна ведае, чым гэтаму гледачу можна дагадзіць. І глядач, вядома, пакрыўдзіўся пасля намёкаў пра тое, што ў Крамлі яго зноў гатовыя бачыць толькі ў рэжыме online. Таму што крэдытаў у такім рэжыме не даюць, а адлюстраваць пераканаўчы геапалітычны прарыў цяжка.

І я б, вядома, не перабольшваў значэнне ўсіх гэтых абменаў з’едлівасцямі. Таму што лаяцца праз тэлевізар гэта для стратэгічных хаўруснікаў звыклы спосаб пацешыцца. Але, трэба сказаць, што раней у беларускага тэлевізара ў гэтым сэнсе магчымасцяў было значна больш. Таму што, хаўрусніку заўсёды можна было паказаць свой заходні вектар. А цяпер даводзіцца сачыць за словамі, каб хаўруснік не пакрыўдзіўся сур'ёзна. А сачыць за словамі беларускі тэлевізар развучыўся.

Але, напраўду не толькі тэлевізар развучыўся сачыць за сваёй мовай. Беларуская ўлада, уся як яна ёсць, звыкла ўжо жыць у рэжыме, калі не да законаў, маральных абмежаванняў і правілаў прыстойнасці. І калі ўлада пераносіць гэтыя прынцыпы на свае ўзаемаадносіны з навакольным светам, узнікаюць ўсякія няспраўныя сітуацыі. Таму што, чалавека нязвыклага, які жыве ў сістэме традыцыйных маральных каштоўнасцей, modus operandi беларускіх уладаў здольны, вядома, шакаваць.